De kant langs
Ramp
“Geluidsramp op komst voor Texel”, kopte deze krant vrijdag. Als het op rampen aankomt heeft Texel zijn portie wel gehad.
Terug naar kerstnacht 1593: de Tesselschade ramp. Tijdens een vliegende storm vergingen 44 koopvaardijschepen op de Rede met tussen de 500 en 1000 slachtoffers. In 1934 strandde de Oakford op de Eierlandsche Gronden. Tien bemanningsleden die hulp van de KNRM weigerden en zelfstandig het schip verlieten vonden een tragische dood toen hun sloep omsloeg.
De Texelse Wrakkenkaart toont dat het slechts een greep is uit de vele scheepsrampen. Eentje op veler netvlies is die van november 1970, toen de TX26 “De Tijd zal het leren” door onbekende oorzaak op de Noordzee verging. Alle vijf jonge bemanningsleden kwamen om.
Diep tragisch ook de ramp met de Dakota die op 25 september 1996 vanaf Vliegveld Texel opsteeg en neerstortte in de Waddenzee. Alle inzittenden kwamen om. Dit jaar precies 25 jaar geleden.
Rampzalig eveneens de Watersnoodramp in 1953. De dijk van polder De Eendracht brak door, zes Texelaars verloren het leven.
En dan de Russenoorlog. Die eiste meer dan duizend slachtoffers, waaronder meer dan honderd burgerslachtoffers, de meeste als gevolg van de beschieting van Den Burg. Vorige week interviewde ik een Texelaar die het zelf nog had meegemaakt. Zijn relaas maakt diepe indruk.
We zijn ook aan rampen ontsnapt. Zoals in januari 1987. De PEN-centrale die het eiland van elektriciteit voorzag kampte door strenge vorst met ijsvorming in het koelwater. Texel dreigde zonder stroom te komen zitten. Slechts met hulp van de brandweer, die met een dubbele leiding geloosd warm water terugpompte, kon de centrale draaiende worden gehouden en werd Texel voor een ramp behoed.
Ook bij de stormvloed van 3 januari 1976, toen het water bijna tot aan de kruin van de dijk kwam, scheelde het maar een haartje of Texel had blank gestaan. Met 1953 in het geheugen was de verontwaardiging over het Haagse getreuzel bij de dijkverhoging groot. Een colonne vol boze Texelaars (mensen én schapen) stoomde op naar het binnenhof, de leus scanderend “Geen gezeik, omhoog die dijk”. En zo geschiedde.
Texelaars kwamen ook massaal in het geweer toen het Rijk in 2008 de veerdienst onder de concessiewetgeving dreigde te plaatsen. De veerdienst die TESO al meer dan honderd jaar onderhield, zou openbaar worden aanbesteed. Bij de actie “Zwemmend naar de overkant! Wij laten TESO niet zinken” vanaf Dijkmanshuizen, kwamen zeker duizend Texelaars in actie. Het had succes, Den Haag haalde bakzeil.
En nu dient zich door de gewijzigde vliegroute boven de Vliehors volgens TOP-spreekbuis Michel Gregoire een “geluidsramp” aan. De huidige geluidsbelasting, die toch al niet gering is, zal zich volgens onheilsprofeet Piet Standaart vervijfvoudigen. Ik heb daar geen voorstelling bij, maar de herrie moet oorverdovend zijn.
Ik heb de indruk dat het kort geding dat Texelaars daarover hebben aangespannen weinig zal uithalen. Misschien wordt het tijd om terug te grijpen naar een bewezen methode: een oorverdovend origineel en coronaproof (over rampen gesproken) Texels protest. Hoe? Tompoes, verzin een list!
Gerard