Wat ik zeggen wou
gezondheidszorg
Onze burgemeester Uitdehaag stelt “dat het al een hele prestatie mag worden genoemd, dat de vijf Waddeneilanden elk een eigen prikpost hebben. Daar hebben een hoop mensen hun best voor gedaan”.
Ik lees dit met stijgende verbazing en afgrijzen. Het is kennelijk geen normale zaak meer, dat basale geneeskundige verzorging in de omgeving van de mensen zelf geboden kan worden. Dat het heel veel moeite kost om slechts een beperkt deel van de bevolking nabij hun woonplaats van een vaccinatie te kunnen voorzien. De rest zal zijn vaccinatie via een bootreis en meer moeten gaan halen. Adriaan en Sytske Dijksen schetsten al de ongewenste ontwikkelingen hiervan.
Drie jaar geleden ging ik als huisarts met pensioen. Er waren toentertijd al ontwikkelingen waar ik me ernstig zorgen over maakte: de enorm toegenomen, verlammende regelgeving in de geneeskunde, de tekorten, de groeiende wachtlijsten en de bezuinigingen op essentiële onderdelen van de zorg.
Het wordt er dus niet beter op. Waar de geneeskunde in Nederland nog steeds op een redelijk hoog niveau staat, wordt de beschikbaarheid van de zorg steeds slechter en niet meer vanzelfsprekend. De kwaliteit van de Nederlandse gezondheidszorg komt al meer op het hellende vlak.
Los nog van het feit dat deze gang van zaken het vertrouwen van de bevolking in de centrale overheid en het draagvlak voor Corona-maatregelen ernstig ondermijnt.
Robbert van den Bent,
De Cocksdorp