Kleurrijke familie enorme verrijking
Vertel eens wat over jezelf en je achtergrond?
Mijn geboorteplaats is Hamburg in Duitsland. We woonden daar op de enige berg van Noord-Duitsland in een groot huis bij de oudste zus van mijn moeder, haar man en vijf neefjes en nichtjes met een enorme tuin waar we heerlijk konden spelen. Mijn moeder had heel veel zussen die bijna allemaal met een buitenlandse man getrouwd waren. Zo was er een oom uit Ambon, Nigeria, Pakistan, Turkije, Engeland, ook uit Duitsland en mijn vader die weliswaar een Nederlands paspoort had maar jaren bij zijn vader in Brazilië gewoond heeft. Met verjaardagen en alle andere feestdagen was het traditie dat elke keer een andere oom een maaltijd uit zijn land bereidde en dan ook een verhaal vertelde uit zijn land.
Zowel van de exotische maaltijden als van de verhalen heb ik enorm genoten. Alle mannen konden ook heel goed met elkaar opschieten en hadden veel plezier met elkaar. Net als de zussen trouwens. De oom uit Turkije was moslim en trok zich van tijd tot tijd terug om te bidden, iets dat we allemaal heel gewoon vonden. De omes uit Ambon en Nigeria waren heel christelijk en gingen naar de kerk. Het was allemaal geen punt. De oom uit Ambon kreeg soms zware malaria-aanvallen, wat ik erg spannend vond. Als kind realiseerde ik me niet hoe bijzonder het was om in zo’n kleurrijke familie op te groeien maar naarmate ik ouder werd wel en ik ervaar het als een enorme verrijking van mijn leven .
Juist omdat er zoveel kleuren waren in onze familie hadden wij als kinderen bedacht dat we een 'regenboog' familie waren (we wisten toen nog niets van de lhbti-beweging die het nu als symbool gebruikt om door de kleuren van de regenboog de schoonheid van diversiteit te laten zien, net als wij in onze familie). Door het werk van mijn vader zijn we in Nederland gekomen en gingen we in Scheveningen wonen waar de liefde voor de zee is geboren, maar ook het respect voor de zee. Ik heb diverse keren mensen gezien die aangespoeld waren. Soms al overleden, anderen werden gereanimeerd wat nog meer indruk op me maakte, Er zullen ook Texelaars zijn die dit meegemaakt hebben. In Scheveningen heb ik een heerlijke vrije jeugd gehad. Altijd op het strand, in de duinen of in het bos aan het spelen. Ook heel veel kattenkwaad uitgehaald.
Dankzij wandelingen met Leo ben ik zo van Texel gaan houden
Hoe ben je op Texel terecht gekomen?
Door mijn man Leo van der Vaart ben ik op Texel beland. Ik heb hem ontmoet op de loodsbotter de Texelstroom waar Peter Lock destijds schipper op was. Leo woonde al jaren op Texel en werkte op Ecomare waar hij excursies gaf. Al wandelend vertelde hij me vanalles over het eiland en de natuur, waardoor ik zo van Texel ben gaan houden.
Waar zet je je zoal voor in op Texel?
Op Ecomare en in de tuin van het hospice heb ik vrijwilligerswerk gedaan. En ik hoop dat weer te kunnen gaan oppakken.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
De mensen op Texel ervaar ik als heel meelevend. Zowel tijdens het ziek zijn van mijn man als met mijn eigen ziek zijn. Zoveel kaarten, bloemen en brieven die we kregen en hulp die werd aangeboden. Echt fantastisch!
Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?
De natuur op Texel. Die is zo mooi en zo uniek. Daar geniet ik elke dag enorm van!
Wat zou er op Texel anders mogen?
Misschien zouden er meer toeristen op de fiets kunnen komen in plaats van met de auto. Soms is het wel heel erg veel auto wat van de boot afkomt. Het idee van Femke Kegel voor gratis fietsen op de boot vind ik een goed idee.
Wat verdient meer aandacht op Texel?
Zoals velen voor mij gezegd hebben; woningen voor starters en jonge gezinnen die ook nog betaalbaar zijn zodat jonge mensen op het eiland blijven. Hier op ‘t Horntje wonen gelukkig veel gezinnen met kinderen, dat is zo fijn en gezellig!
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Peter Lock en Janny van de Klooster die mij tijdens mijn ziek zijn in het afgelopen jaar zo geweldig geholpen en bijgestaan hebben. Zo ongelooflijk lief. En ook de mensen van de thuiszorg en het hospice die ons zo goed geholpen hebben tijdens het ziek zijn van mijn man.
Hoe heb je het afgelopen jaar met corona beleefd?
Tegelijkertijd met de eerste coronagevallen en de lockdown bleek dat ik eierstokkanker had. Ik ging het traject in van ziekenhuis, chemo en operatie en daar ben ik de rest van het jaar zoet mee geweest. Het coronagebeuren is zodoende enigszins langs me heen gegaan. Maar het gaat nu heel goed. Ik geniet van elke dag en bovenal van de natuur die op dit moment zo mooi uitloopt.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Met toeristen heb ik vaak heel leuke gesprekken. Dan vertellen ze hoe mooi ze het eiland vinden en dat ze hier al jaren komen. Maar ook dat ze het eiland elk jaar drukker vinden worden. Met Pasen vroeg iemand mij of het voor de Texelaars nog wel leuk is wanneer het nog drukker wordt. Nu hopen we natuurlijk allemaal op een heel drukke zomer met alle restaurants en terrassen weer open zodat de economie weer gaat draaien, maar toch is het ook zaak om te zorgen dat het niet te vol wordt.
Wat doe je over vijf jaar?
Over vijf jaar hoop ik nog steeds met mijn kinderen en kleinkinderen te genieten van Texel en al het moois wat het leven te bieden heeft!
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Dan zou ik graag Ariën Slagt willen zien. Hij was een goed vriend van mijn man en weet ontzettend veel over de natuur.