De kant langs
Regenboog
Vervolg: De kroonprinses is op Texel, treft er een meisje en belandt bij de meierblis.
Het wordt donker. Het grote vuur zorgt voor een magische sfeer. De kroonprinses gloeit zelfs van binnen. Door de hitte of... In de rode gloed van de meierblis bekijkt ze haar Texelse vriendin. Ze heeft zwarte vegen op haar gezicht en haar ogen flonkeren in het licht. Wat is ze bijzonder! Alles is mooi aan haar, ook haar voornaam: Violet. Een echte Texelse. De prinses voelt een tintelend gevoel in haar buik. Zoiets heeft ze bij een jongen nog nooit ervaren. Ze beseft: ik ben verliefd, tot over mijn oren. Hun ogen ontmoeten elkaar. Ze weten het beiden zeker: wij zijn voor elkaar bestemd.
Violet heeft geen idee wie dit bijzondere en mooie meisje is. Ze kijkt niet naar het nieuws, leest nooit een krant en heeft geen mobieltje. Ze is juttersdochter en buitenmens. Liefst op het strand, in de duinen, de Dennen of zwemmend in zee.
Violet wenkt. “Kom mee!” Gearmd lopen ze bij de meierblis vandaan, de nacht in. In een afgelegen schapenboet vinden ze een stil plekje. In het stro vlijen ze zich dicht tegen elkaar aan en geven zich over aan hun passie.
’s Morgens neemt Violet haar nieuwe vriendin mee naar het strandje van Ceres. “Kom er ook in, het water is heerlijk!” De prinses voelt met haar grote teen. Brrrr. Maar eenmaal door geniet ze van de zee. Weer op het droge kijkt ze op haar horloge. Is het al zó laat? Pa en moe zullen wel ongerust zijn. Ze stuurt en appje dat alles oké is.
“Waar kom jij eigenlijk vandaan?”, vraagt Violet. “Stap maar in, dan rijden we er naar toe.” Violet heeft geen idee, zelfs niet als ze door de poort naar het paleis rijden. Daar staat haar moeder. Ze kijkt bezorgd. “Eindelijk. We waren zó ongerust.”
Violet staart naar de vrouw. Ze kent dat gezicht ergens van. Maar waarvan? En waar ben ik in terecht gekomen? “Wie ben jij?”, vraagt haar moeder. “Dit is Violet, mijn vriendin. We zijn verliefd.” Het schoot er uit voor ze er erg in had.
Haar vader komt de kamer in en gaat naast haar moeder staan. Nu valt het kwartje. Violet herkent hen van het portret dat ze wel eens heeft gezien. Allemachtig! De koning kijkt naar zijn dochter, naar Violet en naar de koningin. Dit heeft hij niet zien aankomen. Voor de koningin komt het blijkbaar niet als een verrassing. Ze omhelst haar dochter. “Nu vallen de puzzelstukjes op hun plaats.”
Ook de koning is blij dat zijn dochter de ware heeft gevonden. Maar is ook wat verward en denkt ook aan de verre toekomst. “Ehhh, jullie zijn nu nog jong, maar hebben jullie al aan de troonopvolger gedacht?” De koningin glimlacht wat ondeugend naar haar man. “Inderdaad, daar heb je echt een man voor nodig.”
De kroonprinses en Violet kijken elkaar aan en lezen het antwoord in elkaars ogen. Violet: “Oké, maar dan wel een Texelaar. Adel genoeg. Ze heten niet voor niks Koning, Prins, De Ridder, De Graaf, Den Hertog, Keizer of Baron. Maar waarom eigenlijk geen Bakker, Witte, Vlaming of Daalder?” De koning: “Inderdaad, waarom ook niet?”
Veel oranje een een prachtige regenboog als de kroonprinses en Violet op Texel, in het schijnsel van de brandende meierblis, elkaar de ringen aan de vinger schuiven. En ze leefden nog lang en…
Ik schrik wakker en zie op tv nog net de koning en de kroonprinses in die malle blauwe Daf uit beeld kachelen.
Gerard