Houtgraveur won als bokser goud op de Joodse Olympische Spelen
Tientallen jaren was hij een vast gezicht op markten, op Texel en elders in het land. In de zomer was houtgraveur Ton Waterman zelfs één van de meest gefotografeerde Texelaars. In 2015 bouwde hij zijn bijzondere vak af.
Hij begon in 1986 voor het eerst met het graveren van houten bordjes. Talloze houten bordjes moet hij in de loop der jaren hebben voorzien van afbeeldingen, namen en nummers. Bordjes die overal in het land aan deuren van kinderkamers hangen, bij voordeuren of op andere plekken in en rond huis. Hij maakte ze thuis in zijn werkplaats en op markten door het hele land.
Waterman, geboren en getogen in Amsterdam. In zijn vrije tijd was hij fanatiek bokser. Hij emigreerde naar Israël en deed daar mee aan de Maccabiah Games, de Joodse Olympische Spelen. Waterman won goud met boksen. Hij woonde van ’70 tot ’73 in Israël, werkte er op een sportschool en gaf les in judo. Hij groeide er uit tot een bekende sporter en werd driemaal bokskampioen van Israël. Nadat hij in 1973 met een zilveren medaille afscheid had genomen van de Games, keerde hij terug naar Nederland. Tijdens een vakantie werd hij “verliefd” op Texel en settelde zich in Den Hoorn. Hij werkte als automonteur, richtte de Texelse boksclub op, waar hij ook trainer was en voetbalde bij ZDH. Zeer gedreven. Ooit foeterde hij tegen de scheidsrechter: "Loop naar de klote!" Toen de arbiter vroeg of hij het goed had verstaan, zei Waterman: "Verkoopt u loten?" De scheids trapte er niet in, Waterman kon vertrekken. Na afloop schoof hij op z’n tijd aan in strandpaviljoen Paal 9.
Houtgraveren leerde hij in 1986 van de Duitse Winny Fielweber die met een Texelse vrouw was getrouwd. Voor Waterman was het graveren destijds de gelegenheid om op een nieuwe manier met zijn handen te werken. "Het is prachtig om bordjes en ook andere houten voorwerpen te graveren en van afbeeldingen te voorzien." Hij was met zijn manier van werken de enige houtgraveur in Nederland.
Hij verrichtte het werk in de werkplaats naast zijn huis met een speciale slijpmachine waarmee hij met draaiende steentjes met precisie afbeeldingen in het hout brandde. Zijn partner kleurde ze vervolgens in. Hij had een tijdje een winkeltje in Den Hoorn. In 2015 vond hij het mooi geweest en ging op zoek naar een opvolger. Die hij overigens niet vond.
Ton Waterman overleed woensdag 24 februari. Hij werd 76 jaar. Twee weken voor zijn dood werd hij grootvader, zijn kleinkind heeft hij nog in de armen gehouden.