Als kind al gek van de "Connie"
Met de realisatie in het Luchtvaartmuseum van een waarheidsgetrouwe kopie van de cockpit van een Lockheed Constellation, ook wel “Connie” of “The Lady of the Sky” genoemd, ging voor Cocksdorper Jan Boon een droom in vervulling.
“Als kind was ik al helemaal gek van de Constellation. Dit vliegtuig heeft zo'n mooi model”, vertelde hij bij de presentatie in 2013. De passie van Boon voor de Connie uitte zich onder meer in een ongekende verzameldrift, zoals een kast vol boeken en in 1994 nam hij zelfs een vrijwel compleet cockpitinterieur over. Met zijn zoons sjouwde hij het gevaarte naar zolder. Zo bouwde hij een enorme verzameling op. Die maakte indruk op voormalig museumvoorzitter Theo Witte: “Daar moeten we wat mee doen”, waarna vrijwilligers Sieb Zijlstra en Ben Gieze met de onderdelen aan de slag gingen.
Boon had zijn voorliefde voor de Constellation mede overgehouden aan zijn verblijf 1961 en 1962 in toenmalig Nederlands-Nieuw Guinea. Hij was gek van reizen en had zich als vrijwilliger aangemeld in de strijd tegen Indonesië. Leider Soekarno wilde Nederlands Nieuw-Guinea inlijven. Boon was daar hulpgevechtsleider. Hij zat op een radarpost om vijandelijke vliegtuigen in vroeg stadium te onderscheppen.
Een periode waarin hij bevriend raakte met Harry de Graaf, die daar twee maanden na Boon arriveerde. “Wij zaten beiden bij de Luchtmacht en waren erg geïnteresseerd in vliegen”, vertelt De Graaf vanuit het verpleeghuis in Schagen, waar hij herstelt nadat hij vorige week zijn heup brak. De twee Texelaars trokken herhaaldelijk met elkaar op. In reportages die De Graaf destijds in de Texelse Courant schreef en later in zijn columns “Langs de weg” komt Boon meerdere keren voorbij. Ze staan voorop de krant samen op een foto, al peddelend in de prauw "Explorer" (foto links).
De periode in Nieuw-Guinea maakte diepe indruk op Boon, die er nadien nog vaak over sprak. Hij had het moeilijk met de onderdrukking van de Papoea’s. De Graaf: “We gingen elk jaar naar de reünie van Luchtmachtveteranen in Soesterberg. Ook hielden ze er gezamenlijke connecties aan over, zoals Johan Rijkelijkhuizen, die bij de KLM zat. Nadien keerde Boon er terug, tijdens een rondreis die Harry de Graaf er organiseerde, ten bate van zijn fonds “Stuur een Papoea naar school”.
“Jan was diep onder de indruk”, vertelt echtgenote Tineke, die nadien een keer met hem meeging naar Nieuw Guinea. “Hij herkende nog veel dingen, zoals gebouwen die er nog stonden. Bij toeval liepen we daar ook Harry tegen het lijf.”
Terug op Texel ging Boon bij de belastingdienst aan de slag. “Een zwarte bladzijde in je leven”, dreef De Graaf er de spot mee. In 1968 werd hij hoofd administratie bij Langeveld & de Rooy, uitgever van de Texelse Courant, waar hij twaalf jaar zou werken. Daarna stapte hij over naar het kantoor van bouwbedrijf Firma Daalder in De Cocksdorp, het bedrijf van zijn schoonvader. Weer 12 jaar later ging hij aan de slag op kantoor van bouwbedrijf Elco Vermeulen.
In de vrije tijd legde Jan Boon als penningmeester van de Durper Sportvereniging SVC een grenzeloze creativiteit aan de dag om de club financieel gezond te krijgen en te houden. Onder meer door verhuur van kleedkamers aan toeristen, activiteiten op de zomermarkt, de zomerse crosslopen, etc. Ook was hij administrator van het hervormde kerkhof en zette zich in als hulpkoster van de Waddenkerk.
Vanaf de oprichting was Boon als vrijwilliger betrokken bij Luchtvaart- en oorlogsmuseum Texel ’40-’45. Hij zat van begin af aan in het bestuur als penningmeester. En hield de hand op de knip. Daarnaast stond hij iedere vrijdag met echtgenote Tineke achter de balie van het museum. Hij ontving in 2011 een konklijke onderscheiding.
De mist verhinderde bij zijn uitvaart maandag dat een vliegtuig zou opstijgen om een eerbetoon boven de begraafplaats te brengen. Toen zijn kist uit de kerk werd gedragen, klonk het geluid van zijn geliefde “Connie”. Jan Boon overleed woensdag 24 februari op 79-jarige leeftijd.
