Wat ik zeggen wou
Wielerbaan
Ik begon ooit als een kleine kern
Die groeide uit de grond
Mijn wortels groeiden steeds wat dieper
Tot daar een boompje stond
Aangeplant door menig mensen
Stonden we keurig op een rij
We groeiden langs een lelijk hek
Maar de schoonheid die brachten wij
In mijn takken broedden vogels
En ieder jaar groeide ik een laagje meer
Totdat de mens er weer genoeg van had
Geen idee waarom, maar ik betreur het zeer
Dus kwamen zij met grote zagen
En verwijderden mijn wortels en mijn kroon
Het deed me pijn jong te moeten sterven
Maar de mens vond het weer lekker schoon
Echter in mijn korte leven
Omarmde ik het hekwerk met mijn bast
Ieder jaar een laagje extra
En dat had de zagers wel verrast
Want de natuur vind altijd zijn weg
En al trok men mijn wortels uit de grond
Het menselijk hek zal verwijderd moeten worden
Wil je doen alsof ik hier nooit stond
Maaike van der Knaap