Plotseling heb ik tijd over om... te helpen
“En dan is ze er niet meer. Plotseling heb ik tijd over om… wat te doen?”, stelde hij de vraag in zijn blog die hij postte op LinkedIn. Een openhartig relaas over een bewogen periode in het leven van deze ondernemer. Een doener die in achttien jaar als general manager, directeur en eigenaar van het samenwerkingsverband Hotel Groep Texel en tot 2020 mede-eigenaar van Hotel Greenside heel wat uitdagingen is tegengekomen. “Met innovatieve ideeën, effectieve marketing en goed gastheerschap hebben we onze hotels op de kaart gezet.” Zijn favoriete citaat: alles kan, altijd. “Maar afgelopen jaar heb ik keihard ontdekt dat dit helaas niet klopt.”
Hospitality zit in zijn bloed. “Goed gastheerschap en gastvrijheid zijn onmisbaar als je de verwachting van de gast wilt overtreffen. De afgelopen ruim tien jaar heb ik ook kennisgemaakt met hospitalisatie. In de betekenis van opname in het ziekenhuis.” Bij zijn echtgenote Monique werd in 2010 kanker geconstateerd. De Ziekte van Kahler. Een aandoening van het beenmerg veroorzaakt door een ongecontroleerde woekering van plasmacellen.
Bonustijd
De verwachting was dat zijn vrouw nog drie jaar te leven had. Maar dat werden er ruim tien. “Zeven jaar bonustijd. De doelstelling van Monique was nog mee te maken dat onze jongens, toen drie en vijf, haar zouden leren kennen en dat ze hen naar de middelbare school kon begeleiden. Nou, beide jongens zitten op de OSG, de ene in Havo 2 en de ander doet dit jaar eindexamen VWO
Op wilskracht en tegen alle verwachtingen in heeft ze dat geflikt. Monique was een optimist en levensgenieter. Iedere mogelijke behandeling, elke strohalm om beter te worden, greep zij aan.
Haar instelling was ook: alles er uit halen wat er in zit. We hebben de afgelopen jaren zóveel gedaan. Veel gereisd. Een paar keer naar Amerika geweest. Van de Niagara watervallen tot de Gran Canyon. Zo bouwden we herinneringen op. Overal waar we kwamen gingen we met ons vieren op de foto. Tot de kinderen er gek van werden. Maar ik ben héél blij dat we het hebben gedaan.
Vraag niet hoeveel behandelingen Monique in die jaren heeft gehad. In die tien jaar tijd gingen we gemiddeld wel een keer per twee weken naar het ziekenhuis. Het werd routine. Ik bracht haar naar het ziekenhuis. Terwijl zij onder behandeling ging, klapte ik ergens mij laptop open en ging aan het werk. Iemand zei eens: Jullie zijn wel doorgewinterde patiënten. Maar zo hebben we het altijd gedaan.
Haar instelling was: alles eruit halen wat erin zit
De ene keer een opleving, de andere een terugval. Afgelopen najaar kwam Monique in aanmerking voor de behandeling waarop we hadden gehoopt. Die leek aan te slaan. Tegen alle verwachtingen in genas ze van kanker, ook de titel van een boek dat altijd op haar nachtkastje lag. Er was weer een horizon en we gingen weer plannen maken.
Maar eind december ging het plotseling vreselijk mis. Monique moest met spoed geopereerd worden. De operatie was technisch geslaagd, maar Monique raakte in coma. Daar is ze niet meer uitgekomen. Op 22 december overleed ze in het ziekenhuis in Amsterdam. Ze was helemaal op, we hadden alles gedaan wat mogelijk was, alles was er uit.
Sindsdien zijn er veel mooie momenten, kaartjes en reacties. Zoals van de patiëntenvereniging, Hematon. Dat ze zoveel heeft betekend voor anderen en dat ze altijd een luisterend oor had. Op de website staat een filmpje waarin Monique uitleg geeft over haar ziekte en haar persoonlijke verhaal vertelt.
Een maand of drie verder besefte ik echt hoeveel tijd ziekte in een gezin in beslag neemt. Sinds half oktober 2020 ben ik wel vijftig keer naar Amsterdam gereden. Uren zat ik in de auto. Waar het kon, heb ik Monique bijgestaan, gesteund en ontzorgd, met liefde uiteraard.
Al die uren blijven nu oningevuld. En dat zint me niet. Ik wil graag weer aan de slag met nieuwe uitdagingen. Mijn eigen favoriete citaat ruil ik daarom om voor dat van Monique: vallen, opstaan en wéér doorgaan. Dat doe ik met mijn jongens, maar wil ik ook doen door andere ondernemers te helpen en te ontzorgen. Daar heb ik tijd voor over. Nogal wat bedrijven hebben het door corona zwaar. Ondernemers zijn de wanhoop nabij, verkeren in een vervelende persoonlijke situatie, dreigen om te vallen. Voor hen wil ik er zijn. Met een luisterend oor, advies of het meedenken in een oplossing."
Veel reacties
Zijn aanbod op LinkedIn voor belangeloze hulp leverde direct veel reacties op. “Ik had het ineens heel druk, alleen al met het beantwoorden van berichtjes en afspraken maken. Heel divers. Veel mensen die vast zitten en een soort hoop putten uit mijn verhaal. Ik heb zitten sparren met Heino van De Slock, maar heb ook een afspraak met iemand van een ingenieursbureau en met een hotelier. Die zit op een tweesprong in zijn carrière en wil met mij kletsen. En ook tal van andere reacties.” RTL Nieuws pikte het op en het stond op de website van Jinek.
Terug naar Monique. “Wat zij heeft geflikt, zou ik never nooit niet kunnen. Maar als ze naar beneden kijkt, dan zou ze vast trots op haar mannen zijn.”
Ter nagedachtenis aan haar komt er vandaag aan de Paradijsweg in de Dennen een bankje.
Gerard Timmerman
