Joop: Hoornder in hart en nieren
In de rubriek De Wandeling gaat een redacteur op pad met een willekeurige Texelaar. Ditmaal gaat hoofdredacteur Job Schepers op pad met Joop Rommets: collega, tekstschrijver, Texelaar en bovenal Hoornder.
Aanleiding voor de wandeling is 'De 66 van Texel', het boek dat Joop Rommets maakte in samenwerking met drie hardloopvrienden: initiatiefnemer en fysiotherapeut Robert Bakker, vormgever Ralph Grabowski en uitgever Ronald Biesboer. Het boek - verkrijgbaar in de Texelse boekhandels - gaat weliswaar over hardlopen, maar de meeste routes lenen zich ook uitstekend voor een wandeling. Voor onze wandeling kiest Joop voor nummer 46: 'Surfstrandje'. Dit rondje start bij het surfstrandje en loopt langs de IJzeren Kaap en door Oost en Oosterend. Ik ben blij verrast, want ik had verwacht dat Joop voor de Horsmeertjes zou kiezen en dat gebied was al zo vaak decor voor deze rubriek.
"Ja, dat vond ik zelf ook te voor de hand liggend. Een route van een kilometer of tien had je gezegd. Op dit deel van Texel kom ik niet zo vaak. Dat maakt het ook voor mij afwisselend. Ik loop inderdaad vaak bij de Horsmeertjes en over De Hors", vertelt hij.
Via de QR-code in het boek heb ik de route op mijn telefoon getoverd en zo kunnen we keurig in de gaten houden of we goed lopen. Het is prachtig weer en druk met fietsers in De Zandkes, het buitendijkse gebied bij Dijkmanshuizen. We hebben geen haast en laten de fietsers rustig passeren, terwijl we praten over van alles en nog wat.
Op mijn zevende werd ik lid van ZDH en sinds twee jaar ben ik trainer van het eerste
Wanneer ik zelf in 2011 voor een 'ervaringsbaan' op Texel kom, is het vaak Joop die mijn teksten redigeert. Hij leert mij over het reilen en zeilen op Texel en hamert op een betere zinsopbouw. Joop is stylist pur sang en tot op de dag van vandaag een kritische lezer van de Texelse Courant. "Ik lees wel eens stukken waarvan ik denk: dat had qua opbouw beter gekund… Hoewel je nu officieel mijn werkgever bent, heb ik niet het idee dat ik dat niet kan zeggen. Sterker nog, ik zeg het gewoon." We moeten allebei lachen.
Hij werkt tot 2013 bij de Texelse Courant, maar raakt door bezuinigingen zijn baan kwijt. Een hard gelag voor Joop, die al bijna twintig jaar deel uitmaakte van de redactie. "Ik vocht mijn ontslag aan en terwijl dit nog liep, vertrok een collega bij de Vakantiekrant. Duncan (Whyte; red.) heeft zich er toen sterk voor gemaakt dat ik die functie kreeg en zo bleef ik uiteindelijk voor twaalf uur aan het bedrijf verbonden."
Sinds die tijd is zijn werk bij Langeveld en de Rooy vooral gericht op de Vakantiekrant en Texel Magazine. Het schrijven van uitgebreide achtergrondverhalen verdween uit zicht, maar buiten de krant om timmert Joop al snel flink aan de weg. "Hoewel het ontslag niet mijn keus was, heeft het me veel goede dingen opgeleverd. Zo heb ik samen met Klaas Uitgeest en Nico Volkerts het boek 'Jutters en Strandvonders van Texel' gemaakt. Met hulp van Bob Bakker schreef ik voor TESO ‘Een eigenwijze visionair uit Oudeschild’, over Theo Hoogerheide, de legendarische directeur die tegen alle stromen in de eerste dubbeldeksschepen liet bouwen. Ook heb ik meegewerkt aan diverse jubileumboeken. Het meest recente is '50 jaar De Krim'. Ik heb meerdere vaste opdrachtgevers, waaronder de jongens van Zilte Zaken. Mensen weten me goed te vinden."
