Van ambtenaar tot projectontwikkelaar
Ed Momberg begon als ambtenaar op Texel en maakte nadien naam als adviseur en projectontwikkelaar. Hij realiseerde meerdere grote projecten. Technisch goed onderlegd, creatief in het inrichten van ruimten, vooruitziend en enige bravoure.
Ed Momberg kwam na de HTS op zijn 20ste bij zijn vader in het aannemersbedrijf terecht. Voorbestemd om het over te nemen, maar dat gebeurde niet. Hij werd ambtenaar en ging via Apeldoorn en Hardenberg in 1971 aan de slag bij de gemeente Texel. Hij was gespecialiseerd in aanleg en verbetering van riolering. Afkomstig uit het bosrijke Hardenberg, moest hij wennen aan het open Texelse landschap. En aan de ontspannen aard van de Texelaars, bij wie hij rond koffietijd niet met een klus moest aankomen. Het wende snel, en toen hij in 1988 vertrok naar Uithoorn zou hij het zelfs gaan missen. Hij had toen zo’n tachtig kilometer riool aangelegd, terreinen bouwrijp gemaakt, meegewerkt aan fietspaden, de realisatie van woonerven en de (vorige) herinrichting van de Groeneplaats en parkeerterrein Vogelenzang. "Het was een gouden tijd. Een periode van opbouw waarin ontzettend veel werk is verzet en we niet werden gehinderd door regels, zoals in het bestemmingsplan", herinnert Jan Frederici zich, die op dezelfde kamer werkte. "Binnen bereidden we het werk voor en daarna voerden we het buiten uit. We hebben ook veel gein gehad. Op maandag knobbelden we. Wie verloor betaalde de vis. Dan riepen we door het raam naar de visboer: "Vijf stuks!"
Momberg's uitstapje naar Uithoorn duurde een jaar. Toen richtte hij zich met echtgenote Marianne Boon volledig op het eigen bedrijf B&M, voor advisering en planning op het gebied van civiele- en cultuurtechniek en tuin- en landschapsarchitectuur. Het was betrokken bij het opknappen en aankleden van de Koger Dorpsstraat en de Badweg. Voor Jarino maakte hij een gedetailleerde uitwerking van het (gewijzigde)plan voor het Stappeland.
Met zijn bedrijf MO-project ontwikkelde hij projecten, zoals de Waddenparel, Het Gouden Boltje, de Buteriggel, hotel Greenside, het Mieland en De Mars 3, met 116 woningen. Als ontwikkelaar kwam zijn netwerk, onder meer bij de gemeente, hem goed van pas. Het was ook de tijd dat onderhands veel meer kon worden geregeld dan tegenwoordig.
Na verloop van tijd verhuisde hij van Texel. Aan de overkant ontwikkelde hij verder. Zoals een huis in Badhoevedorp en meerdere woningen in de Wieringerwaard.
Sympathiek, met visie en zakelijk met enige hoogmoed. Eind jaren tachtig had hij al het idee om, tegen de opkomende verzilting, de hoeveelheid oppervlaktewater op Texel aanzienlijk te vergroten met een groot spaarbekken. Groots was ook zijn plan voor het doortrekken van het Noord-Hollands Kanaal. Of het golfresort dat hij wilde ontwikkelen op het Griekse Karpathos. Hij zat er voor aan tafel met ministers en andere prominenten. Een groots plan, maar het ging uit als een nachtkaars.
Zoon Jurriaan: "Een fijn mens. Ik heb met zijn bravoure de stap genomen om samen met hem (hij adviserend, ik uitvoerend) de horeca in het Tropenmuseum over te nemen. Dat vertrouwen in mij om daar de boel te runnen was heel fijn en ik heb dat dubbel en dwars terugbetaald. Daar was hij heel trots op."
Ed Momberg overleed zondag 23 mei in Medemblik. Hij werd 74 jaar.