"Ik ben iemand die altijd vrolijk is"
Mandy Drijver (27) kende vroeger een leerachterstand, waardoor ze naar speciaal onderwijs moest. Toch is ze altijd haar dromen achternagegaan.
Ze is geboren op 21 juli 1993 in het toenmalig “Gemini Ziekenhuis” in Den Helder, ze is tweeling met haar zusje Sacha. Ze komt uit een gezin van vijf met ouders: Marc, Linda en broer Ricky. Ze is iemand die naar eigen zeggen altijd vrolijk is en altijd open staat voor gezelligheid. “Ik vind het gewoon ontzettend leuk om op mensen af te stappen en er een praatje mee te maken.” Waarde hecht ze enorm aan haar familie. “ Ik hou heel veel van de mensen om mij heen.”
Mandy is opgegroeid in Oudeschild, waar ze het enorm naar haar zin had. “Alles was daar dicht in de buurt, ik was ontzettend goed bevriend met klasgenoten Carla en Miranda. Toen ik in de De Wittstraat woonde, merkte ik echt de sociale controle. Ik weet nog heel goed dat mijn moeder tegen mij en Sacha zei dat we niet uit de De Wittstraat mochten, wij liepen altijd een rondje. Mijn moeder is toen een keer gebeld door een buurtbewoner of wij daar wel mochten komen, ik vond dat heel fijn.” Toen ze zes jaar oud was, verhuisde het gezin van de De Wittstraat naar de Vliegwiel, een straat op het industrieterrein in Oudeschild. Ze merkte daar wel dat het anders was dan in de De Wittstraat. “Op de Vliegwiel is het meer ieder voor zich en in de De Wittstraat zijn het wel echt meer buurtjes dan daar.”
Ze was tijdens haar jeugd een meisje dat absoluut niet verlegen was, die geen grote mond had en die zich altijd heel goed kon redden. Ze hield zich voornamelijk bezig met afspreken met vriendinnen, gym, paardrijden en later voetbal.
Kompasschool
De basisschool doorliep ze voor het grootste gedeelte op OBS De Bruinvis in Oudeschild, maar vanaf groep 7 ging Mandy naar de Kompasschool in Den Burg. “Ik vond het eerlijk gezegd totaal niet erg om naar de Kompasschool te gaan. Ik wilde het zelf, ik ben in groep 3 blijven zitten. Ik kende een leerachterstand en een goede vriend van me uit Oudeschild, Jan-Jelle, zat ook op die school. Ik werd heel warm ontvangen en wij maakten er elke dag een feest van op school. We hadden meester Hans als leraar, die was altijd erg positief en hield ook wel van een grapje.”
“Ik heb op de Kompasschool ontzettende sprongen gemaakt, ze begeleidden me één op één en dat hielp ontzettend goed bij mij, vooral mijn schrijfvaardigheid is ontzettend voorruit gegaan. Ik denk dat het een hele goede stap is geweest in mijn leven om daar naartoe te gaan. Mijn moeder vertelde me dat ik in die tijd weer helemaal mezelf werd.”
Ik werd heel warm ontvangen en we maakten er elke dag een feest van op school
Op een dag kreeg de klas van Mandy te horen wie er naar de OSG De Hogeberg in Den Burg toe ging en wie er naar de Praktijkschool “De Pijler” in Den Helder ging. Mandy had voor zichzelf één doel. “Ik wilde hoe dan ook naar de OSG toe, ik wilde niet naar Den Helder. Ik voelde ook wel op de één of andere manier dat ik naar de OSG toe zou gaan.” Toch is het volgens Mandy niet erg als sommige leerlingen naar De Pijler gaan. “De één kan heel goed met z’n handen werken, de ander is beter in de boeken, het maakt eigenlijk niet uit.”
OSG
Voor de OSG De Hogeberg kreeg ze het advies VMBO-kader. Daar kwam ze weer in de klas met Jan-Jelle en het eerste gevoel op haar nieuwe school was goed. “Ik fietste net als naar de Kompasschool samen met Jan-Jelle richting school.” Op de OSG was er het 'hoofdgebouw' en het 'boerengebouw'. Het hoofdgebouw was voor havo en vwo. Het boerengebouw was voor de hele vmbo-afdeling. “Wij zaten in het 'boerengebouw' en het was erg leuk daar. Toen ik op de open avond kwam van de OSG vond ik het gebouw erg groot, maar dat went heel erg snel.” Ze had op de OSG geen aanpassingsproblemen, alleen de vroege tijden op school waren dingen waar ze aan moest wennen. “Wij moesten soms om 8.00 uur 's ochtends beginnen, dat vond ik toen wel erg vroeg.” Bij Jan-Jelle zat ze twee jaar in de klas op de OSG, Jan-Jelle ging metaaltechniek volgen en Mandy verzorging. “In het begin was het wel jammer dat ik niet bij hem in de klas zat, maar ik zat bij verzorging in een ontzettend leuke klas met Ardine, Michelle, Lisa, Iris, Niels, Elise, Christina, Denise, Carla en Manon. Uit die klas is uiteindelijk een grote vriendinnengroep ontstaan met wie ik nu nog steeds om ga, dat is iets heel moois.”
In het jaar 2010 heeft Mandy haar VMBO-kader afgerond, ze was in één keer geslaagd en volgde na de OSG de kappersopleiding op het Nova College in Haarlem. “Ik wist al van kleins af aan dat ik kapster wilde worden. Ik weet nog heel goed dat ik vroeger al haren aan het knippen was van barbiepoppen, ik vond het gewoon een heel leuk beroep.”
