In één keer door bij bottleneck zebrapad
Tegen negenen staan we paraat op 't Horntje. Op de redactie hadden we de discussie hoe je momenteel het snelst van 't Horntje op De Krim zou kunnen komen. Een manier om erachter te komen: in de auto stappen en uitproberen.
Job zal via De Koog naar De Krim rijden, Dirk via Oudeschild en Jeroen via Den Burg. De afspraak is de maximum snelheid in acht te nemen. Het is géén wedstrijd, maar een praktijktest om gewoon eens te zien welke route het beste rijdt en waar je onderweg mee te maken krijgt.
Job
Wie het eerst bij De Krim is, voor mij klinkt dit wel als een wedstrijd en ik houd niet van mijn verlies. Ik prent mij dan ook meteen goed in het hoofd dat ik me aan de snelheid moet houden. In tegenstelling tot de andere twee heren ga ik niet rechtsaf de Pontweg op, maar richting Den Hoorn en neem de sluiproute Molwerk, Watermolenweg, Hoornderweg. Het is rustig op de weg en het rijdt lekker door. Ik besluit langs Den Hoorn via de Westerweg omhoog te gaan en bij de wethouder sla ik af richting de Rozendijk. De route is voor nu ideaal, al vraag ik mij af of dit tijdens het Paasweekend ook het geval is. Op dit moment: weinig verkeer, prachtig landschap en het enige waar ik goed op moet letten is het feit dat ik mij aan de toegestane snelheid houd. Dit gaat best redelijk met de tien-procentmarge.
Ik draai de Pontweg op en daar begint natuurlijk het gelazer. De Texelhopper, een zestig rijdende toerist en een vreemd overstekende fietser halen het tempo eruit. Gezien ik niet zo geduldig ben en wel als eerste in De Cocksdorp wil zijn, mopper ik wat. Wat ik wel moet vaststellen: schuld van omleidingen is het niet. Ik ben alsnog vrij snel in De Koog. Van drukte is hier geen sprake en zelfs bij de bottleneck ‘zebrapad Nikadel’ rijd ik in één keer door. Ik zal een bord gemist hebben als ik ter hoogte van de velden van S.V. De Koog ineens een geel bord zie staan met een 7. Het is de enige omleidingsroute die ik tegen zal komen en deze hangt samen met de rotonde Nieuwlanderweg. Die steek ik rustig over en via de Postweg zet ik koers naar de finish. Er zijn wat werkzaamheden en de snelheid moet bij een rijdende afzetting terug naar dertig kilometer per uur. De route die ik mocht rijden is prachtig en doordeweeks een uitstekende keuze richting De Krim. Ik ben er na 21 minuten en 41 seconden ruim als eerste. Ik voel me toch een beetje Lewis Hamilton deze ochtend. Of dit de ideale route is voor verkeer naar De Krim dit weekend? Ik betwijfel het. Als daadwerkelijk 85 procent van de bedden vol zit dit weekend, gaat er zo tien minuten bij deze tijd op. Ik zou dan de route van Dirk kiezen.
Dirk
Ik moest via Oudeschild, de hele oostkant van het eiland over om naar De Cocksdorp te komen. Ik kwam tijdens die route eigenlijk geen obstakels tegen, alleen hele mooie natuurgebieden zoals de mensen hier weten. Ik nam vanaf de Pontweg eerst de Redoute richting Oudeschild, daarna heb ik via het Bolwerk en de haven de Lancasterdijk gevolgd. In de route van Oosterend en Oost. Eigenlijk is het stuk heel makkelijk te rijden, want je hoeft alleen maar rechtdoor, want aan het einde moet je naar links, omdat als je rechtdoor wilt er een bord staat met “verboden voor voertuigen”.
Testen wie als eerste van 't Horntje bij De Krim weet te komen
Bij de Stuifweg, was het eigenlijk alleen maar de weg volgen tot de Oorsprongweg. Daar moest je ook alleen maar rechtdoor, tot je bij het stopbord terecht komt. Bij het stopbord ging ik naar rechts, waarna het nog ongeveer twee kilometer was tot De Krim. Ik hield me aan de maximum snelheid en ik kwam er voor de hele rit uit op 24 minuten en 13 seconden en was daarmee als tweede bij De Krim. Natuurlijk wel een stukje, maar hier heb je nergens obstakels. Dat is wel een voordeel als je het mij vraagt. Daarnaast heb je hier ook weinig last van ander verkeer. Het is een vrij rustige weg. Ik ben de hele route niet één tegenligger tegengekomen, daardoor kon ik gewoon lekker doorrijden. Voor de toeristen die geen zin hebben in obstakels op de weg: ik raad jullie aan om via de oostkant van het eiland te rijden.
Jeroen
Het eerste stuk van 't Horntje tot Den Burg is geen probleem, maar ik werk mezelf vrolijk in de nesten door op de rotonde van de Pontweg/Emmalaan bewust rechtdoor te blijven rijden zonder te letten op de gele omleidingsborden. Klem dus bij de afgesloten Akenbuurt en dan maar terug. Bij de Keesomlaan schiet ik Den Burg in. De denkbeeldige pet van een toerist gaat op het hoofd, dus dat wordt rijden op de gele omleidingsbordjes waar ik anders totaal niet op let.
Ik beleef dat rare stukje Emmalaan waar je als automobilist samen met fietsers de rijbaan deelt ineens heel anders; er hangt een fietser voor me en wanneer je als weggebruiker in een andere bui bent omdat je om moet rijden op een plek die je niet kent, kan dat net even teveel zijn. De fietser rijdt aan de rand van de gedeelde rijbaan en ik moet mezelf even inhouden om er niet langs te schieten met de auto. Het gaat allemaal goed en met zeven minuten extra op de klok verlaat ik via de Waalderweg Den Burg. Op naar De Krim.
Op de gele bordjes heb ik inmiddels meerdere letters voorbij zien komen (iets waar ik elders de rambam van zou krijgen), maar gelukkig wijzen de bordjes allemaal dezelfde kant uit, dus dat komt wel goed. Na het stukje Emmalaan heb ik ook maar denkbeeldig de pet opgezet van een toerist die vakantie heeft en dus ook de tijd om een stukje om te rijden. Rijdt een stuk prettiger dan die bui waar ik op de Emmalaan in zat. Spannend is het nog even op de rotonde van De Waal waar ik zo snel geen geel bordje kan ontwaren, maar dat komt goed. De Krim is in het noorden, dus dan pakken we gewoon de weg die naar het noorden leidt (de Laagwaalderweg).
Op de Hoofdweg ben ik nog steeds op de gele bordjes aan het letten en betrap ik mezelf erop dat ik ook even op het verkeer van rechts op de kruisingen moet letten. Via Midden-Eierland en de Oorsprongweg word ik netjes naar de Postweg geleid waarna het nog een klein stukje naar De Krim is. De tel van het aantal gele borden ben ik allang kwijt, maar er staan er genoeg. Na 27 minuten ben ik er. Job en Dirk staan er al vrolijk te keuvelen, laatste dus. Nou ja, houd ik de pet van de toerist die vakantie en tijd heeft denkbeeldig nog maar even op. Via Den Burg was dus 'de toeristische route' zullen we maar zeggen.