Puber(t)aal
Volgende patiënt
Aan het einde van vorig schooljaar nam ik mondelingen af in havo 4. De klas vroeg tijdens de lessen of ik alle boeken van hun lijsten had gelezen. Ze keken me hoopvol aan en snapten zelf ook wel dat dit met mijn destijds 26 jaar niet mogelijk was. Ik vertelde dat ik veel van de boeken goed ken en dat ik me op de rest ook uitgebreid ging voorbereiden; toch nog snel wat lezen en schema’s en overzichten maken.
Ook hielp mevrouw De Vries, een collega die inmiddels de kinderen van haar eerste leerlingen in de klas heeft, mij hierbij. De leerlingen hebben mevrouw De Vries erg hoog zitten, en ik ook. Toen ik de klas vertelde dat ik hun mondelingen van tevoren doornam met haar, keken de pubers me dan ook argwanend aan.
Tijdens de mondelingen vroeg een meisje of het voor mij de eerste keer was dat ik dit deed. Ik antwoordde instemmend en wenste haar succes. ‘Voor u dan ook succes,’ antwoordde ze glimlachend. Het zijn de kleine dingen die het doen. Daarna was een jongen aan de beurt die uit zichzelf een middeleeuws werk had gelezen. ‘Dapper,’ zei ik. Hij vond het vooral leuk, het ging namelijk over ridders en het boek was niet zo dik. Toen ik vroeg of hij wist wat het telkens terugkerende getal drie betekende, bleef hij mij echter een antwoord schuldig. ‘Het heilige getal drie, de vader…’ hintte ik nog. ‘De moeder en het kind?’ antwoordde hij.
Dit jaar staan er weer mondelingen op het programma, maar deze keer hebben ze les van mevrouw De Vries. En hoewel het de vorige keer bij mij uiteindelijk best meeviel, bij Mevrouw de Vries is het toch anders. ‘Zit ze ook nog in zo’n eng hokkie die mondelingen te doen, dat helpt ook lekker mee.’
Mevrouw De Vries komt uit haar mondelingenkamertje gelopen en haalt de volgende patiënt. Het heeft echt iets weg van een huisartsenpraktijk en de leerlingen gedragen zich alsof zij bijna worden opgeroepen voor een consult waar hun leven van afhangt. De klachten van deze patiënten zijn veelal een verhoogde hartslag en een snelle ademhaling. Mogelijk allergisch voor literatuur. Een meisje vertelt dat ze alles heeft gelezen, maar één boek echt heel lastig vindt. ‘Bij jou durfde ik nog wel te zeggen dat ik het niet helemaal begreep, maar kan dat bij haar ook?’ vraagt ze twijfelachtig. Ik vertrouw haar toe dat dit, ook bij mevrouw De Vries, gewoon kan.
En als mevrouw De Vries over twintig jaar in de Gollards zit, ik haar ophaal voor een rondje buiten achter haar rollator en verse tulpen kom brengen, ook dan zal ik nog steeds advies vragen ter voorbereiding van mijn mondelingen. Dan heeft ze tenslotte nóg meer tijd om boeken te lezen.
Marlieke Daals,
Docente Nederlands OSG