Anders bekeken
Voor Jessica, mijn lieve dochter,
Afgelopen nacht won Sir Philip Anthony Hopkins, geboren in Wales op oudejaarsdag in 1937, zijn tweede Oscar voor het drama, de prachtige film “The Father”. De 83-jarige acteur heeft een grote staat van dienst en speelde vele historische figuren zoals Richard Nixon en Alfred Hitchcock, maar ook fictieve beeldende figuren zoals Quasimodo en Methusalem. Zeer bekend door zijn film “The silence of the lambs”.
Een combinatie van spanning, liefde en hartstocht (verweven met historie) maakt hem een ridder in het spel en de taal. De leeftijd laat hem niet inboeten, maar brengt nog meer finesses aan het licht op het witte doek. In de strijd met mortality is de relatie met zijn dochter van onschatbare waarde.
Afgelopen week las ik het boek “Willem die Madoc maakte”, een prachtig spannend en tot in de mooiste details beschreven historische roman van de hand van Nico Willem Dros, geboren op Harkebuurt (Texel) op 7 maart 1956. Zijn eerder verschenen boeken werden zowel geschiedkundig als amoureus bekroond met Vlaamse literatuurprijzen. Waar hij in “Oorlogsparadijs“ ons tot in detail meenam in de Tweede Wereldoorlog op ons eiland, de Hogeberg, het noodhospitaal, in spanning, liefde en zorg, weet hij de lezer nu te boeien op een bijna Shakespeare-achtige wijze.
De liefde voor de historie, de vele uren die daaraan zijn gewijd, kun je bijna proeven. Je voelt papier als perkament, je ziet en hoort de veldslagen. Met de mix van spanning en liefde houdt het verhaal je in zijn greep. Gegroeid in de beleefde jaren fungeert het witte doek en de geschreven witte bladzijden.
Een teruggaan in de tijd is niet mogelijk of toch? “Outlander“, door velen gevolgd op Netflix laat ons voelen dat we een stap kunnen maken op de tijdsbalk en dat er in oorsprong eigenlijk niet veel veranderd is, al denken we van wel.
De mortality waar we mee worstelen, de liefde die zijn onzichtbare draden weeft, de spanning tussen families, clans, volkeren, landen, ze zijn van alle tijden. De gevoelens van zorg, passie, jaloezie, vreugde, verdriet, wraak en vergeving, ze zullen ons altijd begeleiden op die evenwichtsbalk. De balk waarop we balanceren met behulp van?
Voor de Willem, die dinsdag jarig was, is dat misschien Máxima naast hem, maar zeker zijn dochters en onze troonopvolgster Amalia. In het boek is de eerste bladzijde van dit mooie epos “Willem….” geschonken aan Jessica, mijn lieve dochter. Het grootste geschenk, wat een Oscar, een literatuurprijs, een ridderorde of een lintje te boven gaat. De liefde als levensbron, als het licht, als de hand aan de tijdsbalk .
Jozien