Ondernemer, muzikaal en paardensportman
Hans Boom was één van de twaalf kinderen uit een groot katholiek vissersgezin in Oudeschild. Ondernemend, muzikaal, amicaal, kleurrijk, betrokken en liefhebber van de paardensport.
De kerk speelde een prominente rol in het gezin. Als zes-, zevenjarige werd hij misdienaar. Elke ochtend moest hij naar de kerk. Er werd nogal eens kattenkwaad uitgehaald. Hij vertelde eens over de vier evangelisten in sacristie bovenop de kast “Wij moesten met stokken de kaarsen aansteken. Met het vuurtje maakten we ook de baarden van de evangelisten zwart. Op een gegeven moment vliegt Johannes in de brand. Wat bleek? Dat beeld was een keer omgevallen en hij was onthoofd. Ze hadden hem met velpon geplakt. De lijm had vlam gevat en toen donderde het hoofd van Johannes eraf. Ach ja, het hoofd van Johannes werd immers ook gepresenteerd op een schoteltje. Dus ik heb het hoofd op het schoteltje op de hoek van de kast gezet. Uiteindelijk verdwenen de beelden.”
Vader Jan Boom stond voor het koor en opa speelde op het orgel. Al zijn broers en zusters hebben ook op het koor gezeten. “Je kon er niet onderuit.” Met een jaar of twaalf, dertien ging ook Hans naar het koor. Ze repeteerden elke dag. Toen zijn opa dood ging en er een opvolger moest komen trad Hans in zijn voetsporen. Op het orgel begeleidde hij het kerkkoor. Begin vorig jaar bestond dat uit zeven zangeressen. Al zestig jaar bespeelde hij toen het kerkorgel. Reden voor de parochie Boom in februari 2020 te eren met de Gregorius Onderscheiding. Hij werd in ’t Skiltje toegespeeld door de Boerenkapel, waarvan hij 43 jaar lid was. Bij KTF speelde hij sax. Een gewaardeerd lid, als mens, om z'n muzikaliteit en omdat hij de handen uit de mouwen stak.
Het ondernemerschap kreeg Hans met de paplepel ingegoten. Als derde broer in dat grote vissersgezin voelde hij niets voor de visserij. Hij werkte een periode bij de firma Keijser & Co en kreeg zijn vader zover dat de familie de smederij van Jaap Kiljan overnam. Zonder dok werden schepen drooggezet in de Mokbaai. "We zetten het schip met hoog tij neer, groeven er dan als de sodemieter een gat achter, waarna we de schroefas verwisselden." Op zijn initiatief beschikten ze in 1980 over een eigen dok in Oudeschild, waarin 125 schepen werden "weggezet".
De toename van de gemiddelde scheepsgrootte noodzaakte na verloop van tijd uit te kijken naar een groter dok, zodat de kotters voor onderhouds- en reparatiewerk niet naar de vasteland hoefden uit te wijken. In 1991 kochten Hans en Kitty Boom een groter dok. Met een lengte van 97 meter en een breedte van 19.40 meter en een draagvermogen van 1500 ton. Afkomstig uit Flensburg werd het naar Oudeschild gesleept.
Zoals binnen de hele familie Boom waarin de wederhelften een stevige pijler onder de familie vormden, was dat ook bij Hans en Kitty het geval. "Zij is altijd m'n linkerhand geweest. Op en top een zakenvrouw. Vanaf dag één werkte ze volop mee in het bedrijf", vertelde Hans in familieboek “De kinderen van Jan en Naantje”. Kitty: "We deden eigenlijk alles zelf, tot aan de btw aan toe.”
In 2000 deden Hans en Kitty Boom het dok over aan Scheepswerk Metz in Urk en ging het bedrijf verder als Texdok en nadien scheepswerf Damen. “Er zijn nog heel veel andere dingen in het leven.”
Op "'t Hoge Weitje” aan het Meyertebos vond hij tijd en ruimte om zich aan zijn liefhebberij te wijden, zoals het mennen van paarden. Zo was hij vele jaren enthousiast deelnemer aan het Texels kampioenschap ringsteken, streed hij in de manege om de Jaap de Graaf Bokaal en was actief en betrokken binnen de paardensport. Zo was hij voorzitter en bestuurslid van Stichting Overdekte Manege Texel.
Hans Boom overleed woensdag 3 maart. Hij werd 79 jaar.