Haarlem
De overgang van de OSG naar het Nova College betekende voor Mandy dat ze op kamers moest in Haarlem. Dat deed ze samen met goede vriendin Ardine. “Wij woonden eerst in een kamer op een zolder in Haarlem, maar na een jaar had mijn broer een appartement gekocht in Haarlem en toen zijn we daar gaan wonen. Het was wel luxe voor een studentenwoning. “ Het wonen in Haarlem vond ze erg fijn. “Haarlem is een hele fijne en leuke stad, het heeft toch iets dorps, dat vond ik fijn.” Alleen had ze af en toe wel heimwee naar Texel. “Ik wilde elk weekend wel terug, ik vond het in het begin wel spannend in de stad, je leeft op Texel toch in een kleiner wereldje dan daar. Ik wist ook duizend procent zeker dat ik terug wilde keren naar Texel, daar wonen gewoon alle mensen waar ik om geef en ik dacht er eigenlijk niet aan om in Haarlem te blijven.”
Terwijl Mandy op school zat in Haarlem, zijn haar ouders op Texel verhuisd naar de Burgerdijk, net buiten Den Burg. “Ik vond dat toen wel prima, veel vriendinnen van me wonen in Den Burg, dus dat was eigenlijk makkelijker. Ik kwam alleen in de weekenden daar aangezien ik doordeweeks in Haarlem woonde en ik was daar dus eigenlijk heel weinig. Daarnaast sliep toen ik ook veel bij Maarten, hij woonde in De Waal en dat was vanaf de Burgerdijk makkelijker te bereiken dan vanaf Oudeschild.”
Stage
Ze moest tijdens de kappersopleiding stagelopen. Ze liep haar eerste stage bij Hizi Hair in Haarlem, maar ging daarna stagelopen bij ‘De Kapper’ in Oosterend, de kapsalon van haar tante Hanneke Drijver. “In eerste instantie werd ik aangenomen voor nood, ze had op dat moment al een stagiaire, maar ze gaf me toch de mogelijkheid om daar de eerste drie, vier maanden stage te lopen. Dat beviel aan beide kanten zo goed, dat ik daar ben gebleven.” Ze heeft daar acht jaar met heel veel plezier gewerkt. Op een gegeven moment had Mandy besloten om te stoppen bij de kapsalon van haar tante om een eigen kapsalon aan huis te beginnen. “Ik vond het eigenlijk ontzettend lastig om dat aan mijn tante te vertellen. Gelukkig reageerde zij er heel positief op. Zij gunt mij het allerbeste en ze vond het mooi dat ik mijn droom achterna ging.”
Toen haar familie te horen kregen dat Mandy iets voor haarzelf wilde beginnen, voelde Mandy heel veel steun. “Zij reageerden er heel positief op, ze zeiden al vaker tegen me of ik zelf niet iets kon beginnen. Maarten steunde mij hier ook altijd in en zei altijd al dat ik mijn dromen achterna moest gaan en dat heb ik toen ook gedaan.” Het werk als zelfstandig ondernemer vindt ze fijn. “Je bent gewoon eigen baas, ik zou denk ik niet meer voor een baas willen werken. Ik werk nu alleen in de kapsalon en het geeft mij zo’n goed gevoel dat er mensen speciaal voor mij naar de kapsalon komen.”
Maarten Eelman
Mandy heeft al ruim dertien jaar een relatie met Maarten Eelman. Op 28 juni 2019 zijn ze getrouwd. Ze hebben elkaar goed leren kennen op de wintersportvakantie van 2007. “Wij gingen altijd op wintersportvakantie naar Lermoos in Oostenrijk. Heel veel Texelaars gingen daar toen heen, onder wie Maarten, zijn broertje Martijn en zijn ouders. Ik was altijd al bevriend met Martijn. Ik weet nog heel goed dat zij gingen après-skiën en ik wilde heel graag mee, maar ik was nog maar veertien. Van mijn ouders mocht ik uiteindelijk mee als Martijn me weer thuisbracht. Dat werd uiteindelijk Maarten. Ik vond hem altijd wel een leuke jongen en toen ben ik eigenlijk verliefd op hem geworden.“ Mandy gaat nu bijna de helft van haar leven met Maarten en ziet eigenlijk geen leven voor zich zonder Maarten.
Terugkijkend
Als Mandy terugkijkt op wat ze tot nu toe bereikt heeft, dan realiseert zij zich dat ze het allemaal goed voor elkaar heeft. “Laatst was ik met mijn moeder aan het wandelen en toen stond ik er eens bij stil hoe gelukkig ik eigenlijk ben nu.”
Aangezien zij op de Kompasschool gezeten heeft, heeft zij ook een tip voor de leerlingen die daar nu op zitten. "Droom graag, waar een wil is, is een weg. Ik vind het ook ontzettend jammer dat sommigen zeggen dat je vanaf die school je dromen niet achterna kan, dat is niet zo."
Toekomst
In de toekomst hoopt Mandy gelukkig te blijven zoals ze nu is. "Ik hoop in de toekomst hetzelfde te doen als nu, natuurlijk wil ik in de toekomst wel een gezin, maar ik hoop het hetzelfde aan te pakken als nu, zo gaat het ontzettend goed.”
Dirk Kalverboer
