Wat ik zeggen wou
Een drietal zaken
Gijs, IJsbaan, Emmalaan, drie onderwerpen uit de Texelse Courant van 9 maart die vragen om verbinding. In de persoon van Gijs van Dijk herrijst de politicus die is begaan met het gewone volk. De Partij van de Arbeid hervindt de weg naar haar oorsprong in de traditie van Troelstra. Gijs van Dijk klinkt met krachtige klinkers kort en krachtig, staat als een huis. Mijn vader, grootvader, broer en neven heetten en heten Gijs, dat wekt vertrouwen. De herinrichting van de Emmalaan leert dat het bestuur van de gemeente Texel graag wordt geadviseerd, bij voorkeur extern. Het is nog even de vraag of “extern” betekent van buiten Texel, of van buiten het gemeentelijk bestuurlijk apparaat van Texel. Ongeacht het antwoord neem ik met genoegen de rol van adviseur van de gemeente Texel op mij. Het extern advies gegeven voor de herinrichting van de Emmalaan blijkt in de praktijk de kans op ongelukken te vergroten, berichtten diverse verkeersgebruikers in de krant van 9 maart. In dezelfde krant wordt de gevolgde procedure tot besluitvorming helder geschetst. Een extern advies blijkt in dit geval niet zaligmakend. Voor de herinrichting van de ijsbaan in Den Burg en omgeving wordt opnieuw door het gemeentebestuur gegrepen naar een externe adviseur en projectleider.
Mijn advies aan het gemeentebestuur is om eerst eens binnen de eigen gemeente te kijken naar de capaciteiten van de mensen, voor de ijsbaan in kwestie bij voorkeur bij het gewone volk en hierin sluit ik aan bij Gijs van Dijk. Door mij worden Sjakkeliene en Pieternel voorgedragen als de nieuwe projectmanagers inzake de ijsbaan. Uit meerdere recente publicaties in de Texelse Courant is mij gebleken dat zij zich in het onderwerp hebben verdiept en een gezonde visie hebben ontwikkeld. Conform de politieke ambitie van Gijs vloeit op deze manier geld naar gewone mensen. Arbeid is energie, het is aanbevelenswaardig dat ook in deze vorm van energie, het eiland Texel zoveel mogelijk zelfvoorzienend wordt en blijft.
Peter Lock, ’t Horntje Texel.