Monteur met halve eeuw ervaring
Of het nu onderhoud of reparatie van een bosmaaier, kettingzaag, zitmaaier of heftruck betreft, monteur Bas Kooger van Stolk Mechanisatie draait er zijn hand niet voor om. Wat wil je ook, met vijftig jaar ervaring. Vrijdag 26 februari neemt hij afscheid.
Een halve eeuw monteur en dan ook nog eens die hele periode in dienst bij hetzelfde bedrijf. Bas Kooger is een vaste en stabiele waarde binnen het mechanisatiebedrijf, dat gespecialiseerd is in tractoren, landbouw-, tuin- en park- en grondverzetmachines. Een monteur loyaal aan het bedrijf, die de waan van de dag weet te relativeren, zich niet gek laat maken, maar wel de geintjes van zijn jongere collega’s weet te waarderen.
Op zijn zestiende begonnen bij Cebeco Handelsraad, de voorloper van Stolk Mechanisatie. “Op de LTS volgde ik de richting Metaal en Elektro en daarna volgde ik een dag in de week op de streekschool in Schagen de opleiding Landbouwmechanisatie. Met Ben Amsing, die hier al werkte, ging ik hier aan vrachtwagens sleutelen.”
“Ik begon als jongste bediende. Het was de tijd van Paul Kikkert, Jan Nooy, Frans Stolk, Piet Witte en noem ze maar op. Er liep hier wel een man of dertien rond. Je had veel kleine boeren. Ze kwamen met hun trekker, ploeg, pers, frees of wat anders. In de werkplaats of, als de trekker niet wilde starten of bij een ander probleem, sleutelden we ook in het land. Veel meer dan nu. Tegenwoordig laden we de machine sneller op de auto en repareren in de werkplaats.” Maar in noodgevallen gaan de monteurs nog steeds de boer op.
“Cebeco zat voorheen ook in de stallenbouw, waterleiding en elektriciteit. Een van de grootste projecten die ik gedaan heb was een aardappelsorteerder bij Van Exel in Eierland. Die hebben we van de grond af opgebouwd. Ik deed dat samen met Albert Buisman. Een mooie klus, ik heb er nog foto’s van.”
Updaten? Laat mij maar lekker sleutelen
In die halve eeuw heeft Bas veel zien veranderen. Neem de trekkers. “Vroeger had je ze van 25 pk, toen werd het 45, 55 en ga maar door. Steeds groter, steeds sterker en geavanceerder. Tegenwoordig zijn ze vaak boven de 100 pk. De meeste kleine boertjes zijn afgevallen. Maar de grond die de overblijvers bewerken, is ongeveer gelijk gebleven. De machines steeds groter.” De kantelploeg in de werkplaats spreek boekdelen. Uitgerust met vijf scharen, een meter of zeven lang en meters breed. Maar alweer ingeruild voor een maatje groter: eentje met zes scharen.
“De techniek schrijdt steeds een stukkie vooruit. In veel machines zit tegenwoordig steeds meer elektronica en computertechniek. Ik ben meer van de traditionele techniek. Updaten, resetten en noem maar op, het is niet mijn ding. Ik heb er ook het geduld niet voor. Laat mij maar lekker sleutelen.”
Hij kan zich volledig uitleven in de gras- en bosmaaiers, kettingzagen en allerlei andere tuin- en parkmachines. “Vroeger was er in tuinonderhoud weinig te doen, maar die sector is enorm gegroeid. In vind het leuk om bijvoorbeeld aan deze zitmaaier te sleutelen. Het is wat overzichtelijker dan zo’n grote trekker.” Aan werk geen gebrek, wijst hij op de vele maaiers, frezen en andere machines in het deel van de werkplaats dat al jaren zijn domein is.
Hoe vaak gebeurt het niet? Er wordt een defecte machine binnen gebracht. Maar wat mankeert er aan? Hij weet er wel raad mee. “Uit ervaring weet ik wel waar ik moet beginnen. Na al die jaren heb ik er nog steeds plezier in. Vroeger waren de collega’s ook prima, maar de groep waar ik nu mee werk, daar zit meer plezier in. Vroeger praatte je onder de koffie bijna altijd over het werk, nu is er meer tijd voor een grap en een grol. Ontspanning, even wat anders dan werk, is ook belangrijk.”
Hij kijkt naar zijn schoenen, waarvan de neuzen in verschillende kleuren zijn geverfd. “Geintje van de jongens.” Zoals ze in de aanloop naar zijn pensionering meer streken met hem uithaalden. “Wat ik straks ga doen? Ach, ik denk er bewust niet teveel over na en zie wel wat er op me af komt. Ik wil met de detector op pad en knutsel thuis graag aan dingetjes. Straks is de druk er af en heb ik meer tijd voor mezelf.”
Stolk Mechanisatie had graag een afscheidsreceptie willen organiseren voor Bas, maar dit lukt met de corona maatregelen helaas niet. Wie Bas toch even gedag wil zeggen is vrijdag 26 februari, met inachtneming van de geldende regels, van harte welkom om even binnen te lopen.
Gerard Timmerman