Ruud de Kemp reisde de hele wereld over, had op de top zestig man in dienst.
Ruud de Kemp reisde de hele wereld over, had op de top zestig man in dienst. Foto: Job Schepers

"Toeristische drukte merk je hier niet"

Ik heb met Ruud afgesproken bij zijn woning aan de Nesweg. Ik ken Ruud tot dat moment niet verder dan de foto's die hij naar de redactie stuurt en een gesprek op het terras van De Slock. Ik had onthouden dat hij iets met reclame deed. Al snel kom ik erachter dat dit niet in verste verte recht doet aan de prestaties die hij al heeft geleverd. Hij reisde de hele wereld over, had op de top zestig man in dienst en hoewel hij het - bewust - een stuk kleiner aanpakt tegenwoordig, werkt hij nog altijd voor vooraanstaande klanten. Zo maakte hij onlangs twee animaties voor het televisieprogramma 'Tygo in de jeugdcriminaliteit'.

"De coronacrisis heeft een flinke impact op mijn werk met mijn bedrijf 360 degrees, maar ik laat mij niet gek maken. Ik woon hier prachtig. Wat een geweldig uitzicht hebben we hier. Hiervoor woonden we in Bosch en Duin en zoals de naam al zegt, daar was het vooral veel bos en duin. Hier heb ik een geweldig uitzicht. Kom op, we lopen die kant op, we gaan eerst even bij de lammeren kijken", zegt hij terwijl hij wijst naar de schuur van Jaap Eelman aan het Lageveld. In de wei dringen de lammetjes om de melk van hun moeder, in de stal is het al een stuk leger. De meeste lammeren zijn al geboren. De laatste drachtige ooien staan ongeduldig te wachten tot het zover is. "Hier word je toch vrolijk van. Als je moet kiezen tussen natuur of de boeren, kies ik hier op Texel voor de boeren. Kijk hoe ze met hun dieren omgaan. Deze beesten hebben het goed hoor, en het landschap is prachtig."

Als we het erf aflopen, treffen we Jaap, we maken een kort praatje. Jaap wil ploegen, maar het is nog te nat. "Het moet nog iets droger worden en de temperatuur mag wel wat omhoog. Maar helaas, er is weer regen voorspeld. Maar het komt altijd weer goed he!", merkt hij op (wandeling was op 25 maart red).


We trekken verder via de Fannenweg en zien tal van vogels. "Prachtig, ik herken er niet één. Ik heb wel eens gasten die dan laaiend enthousiast worden. 'Kijk, roepen ze dan', daar in de verte zit een oebiedoebievogel. Die is heel bijzonder.' Ik vind het mooi hoe mensen daarvan kunnen genieten, maar zelf heb ik er niet veel kaas van gegeten. Het is nog een dure hobby ook. Als je ziet wat voor enorme kijkers of camera’s met telelenzen die mensen meenemen joh! Ongelofelijk. En die dingen zijn niet goedkoop. We gaan deze kant op trouwens."


Toen was ik ineens meer HR-manager, verschrikkelijk

De sfeer zit er goed in, niet in de laatste plaats door het prachtige weer. We lopen over Nieuweschild als ik op het land van Marco Zoetelief een stel varkens van diens broer Henk zie genieten van de op het land achtergebleven aardappels.. De dieren vermaken zich kostelijk.

Ruud is als een vis in het water in het gebied waar hij bij toeval terecht kwam. "We kwamen hiervoor heel vaak per jaar op Texel, vaak gewoon voor een dagje. 's Ochtends om 07:00 uur weg, dan liep je om 09:15 uur op het strand en dan 's avonds de laatste boot terug. De 15-ritten-kaart was zo op. Je bent er zo. Toen de kinderen uit huis waren, hebben Mieke (mijn vrouw) en ik besloten ons op Texel te vestigen. We hebben toen we hier kwamen wonen meteen glasvezel aan laten leggen, daardoor is het werken vanuit huis prima te doen. We hebben bij diverse huizen gekeken en kwamen uiteindelijk uit bij dit huis op de Nesweg. Grappig, aan deze kant van het eiland kwamen we tijdens onze bezoeken eigenlijk nooit en nu geniet ik er enorm van. We wonen buitenaf, maar zijn binnen een paar minuten in de gezelligheid van Het Cafeetje. Van die toeristische drukte merk je hier niet zoveel hoor. Ik heb daar sowieso niet zoveel last van. Op de strandslagen ook niet. Wanneer je een paar meter verder naar rechts of links loopt, kom je geen mens tegen. Ik merk bij ons juist wel weer dat er gasten zeer specifiek naar deze kant van het eiland komen."


Ruud erkent dat hij in een luxe positie verkeert met het bewust klein houden van zijn bedrijf. "Ik ben de wereld over geweest. In de tijd van Arcade records was ik bezig met het ontwerpen van LP- en CD-covers en tv-commercials. Dat was echt prachtig, maar ik kreeg teveel werk en als gezegd had ik op de top meer dan zestig man in dienst. Toen was ik ineens meer HR-manager, aan het creatieve gedeelte kwam ik helemaal niet meer toe. Dat vond ik verschrikkelijk, want ik houd van mijn vak. Voor het gastenverblijf bij ons maak ik regelmatig tekeningen. Als er dan gasten zijn die de tekeningen mooi vinden, geef ik die mee. Dan maak ik weer een nieuwe. Op het gebied van commerciële activiteiten ben ik altijd vrij duidelijk naar mijn klanten. Als mensen een online campagne met landelijk bereik willen, moeten ze ook begrijpen dat dit niet kan voor 200 euro. Dat is gewoon niet te combineren met het leveren van kwaliteit."


We zijn flink doorgeslenterd en maken een lusje door Oost. We kijken bij het veldje met jutterspullen en het jutterstuintje verderop, we zijn beiden vermaakt. Bij Op Oost, het restaurant met slaapplaatsen van Joram Timmerman en Valerie Jongeneel merkt Ruud op: "Die snappen het. Ik vind het zo mooi wat zij doen, zij hebben gevoel voor smaak en kwaliteit. Ik geloof daar in. Dat geldt ook voor de toeristische sector in het algemeen. Nog steeds zie je soms huisjes die verhuurd worden, waarvan ik me kapot zou schamen op het moment dat je gasten aankomen. Ik denk ook dat die markt uitsterft", stelt Ruud. Ik moet lachen en vertel hem hoe ik onlangs een als vakantiehuisje ingericht Gamma-schuurtje voorbij zag komen. "Er is dus markt voor blijkbaar."


We lopen via het boerenommetje Oost uit en komen aan het einde van het pad de vervallen boerderij aan de Oosterenderweg tegen. "En toch houd ik ook van dit soort dingen. Ik heb deze boerderij wel eens getekend, prachtig". We besluiten deze wandeling door via de Koningsweg en daarna Oosterend terug te keren naar de Nesweg. In het dorp stellen we vast dat het te hopen is dat er een supermarkt in het dorp blijft, al was het alleen al voor het dorpsgevoel."

In het gesprek met Ruud heb ik vastgesteld dat er nog veel meer over hem te weten is te komen en dat 'Iets met reclame' bijna een belediging is voor zijn portfolio. Ik denk dat iedereen die 360degrees opzoekt op internet mijn mening deelt. Ik neem afscheid van Ruud bij het hek, hij gaat weer verder met het schilderen van zijn huis. "Mijn vrouw is al bezig." We spreken af om binnenkort nog eens te gaan wandelen, dan niet voor de krant.


Job Schepers