Minne Goënga bij één van de vloedpalen in het landschap die een voormalige waterlijn aangeeft.
Minne Goënga bij één van de vloedpalen in het landschap die een voormalige waterlijn aangeeft. Foto: Jeroen van Hattum

Onze klanten zijn zeer stabiele factor

Vertel eens wat over jezelf?

Ik ben geboren in 1964 en zit momenteel in mijn 57e ronde om de zon, getrouwd met Winanda en vader van Len, Jurn en Noa. Geboren in Den Helder en getogen en woonachtig in Den Hoorn.


Hoe ben je in de supermarkt gekomen?

Ik ben opgegroeid in en om de supermarkt. Het is een familiebedrijf waarbij werk en privé sterk met elkaar vermengd zijn. Na mijn opleiding heb ik van 1990 tot en met 2002 met heel veel plezier bij NBC Eelman gewerkt. Vanaf 2002 vorm ik samen met Winanda de Firma Goënga en dat gaat heel goed. En, we kunnen lopend naar ons werk. Ik weet nog hoe mijn opa als eerste generatie de zaak leidde. De bedrijfsculturen zijn vrij stabiel; iedere generatie legt alleen andere accenten. Er komen nog iedere dag Texelaars en toeristen in onze winkel die ook al kwamen toen mijn opa nog de baas was en later bij mijn vader en moeder en oom en tante. Onze klanten vormen een zeer stabiele factor. Zoals het grootste deel van de Texels economie veren we mee met de seizoenen. Dit maakt het werk afwisselend.


Tegenhouden illusie die leidt tot lelijke tussenoplossingen

Wat doe je zoal in je vrije tijd op Texel?

In willekeurige volgorde: lezen, hardlopen, manden vlechten, wandelen, computerprogramma's schrijven en een beetje scharrelen in de tuin.


Hoe ervaar je de mensen op Texel?

Heel positief. Texel heeft volgens mij een heel open samenleving die niet bang is. Ik denk dat op Texel iedereen kan zijn wie hij of zij wil zijn. Het contrast met de rest van de wereld is vrij groot. Ik denk dat mensen op Texel zich er de laatste tijd steeds meer van bewust worden dat ons eiland een heel bijzonder stukje van de wereld is.


Wat moet er vooral blijven zoals het is?

Ik kijk liever naar het sturen van veranderingen om de wereld mooier te maken. Want echt alles is aan verandering onderhevig. Tegenhouden is een illusie en leidt vaak tot lelijke tussenoplossingen. Maar wij zijn op Zuid Texel getuige van een uniek fenomeen van verandering dat zijn gelijke niet kent en dat moeten we vooral laten gebeuren. Er is met behulp van thermoluminescentiedatering van zirkoon zanddeeltjes vastgesteld wanneer het zand ten zuidwesten van het Klif van Den Hoorn voor het laatst zonlicht heeft gezien. Dit wordt onder de aandacht gebracht door de vloedpalen die her en der in het landschap staan tussen Den Hoorn en de huidige kustlijn. Toen ik nog op de lagere school zat, bouwden we vlotten op de Horsmeertjes en alles was daar toen nog kaal. Nu is daar op sommige plaatsen een soort oerbos ontstaan. Eén duinenrij verder en de wereld was nog woest en ledig. Nu is daar de Kreeftenpolder en daarachter alweer een heel nieuw duingebied. Je moet er niet aan denken dat hier een beheersplan voor gemaakt gaat worden wat resulteert in menselijk ingrijpen. Want dat is wat we op Texel al eeuwenlang doen: plaggen, maaien en nu vooral begrazen waardoor het grootste deel van het duingebied allang niet meer woest is maar kaal en saai. Wij kunnen Bolsonaro moeilijk verwijten dat hij het Amazone oerwoud verkwanselt aan bedrijven die er runderen laten grazen, terwijl wij hier zelf voorkomen dat er zich een oerwoud ontwikkelt.


Wat zou er op Texel anders mogen?

Aandacht voor de buitendorpen! De zogenaamde rationaliteit en daadkracht waarmee een aantal jaren geleden de Jan Drijverschool is gesloten, is een enorme aderlating voor Den Hoorn. De school was veel meer dan alleen een instelling waar onderwijs werd gegeven. Het was een dorpsinstituut met een heel grote spin-off voor alle Hoornders. Ik vrees dat de eerste paal die afgelopen week in Den Burg is geslagen de opmaat is voor één grote basisschool voor heel Texel. En woningen voor onze jongeren zou anders mogen. Voor jongeren die in Den Hoorn zijn opgegroeid, is het heel moeilijk om in Den Hoorn een woning te vinden waardoor er hele generaties jongeren uit het dorp verdwijnen. Er zijn mogelijkheden genoeg om op een mooie manier woningen te realiseren die het karakter van het dorp niet aantasten maar versterken.


Wat verdient meer aandacht op Texel?

Ruimtelijke ordening. Het zijn veelal niet de toeristische verblijven - op een aantal uitzonderingen na - die het landschap ontsieren maar Texelse projecten zoals de Potvis, industrieterreinen die open en bloot in het landschap worden gezet en nieuwbouwprojecten die dorpsaanzichten verpesten. Dit kan echt veel mooier worden ingepast en zet er bomen bij of omheen.


Hoe beleef je de corona?

Het virus is tot op heden aan mij en de mensen om mij heen voorbij gegaan. Mijn vader en moeder zie ik wel bijna dagelijks, maar kort en op afstand. De ouders van Winanda die niet op Texel wonen, kunnen niet meer bij ons komen logeren waardoor we ze veel minder vaak zien. In de supermarkt is het, na de grote dip in voorjaar van vorig jaar, heel goed gegaan. Wij kunnen onze klanten in relatieve rust ontvangen en mensen besteden meer aan goed eten. Voor veel mensen is de winkel en het plein een nog belangrijker ontmoetingspunt geworden. Door het grotendeels stilvallen van de horeca hebben we heel veel minder werk in onze slagerij.


Hoe kijk je tegen het toerisme aan?

Het toerisme is voor Texel de kip met de gouden eieren. We moeten alleen de stok en het nest heel goed onderhouden. Dingen die Texel aantrekkelijk maken voor toeristen zijn voor de Texelaars zelf ook mooi. Zo hebben wij in Den Hoorn theater De Toegift waar vele grote Nederlandse kleinkunstartiesten wel eens langs geweest zijn, Bij Jeff, Paal 9 , Paal 12, Het Kompas, Inn de Knip en Klif 23. En dat in een dorp met 500 mensen! Wij kunnen lekker op een terras naar andere mensen kijken en later ergens wandelen waar je een uur lang niemand tegen komt. Het is belangrijk om bij het maken van plannen ervoor te zorgen dat mensen zo veel mogelijk wandelend door het leven kunnen. De Koog is daar een heel goed voorbeeld van. Alle toeristen kunnen daar lopend of op de fiets hun boodschappen doen. Je moet kinderen om een boodschap kunnen sturen. In Den Hoorn is dat bijvoorbeeld niet mogelijk omdat er geen wandel- en fietspaden naar de camping zijn.


Volgende 'Eiland Van...'?

Toon Schoenmaker. Toon is mijn zwager. Hij heeft begin dit jaar zijn bedrijf overgedaan aan Pieter Dogger. Ik ben benieuwd hoe hij deze omschakeling beleeft.