Geuko stond altijd klaar met luisterend oor, bord eten en slaapplaats
Jarenlang stond de deur van zijn huis aan de Weverstraat in Den Burg open voor mensen die aan de drugs verslaafd waren geraakt of op andere manieren in de problemen waren gekomen.
Zij konden altijd terecht bij de zaterdag op 92-jarige leeftijd overleden Geuko Naikens. Voor een huiselijke plek, een bord eten, een luisterend oor, een goed gesprek en eventueel ook een slaapplaats. Geuko, die zich in 1973 op Texel vestigde, begon halverwege de jaren tachtig met de opvang van Texelaars in zijn huis en hield dat tot op hoge leeftijd vol. In een interview in deze krant vertelde hij ooit een grenzeloos vertrouwen in 'zijn jongens' te hebben en dat was wederzijds. Daar gold de mores dat Geuko's vertrouwen nooit beschaamd mocht worden wat - op een enkele uitzondering na - nageleefd werd.
Hij werd geboren in Emmer-Compascuum, werkte vroeger in de Veenkoloniën op boerderijen totdat hij na diensttijd de kans kreeg met jongeren te gaan werken. Dat deed hij eerst aan de overkant, totdat hij in 1973 bij het toenmalig gezinsvervangend huis aan De Zes in Den Burg kwam werken. Een midlifecrisis brak hem eind jaren zeventig op, waarna hij nog een aantal jaar bij De Spyker (Loodsmanswelvaren) in Den Hoorn werkte. Hij was eveneens actief op kerkelijk gebied. Van 1986 tot 1994 was Geuko lid van de kerkenraad van de Hervormde Kerk in Den Burg (jeugdzaken), hij was jarenlang bestuurslid van de Raad voor de Kerken, gaf godsdienstles, was lekenpreker en verzorgde geregeld de weeksluitingen in de Gollards. Daar woonde hij zelf ook op het eind van zijn leven.
in 2004 werd Geuko onderscheiden tot Lid in de Orde van Oranje Nassau voor zijn inzet voor de medemens. In 2011 kreeg de steeg naast zijn huis de naam 'Geukosglop'. De mensen die hij opving speelden een belangrijke rol in het aanvragen van de koninklijke onderscheiding en daar was hij trots op. Trots was hij eveneens op het gegeven dat diverse opgevangen mensen uiteindelijk weer op hun pootjes terecht kwamen. Bij een interview ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag vertelde hij hoe zij in reguliere banen en leidinggevende posities terecht waren gekomen.
Hij vertelde toen ook hoe hij op zijn eigen verjaardag rond half elf uit vermoeidheid naar bed was gegaan waarna de visite in huis achterbleef. De volgende ochtend trof hij een keurig opgeruimde woonkamer plus keuken aan. Dat hadden 'zijn jongens' voor hem gedaan. Geuko was er voor hen, zij waren er voor Geuko.