Kevin Viveen:
Kevin Viveen: "Een weekend Texel werd een werkvakantie van zes weken." Foto: Aangeleverd

'Texel voelde direct als thuiskomen'

Vertel eens wat over jezelf en je achtergrond?

Mij naam is Kevin “knot” Viveen, ben 29 jaar oud en kom van origine uit het verre zuiden, namelijk uit het kleine dorpje Haelen. Dat ligt naast Roermond in het midden van Limburg. Ben op 14-jarige leeftijd begonnen in de afwas bij mijn oom in het restaurant en sindsdien niet meer uit de horeca gestapt. Na verschillende uitstapjes in het buitenland uiteindelijk neergestreken op Texel.



Hoe ben je op Texel terecht gekomen?

Toen ik in 2015 vertrok naar Oostenrijk om daar te gaan werken in de horeca, had ik niet verwacht dat ik Texel als eindbestemming zou hebben. De eerste winter in Westendorf was een groot feest en waar feest is zijn Texelaars, kwam ik achter. Na verschillende avonden goed geconsumeerd te hebben met hen kwam de vraag: “Waarom kom je niet een weekendje naar Texel?” Zo kwam ik in de zomer van 2018 één weekend naar Texel. Omdat de horeca ook hier last had van te weinig personeel stond ik de eerste avond achter de bar bij De Toekomst. Op dag 3 belandde ik ook nog in de bediening bij De Compagnie op de haven van Oudeschild. Dat weekendje Texel werd ineens een werkvakantie. Na 6 weken genoten te hebben op het eiland pakte ik mijn spullen om terug te keren naar Oostenrijk. Met een belofte om terug te keren naar Texel stapte ik de auto weer in. Na zo goed als bijna iedere functie in de horecawereld te hebben gedaan, stond er nog 1 laatste dingetje op mijn lijstje. Een eigen zaak runnen. Zoals de meesten al wel weten is dit Café De Kuip in De Koog geworden.



Waarom de keuze om De Kuip over te nemen?

Café De Kuip is een lekker ouderwets bruin café met vele mogelijkheden, mensen kijken vanuit het centraal gelegen terras met serre in de Dorpsstraat, je kan er een biljartje leggen, een pijltje gooien of naar een goede band luisteren. Met deze dingen beschrijf je het bedrijf. Deze dingen klonken me als muziek in m'n oren. Ik dacht 1+1=2. Diegene die mij geholpen hebben om dit te realiseren wil ik hiervoor ook heel erg bedanken.

Voor mijn gevoel is er veel te veel verkeer op dit mooie eiland


Hoe is het om voor jezelf te beginnen?

Deze vraag is op dit moment nog aardig moeilijk te beantwoorden. Het is allemaal nog heel vers. Ik vind het zelf allemaal nog heel spannend. Nu er weer versoepelingen voor de deur staan en het zomerseizoen ook bijna losbarst, zou ik deze vraag pas na de zomer echt goed kunnen beantwoorden.



Wat doe je zoal in je vrije tijd?

Nadat ik gescout was door meester Robin Schoo zelf, vervolgde ik mijn voetbalcarrière bij SV De Koog. Na de eerste training bleek mijn conditie meer in de derde helft te liggen dan in de eerste twee helften en belandde ik bij het tweede. Hoe het met deze carrière gaat lopen is nog een vraag. Wanneer er tijd is, zal ik zeker de voetbalschoenen uit de kast pakken en de wei in lopen.


Hoe ervaar je de mensen op Texel?

Vanaf dag 1 dat ik op het eiland ben, voelde het als thuiskomen. Dit is ook helemaal niet veranderd sinds ik er ben. De mensen zijn open, sociaal en vooral ook heel gezellig. Ik zou zeggen verander hier niets aan.



Wat zou er op Texel vooral moeten blijven zoals het is?

De kleinschaligheid, dat het eiland niet uit zijn voegen gaat barsten. Laat het eiland geen stad worden, zodat we nog kunnen genieten van de natuur en mooie plekken om ons heen. Laten we de rust en het plezier in balans houden.

Wat zou er op Texel anders mogen?

Wat er voor mij anders mag, is de grote hoeveelheid auto’s op het eiland. Wat je vaak ziet is dat er families met 3 of zelfs 4 auto’s naar het eiland komen, terwijl dit ook gemakkelijk met minder kan. Een Mini voor de boodschappen, een Porsche voor het goede weer en een Range Rover voor in de regen is in mijn ogen niet echt nodig. Er is voor mijn gevoel veel te veel verkeer op dit mooie eiland. Het aantal auto’s reduceren zou heel mooi zijn.

Wie verdient er een grote pluim op Texel?

Nou ik denk dat alle ondernemers wel een dikke pluim verdienen na zo'n rare tijd. Het was het afgelopen jaar niet makkelijk en als je dan ziet dat iedereen zijn deuren weer open heeft, doet dat je goed. Nu de versoepelingen voor de deur staan, wens ik iedereen een topseizoen en een mooie zomer.

Hoe heb je de corona-tijd beleefd?

Een nieuwe bank was wel nodig, de oude was helemaal doorgelegen in deze tijd. Dat ik van iedere dag minimaal 10 uur werken naar 0 ging kwam wel even binnen. Je mist het contact met de mensen en de praatjes aan tafel of aan de bar. Gelukkig kunnen we dit achter ons laten nu en hopelijk hoeven we dit niet meer te maken.



Hoe kijk je tegen het toerisme aan?

In De Koog is het toerisme toch wel iets waar je niet om heen kunt, gelukkig ook maar. Geen enkele dag is hetzelfde en dat is het mooie aan de vele verschillende soorten mensen die je tegen komt. Wat ik hier mooi aan vind, zijn de verschillende soorten gesprekken die je hebt op een dag. Je leert toch elke dag iets bij, is het niet over de culturen van andere nationaliteiten, dan is het wel hoe mensen met sommige situaties omgaan. Stiekem ben je voor de velen die hier op vakantie in de horeca komen ook een vertrouwensbron. Hoe mooi is dit als mensen hun leven met je delen, terwijl jij je hobby uitoefent.

Wat doe je over vijf jaar?

Over vijf jaar? Jaaa, dan sta ik nog steeds de tapkraan te bedienen in het café. Een ander verhaal kan ik er niet van maken.



Wie zou je in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?

Bij deze wil ik Melinda Kooger nomineren, dit omdat zij samen met haar vriend Jordy Mauritsz in december Restaurant Kooger heeft geopend. Hiervoor zat Mark Schoo hier met zijn restaurant gevestigd en leek me dit een leuke link voor de volgende 'Eiland Van...'.