In jaren '60 avondklok jonge kampeerders
De avondklok die vanaf zaterdag geldt grijpt diep in onze bewegingsvrijheid. Er wordt gerefereerd aan “spertijd” in de Tweede Wereldoorlog. Maar korter geleden, in de roerige jaren zestig, was ook sprake van een avondklok. Voor jonge kampeerders.
Ordeproblemen die “langharigen” veroorzaakten, waren in de jaren ’60 een terugkerende zorg. Ongeregeldheden haalden geregeld de Texelse Courant. Zoals toen een groep jongeren zich meester maakte van een pakket van 160 kranten. Er stond een bericht in over een vechtpartij waarbij deze jongeren betrokken waren. Bij het merendeel van de kranten werd het bericht er uitgescheurd.
Geen incident, volgens de krant was sprake van “een lange reeks van kleine en grote baldadigheden, waarmee een bepaalde categorie vakantiegangers zich dagelijks bezighoudt”. Er zou ook sprake zijn van “seksuele losbandigheid”. Maar er kwamen ook Texelaars aan het woord die andere ervaringen hadden met jongeren. “Het merendeel der langharigen gedraagt zich keurig.”
Volop discussie dus, maar het nam de zorg niet weg over de schade die het nachtelijk rumoer zou toebrengen aan het toeristische eiland. Zo kwam men op het idee voor het instellen van een avondklok voor een beperkte groep kampeerders.
Het plan voor een avondklok op campings op alle Waddeneilanden, gelanceerd op de Waddenconferentie, viel niet bij iedereen in goede aarde. “Ik zal me door de avondklok gedupeerd voelen”, reageerde winterkampeerder F. van Dijk uit Weesp. “Naar mijn gevoel is zo’n avondklok het aantasten van de vrijheid.” Een groot gedeelte van de kampeerders zou volgens hem de dupe zijn van een “zeer kleine minderheid”.
Op de Waddenconferentie concludeerde men in 1960 zelfs dat het discriminerend werkt, dat de ordemaatregelen worden betwijfeld en dat de avondklok problemen zou verplaatsen. Maar voorstanders zetten bleven aandringen. Het voornemen leverde in 1964 inspiratie voor Ouwe Sunderklaas. “Ik met die maatregelen in mijn sas? Om 12 uur begin ik pas!”, werd onder meer gespeuld.
De avondklok werd in 1965 besproken op de ledenvergadering van de VVV De Koog. C. Wonder vond de ingestelde avondklok voor jonge meisjes een uitstekende maatregel, “die voor voor uitbreiding tot jongens vatbaar is”. Volgens hem niet alleen op campings van de Stichting Sociaal Toerisme (beheerder van onder meer Kogerstrand en Loodsmansduin), ook andere kampbeheerders zouden deze maatregelen volgens hem moeten nemen.
Ook toenmalig VVV-directeur Jaap Dekker toonde zich een warm pleitbezorger. “Er zullen buitengewoon drastische maatregelen getroffen moeten worden, die van sommige kanten veel protest zullen uitlokken. Maar daar mogen we niet voor wijken. De ervaringen na de avondklok op het kampeerterrein Kogerstrand steunen mij daarin. Dat is een zegen geweest. Er zijn mensen geweest die vinden dat we de vrijheid van de jeugd niet moeten aantasten. Ze zeggen. Je bent zelf toch ook jong geweest? Maar dat raakt kant noch wal.”
Dekker hoopte daarmee te voorkomen dat Texel op dezelfde manier in de publiciteit zou komen als Terschelling, waar kennelijk ook nogal wat last werd ondervonden en waar de gemeenteraad tot maatregelen had besloten om herhalingen te voorkomen.