"Als kind wilde ik altijd al dansen"
Dansen was altijd haar lust en haar leven en dat liet ze 18,5 jaar lang zien als dansdocent bij Artex in Den Burg. Deze week slaat Roos Bakker uit Den Hoorn een nieuwe weg in; ze gaat aan de slag op de administratie van de Novalishoeve.
Haar vader vroeg haar ooit of dansen iets was dat ze echt wilde of dat ze mogelijk ook andere beroepen voor ogen had. Het antwoord was ‘dansen’. Een ander beroep kon ze later altijd nog doen, dansen was iets dat ze op jonge leeftijd moest doen. Het bleek een juiste inschatting van Roos Bakker uit Den Hoorn. Na het voltooien van het VWO op de OSG in Den Burg volgde ze van 1998 tot 2002 een studie aan de Dansacademie in Tilburg, waarna ze in augustus 2002 aan de slag ging als dansdocent bij toen nog de Muziek- en Dansschool in Den Burg (tegenwoordig Artex Texel).
Dat was aanvankelijk voor twee dagen in de week, na circa zes jaar werd ze zowel dansdocent als coördinator van kortdurende cursussen en evenementen bij Artex. Bij elkaar opgeteld moet ze de afgelopen jaren duizenden Texelaars (kinderen en volwassenen) dansles hebben gegeven. Ook maakte ze de ontwikkeling mee van de muziek- en dansschool tot de huidige kunstenschool met een breed aanbod op het gebied van cultuur.
Dansen
De liefde voor het dansen ontstond al op 5-jarige leeftijd toen Roos – dochter van Herman en Ina Bakker uit Den Hoorn – zelf op dansles ging bij de Muziek- en Dansschool. Jolien Scholten, met wie ze soms nog contact heeft, was destijds haar juf. In het laatste jaar van het VWO volgde Roos al danslessen bij de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam en in 1998 behoorde ze tot een select gezelschap van 25 leerlingen (uit een groep van 300) die na auditie werden toegelaten op de Dansacademie.
Daar gold een vrij streng regime waar ze achteraf bekeken blij mee was. “Als je tijdens een voorstelling het podium op moet, dan moet je gaan, ongeacht wat er misschien verder nog speelt en daar word je in een streng regime wel op voorbereid.” Al voor haar afstuderen nam toenmalig directeur Maaike Deckers contact op of ze interesse had om dansdocent te worden op de muziek- en dansschool. Roos kampte destijds met een chronische ontsteking aan haar kraakbeen waardoor uitvoerend dansen lastig werd, maar dansles geven was goed te doen. Het sprak haar ook aan terug te kunnen keren naar het eiland.
400 leerlingen
“Toen ik in 2002 als docent begon, had ik zestig leerlingen. In de hoogtijdagen waren het circa vierhonderd leerlingen en later werden het er weer wat minder, omdat het aantal kinderen op Texel aan het afnemen is.” Ze gaf de afgelopen 18,5 jaar onder meer klassiek ballet, streetdance, dansmix, moderne dans, zumba, pilates, Afrikaanse dans en dansles voor alleen jongens. De eerste paar jaar combineerde ze de parttime baan bij de muziekschool met een parttime baan bij de gemeente waar ze onder meer op de afdeling publiekszaken werkte, een paar keer trouwambtenaar was en toenmalig burgemeester Joke Geldorp assisteerde bij haar werkzaamheden voor het overlegorgaan van de vijf Waddeneilanden. Ze volgde tevens lessen internationaal privaatrecht en afstammingsrecht.
Prachtig om de allerkleinsten tijdens een voorstelling op het podium te zien staan
In 2006 ging Roos fulltime aan de slag bij Artex waarbij ze drie dagen per week dansles gaf en twee dagen op de administratie werkte. Daar was ze als coördinator korte cursussen en evenementen een spin in het web bij het opzetten van diverse soorten cursussen waarmee Artex zich van lieverlee tot de huidige kunstenschool ontwikkelde. Samen met Lisette Boeijen (aan wie ze zelf nog een jaar dansles gaf) en later Tamar Yard was ze de drijvende kracht achter de grote dansvoorstellingen die om de twee jaar in de Burgemeester De Koninghal werden gehouden. De laatste grote voorstelling was in 2019 in de Evenementenhal op De Krim. “Die voorstellingen hielden we bewust om de twee jaar om het leuk te houden. Het was heel veel werk om voor alle dansgroepen de choreografieën uit te werken, om voor iedereen de juiste kleding te hebben, om decors en een lichtplan te hebben en dan moest je tussendoor ook nog het script schrijven om er één geheel van te maken.”
