@txl
Een boek?
Van nature heb ik altijd een hoop fantasie. Als kind al kon ik hele verhalen bedenken, ik zat vaak in mijn eigen wereld. En nog steeds, ik ben een sociaal mens (vind ik zelf), maar kan mezelf ook echt terugtrekken in mijn eigen kleine wereldje. Op de basischool deed ik mee aan de dorpsmusical. Op de OSG had je één keer in de twee jaar Kunstweek, je kon je dan opgeven voor heel veel verschillende activiteiten, van dingen knutselen, tot dansen, zingen én theater. Ik koos voor theater, zelfs als dat zonder mijn vriendinnen was. Ik vond het geweldig, een uitlaatklep, en het grappige is dat ik nu als volwassene denk: best bijzonder om als puber een andere keus te maken dan anders, in een tijd waar je er toch graag bij wil horen en graag dingen met je vriendinnen onderneemt.
Een kenmerk van mijn sterrenbeeld Vissen waar ik de sterren en spiritualiteit ook heel interessant vind. Ik ben creatief, niet in de vorm van kunstwerken maken, maar in het schrijven kan ik altijd mijn inspiraties kwijt en mijn gedachtes. Op dit moment is mijn leven natuurlijk in de tropentijd, twee kleine kinderen, een baan, een huis, tijd voor mezelf is er niet echt bij. En toch begint het soms te kriebelen, het schrijven van een boek, het vertellen van een verhaal. Zou het aanslaan? Zouden mensen mijn verhalen willen lezen? Zouden ze het spannend vinden, zou het goed in elkaar gezet zijn? Twijfels, twijfels, maar de laatste tijd kwam het zomaar weer in me op om er mee te beginnen. Zou het kunnen omdat de maan in tweelingen stond en daaruit mooie ideeën kunnen groeien? Zou kunnen.
Het leuke aan ideeën in een tijd van een gezin is dat ze eigenlijk op een plank belanden en daar blijven liggen, hopend dat je toch een momentje vindt om het van de plank af te halen. Aan de ene kant denk ik dat het nog even blijft liggen, Refererend aan het feit dat ik nu dit zit te typen met mijn dochter op schoot, die ongeduldig zit te wachten tot dat ik klaar ben, omdat ik beloofd heb dat ze na het schrijven van mijn column Koekiemonster mag kijken. Dan denk ik, oké, mijn plan ligt nog wel even goed op de kast. Wie weet ooit!
Emily Westdorp