Grote verhalen
Aan het begin van de coronacrisis komt de Vakantiekrant een tijdje niet uit, er is immers geen toerist op het eiland. Tegelijkertijd is er minder nieuws voor de Texelse Courant en groeit de behoefte aan kopij. Een en ander komt samen, waarna Joop prachtige verhalen schrijft over onder meer de Spaanse griep en de geschiedenis van het toerisme. Dit bevalt van beide kanten uitstekend en sindsdien levert hij weer met enige regelmaat bijdragen voor de Texelaar. "Mensen vragen mij soms of ik terug ben. Ik leg dan uit dat ik hier anderhalve dag werk en dat ik af en toe een verhaal voor de krant schrijf." Daarnaast is Joop de schrijver en één van de twee stemmen van de podcast die de Texelse Courant onlangs is gestart.
We wandelen verder en op Oost stoppen we even bij het 'juttersveld', dat ik in een eerdere wandeling al tegenkwam. Het gesprek komt op de honkvastheid van Joop. Op Texel, maar ook bij Langeveld en de Rooy. Ik kan me goed voorstellen dat hij geen zin had om er voor twaalf uur te blijven werken nadat hij halsoverkop was wegbezuinigd.
"Natuurlijk heb ik wel gedacht: daar zet ik nooit meer een voet binnen. Aan de andere kant kan ik het prima vinden met mijn collega's. Bij het oud zeer kwam m’n ruime toneelervaring soms van pas. Wat betreft Texel: ik heb voor mijn studie Nederlands in Leiden gewoond en daarna in Rotterdam de postdoctorale studie Journalistiek aan de Erasmus Universiteit gevolgd, met een stage bij het Algemeen Dagblad. Vervolgens heb ik gefreelancet voor HP/De Tijd op Zondag en later ook voor NRC Handelsblad. In de zomer van 1993 werd ik gevraagd in te vallen bij de Texelse Courant. Voor een paar weken, hoofdredacteur Frans Hopman zat ziek thuis en Gerard Timmerman werkte ’s zomers nog in het bloembollenbedrijf van zijn familie. Maar er kwam steeds werk bij en toen Tessa van Daalen samen met haar man, die marinier is, voor een jaar naar Engeland ging, kreeg ik een vaste aanstelling. Zodoende was ik terug op Texel. Eerst woonde ik weer thuis bij mijn ouders en daarna in de oude assistentenwoning van dokter Barnard in Oosterend, waar we zo langs lopen en waar oud-collega Pip nu woont. In 1995 kreeg ik verkering met Gitta Witte en ben ik bij haar ingetrokken, in het huis waar we nog steeds wonen. Samen hebben we twee zoons: Willem en Rikus.”
Joops ouders komen uit Den Helder, maar aan moeders kant heeft hij Texelse voorvaderen. "Veel mannen waren loods. In vroeger tijden verhuisden zij nogal eens heen en weer tussen Den Hoorn en Huisduinen." Zelf heeft hij - afgezien van zijn studietijd en jongste jeugd (hij groeide op 't Horntje op) - altijd in Den Hoorn gewoond. “Op mijn zevende werd ik lid van ZDH. Daar heb ik jeugd getraind, zit ik al bijna dertig jaar als secretaris in het bestuur en ben ik sinds twee jaar trainer van het eerste elftal. Al sinds ik terug ben op Texel, ben ik lid van de toneelvereniging en ook verder behoorlijk actief in het dorpsleven. Je kunt wel stellen dat ik een echte Hoornder ben, ja. En als ik al van Texel zou willen, is Gitta er met geen mogelijkheid vanaf te krijgen."
Ondanks het feit dat ik Joop al jaren ken als fijne collega, heb ik tijdens de wandeling weer een hoop over hem geleerd. Het laatste deel van de route hebben we het over de krant en over het werk op de redactie. Het verschil met vroeger blijkt niet zo groot. "Ook toen werd verwacht dat je overal was en van alles verslag deed. Een mooie anekdote blijf ik vinden dat we een uitnodiging kregen voor een toneelvoorstelling. Met de toevoeging of we deze keer iemand wilden sturen die wél van toneel hield. Ik was de keer ervoor geweest en had er niet alleen maar jubelend over geschreven. Ik deed zelf toen al jaren aan toneel. Het was blijkbaar niet de bedoeling dat er een kritische noot werd gekraakt."
We moeten er beiden kostelijk om lachen. Wat je ook schrijft, het deugt nooit. Of het is 'te groen' of je neemt het teveel op voor de boeren. Als beide kanten vinden dat je teveel partij kiest, ligt de waarheid ongetwijfeld ergens in het midden. Met een tevreden gevoel stappen we de auto weer in.
Job Schepers