Prachtig
De wil om telkens wat moois te maken van de grote dansvoorstellingen, vertaalde zich geregeld tot doorgaan tot in de late uurtjes, maar dan stond er vervolgens ook wel wat op het podium. “Ik vond het vooral mooi als je de allerkleinsten op het podium zag. Van dansen kwam soms weinig terecht, maar ouders en grootouders vonden het prachtig om hun kind of kleinkind op het podium te zien optreden.” Zelf stond ze tijdens de grote dansvoorstellingen bij voorkeur ergens in de coulissen waar ze overzicht had, de voorstelling kon aansturen en kinderen tijdens het optreden net even dat extra zetje in de rug kon geven.
Drie jaar geleden kreeg Roos samen met haar partner Pieter Hoogland zoon Tjalle, een half jaar geleden gevolgd door zoon Lasse. Beide zwangerschappen deden een beroep op haar fysieke gestel waardoor langzaam de eerste vragen over de toekomst begonnen te rijzen. Als gevolg van de coronacrisis zijn er geen fysieke danslessen meer bij Artex, maar een alternatief is wel om online danslessen te geven. Dat riep wederom vragen op bij Roos, vooral omdat het voor haar als docent van belang is tijdens de dansles fysiek tussen de leerlingen op de dansvloer te staan. ‘Dan kun je goed zien wat ze doen en kun je waar het nodig is aanwijzingen geven.” Met twee jonge kinderen en een partner die op zee werkt en soms een aantal weken weg is, kwam eveneens de behoefte in de avonduren meer thuis te zijn om er voor de kinderen te zijn.
Verstandig
Alles bij elkaar kwam de vraag op in hoeverre het verstandig was om na de zwangerschapsverlof van haar jongste zoon weer als dansdocent verder te gaan. “Van mijn klasgenoten van de Dansacademie was ik één van de weinigen die nog steeds actief was op de dansvloer. Jolien was op haar 38ste gestopt met lesgeven omdat het fysiek te inspannend werd en dat begon voor mij ook te gelden.” Een advertentie van de Novalishoeve waarin gezocht werd naar een nieuwe kracht op de administratie van de zorgboerderij gaf de doorslag een nieuwe weg in te slaan. “Ik kwam al wel eens met de kinderen bij de Novalishoeve om bij de dieren te kijken, dus het was bekend terrein waar ik solliciteerde.” Korte tijd later volgde het verlossende woord; ze mocht de opvolgster worden van Lonneke Legierse bij de zorgboerderij aan de Hoornderweg.
Moeilijk moment
“Daarna moest ik het nog wel aan Sander (directeur Artex, red) vertellen en dat vond ik een van de moeilijkste dingen om te doen. Op dat moment kwam echt het besef bij me binnen dat mijn danscarrière ten einde kwam. Het was behoorlijk emotioneel om dat telefoontje te plegen.” Het werd goed opgepakt en er was ook meteen één zekerheid; Denise Barhorst en Tamar Yard waren er om de lessen van Roos voort te kunnen zetten.
Volgens Roos is het wel jammer dat op het moment als gevolg van de coronacrisis haar dansloopbaan als een spreekwoordelijke nachtkaars uitgaat, maar ze hoopt op termijn nog wel een keer goed afscheid van haar leerlingen te kunnen nemen. “Al zijn er ook al diverse mensen die inmiddels een kaartje hebben gestuurd en daar ben ik erg blij mee.”
Wat ooit veel indruk op haar maakte, was een moeder die vertelde dat haar dochtertje het thuis vaak over juf Roos had. “Ik zag dat meisje een uurtje per week tijdens de les, maar het deed me goed om te horen dat je in zo’n uurtje wel veel voor een ander kan betekenen. Hetzelfde had ik met de wat oudere meiden op dansles; daar was ik soms half maatschappelijk werkster om ze ergens bij te helpen.
Roos hoopt in de toekomst mogelijk weer toe te komen aan haar hobby zingen, maar dat moet de tijd eerst uitwijzen. Voorgaande jaren was ze zangeres bij Slik, Suitcase en Bigband Texel en in 2017 stond ze als Jezus op het podium bij de rockopera Jesus Christ Superstar. "Er zat toen al een kleine Tjalle in mijn buik. Het grappige is dat hij nu al veel maatgevoel voor zingen heeft.” Dat haar ouders altijd hebben meegeleefd met haar dansloopbaan, blijkt uit een doos met krantenknipsels die in de woonkamer staat. "Die heeft mijn moeder altijd bijgehouden als ik met een optreden of een voorstellig in de krant stond.”
Jeroen van Hattum
