We voelen ons héél welkom hier!
In “Eiland van…” deze keer Louise Busker uit de Prins Hendrikpolder. Ongeveer een jaar geleden nam ze met Chantal haar intrek in hun huis onder aan de dijk. Waar hun zoontje Daan vier maanden geleden werd geboren.
Vertel iets over je jezelf en je achtergrond?
Ik ben geboren en getogen in Amsterdam. Mijn moeder kwam uit de Jordaan, mijn vader van de Nieuwmarkt. Veel platter kan het niet. Toen ik opgroeide was Amsterdam mijn en dé wereld. Ik had toen nooit kunnen bedenken dat ik Amsterdam zou verlaten, wel een beetje de arrogantie van een stadsmens. Ik praatte toen zo plat als Danny de Munk in Ciske de Rat.
Ik volgde de lerarenopleiding en de opleiding psychosociaal werk. Op bandjes die ik opnam met hulpverlenende gesprekken hoorde ik mezelf terug. Ik dacht: wie neemt mij ooit serieus? Ik heb toen logopedie gehad en sindsdien spreek ik redelijk beschaafd Nederlands. Alleen als ik in een kroeg voetbal kijk, dan komt het accent nog wel eens terug.”
Iedereen is zelf de expert van je eigen leven
Op mijn 24ste studeerde ik af en ben de hulpverlening in gegaan. Ik heb in de psychiatrie, de jeugdhulpverlening en met drugsverslaafden gewerkt. Ik heb dat altijd met veel plezier gedaan. Daarna werkte ik met doven met een psychiatrische achtergrond.
Daar kwam vrij abrupt een einde aan toen ik werd aangereden door een jongen die teveel had gedronken. Ik had zo ongeveer alles gebroken en verbrijzeld. Ik heb toen zes jaar gerevalideerd en werd vervolgens volledig afgekeurd.
Doei, dacht ik. Ik ga niet zó jong achter de geraniums zitten. Ik besloot voor mezelf te beginnen en werd ZZP’er. Ik geef training en coaching, die is gericht op persoonlijke ontwikkeling. Ik werk binnen verschillende settingen, onder andere met jongeren, vrouwen, mensen uit het bedrijfsleven en ook binnen de letselschade met slachtoffers van verkeers- of bedrijfsongevallen.
Iedereen is zelf de expert van je eigen leven, jij weet beter wat voor je werkt dan ik maar soms weet je het even niet of zit je vast. Ik stel vragen, luister en onderzoek samen met iemand. Wat vind je belangrijk en wat zou je wellicht anders kunnen doen waardoor je je bijvoorbeeld vrijer of meer gemotiveerd voelt? Dat je je eigen talent ontdekt en nog meer je eigen stroom kunt volgen. Het is mooi als ik daar een bijdrage aan kan leveren.
Wat is de reden dat jullie op Texel zijn komen wonen?
Ik wilde een huisje met wat grond waar we kippen konden houden. Chantal vroeg ooit: “Zou je niet op Texel willen wonen?” Ik wilde toen niet bepaald op een eiland wonen, ik wilde wel naar Drenthe maar dat was geen optie, want Chantal wil graag dichtbij de zee wonen omdat zij surft. We kwamen regelmatig bij een vriendin op Texel en toen zagen we dit huis aan de dijk in de Prins Hendrikpolder, we vonden het meteen een geweldige plek.
“Ik kan even de makelaar bellen?”, zei ik tegen Chantal. We zijn verliefd geworden op het huis en deze plek. We voelen ons héél welkom hier! Wat ik heel tof vind is dat je, als Texelaar, op de boot al welkom geheten wordt. We kunnen hier ook heerlijk fietsen en suppen.
Jullie hebben een hectisch jaar achter de rug.
We hebben in januari het huis op Texel gekocht. Chantal was intussen zwanger en in maart gingen we in lockdown, beiden hadden we nauwelijks nog werk, Chantal werkt in de culturele evenementen sector. In april kregen we de sleutel, begonnen we met verbouwen en in juli zijn we verhuisd terwijl de verbouwing nog niet voltooid was.
De dag dat de weeën begonnen kwam de stoffeerder de maten van de rolgordijnen opmeten, was de schilder aan het schilderen en werd de commode nog even in elkaar gezet.
We hadden een groot trouwfeest in gedachte. Maar dat werd door de coronamaatregelen steeds kleiner. Uiteindelijk hebben we dat met twee getuigen gedaan. Iedere keer als we iets wilden vieren kon het niet doorgaan omdat er weer nieuwe maatregelen aangekondigd werden. Al met al een pittig jaar.
Hoe doe je dat met je werk?
Momenteel werk ik af en toe online. Zodra ik weer mag werken staan er allerlei dingen gepland voor een aantal vaste opdrachtgevers. Hiervoor moet ik naar de overkant. Ik werk door het hele land, rij van Zwolle naar Den Haag en noem maar op. Mijn droom is dat ik steeds meer op Texel mijn ding kan doen. Het zou heel goed werken als mensen hier naartoe komen omdat Texel zoveel te bieden heeft!
Wat heb je het afgelopen jaar geleerd?
Je kunt het allemaal nog zo goed plannen, maar het gaat toch zoals het gaat. Daar kun je maar beter ja tegen zeggen. Als ik in de weerstand gaat, kost het vooral veel energie en het leven gaat gewoon door. Uiteindelijk is het belangrijk dat de verbinding met de mensen om je heen goed is.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Direct. Ze zeggen waar het op staat, daar hou ik van. Weten waar je aan toe bent. Vriendelijk, openhartig en bereid om te helpen. Harde werkers. En gewoontedieren. Altijd om half tien koffie. Zo niet dan is het: “Waar is de koffie?” Half één lunch en naar huis. Maar ze maken de dingen wel af. Dezelfde dag dat Jeroen (Hemelrijk, de timmerman) een gat in het dak zaagde, zorgt hij er ook voor dat het afkomt, al is hij dan tot laat bezig.
Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?
Het gevoel van vrijheid en vrijgevochtene. Lekker naar buiten kunnen. Elkaar iets gunnen.
Wat zou anders mogen?
Wat je vooral de laatste tijd ziet, dat mensen zo scherp op elkaar letten. Of je wel een mondkapje op hebt en genoeg afstand houdt. Als je het positief bekijkt kan op elkaar letten natuurlijk helemaal geen kwaad. Maar het moet niet doorschieten.
Wie verdient een grote pluim?
Alle ondernemers die momenteel op hun tandvlees lopen, het echt niet makkelijk hebben maar wel volhouden, velen zijn heel creatief! Dus de mensen in de horeca, sportscholen en winkels. Maar ook alle mensen die thuis zitten met kinderen die onderwijs moeten krijgen. Eigenlijk iedereen!
Hoe kijk je aan tegen het toerisme?
Aan de ene kant voelt het alsof het eiland overspoeld wordt, aan de andere kant is het broodnodig. Het voorziet bij velen in het levensonderhoud. Het is ook tof dat zóveel mensen willen komen naar waar jíj woont. Voor het strand, het bos en al dat andere. Mooi om je dat te realiseren.
Wie zie je graag in de volgende “Eiland van…”?
Winne de Leeuw van de Schatkist van Texel in De Waalderstraat. Een prachtige winkel met uiteenlopende dingen. Van vintage wollen truien tot mooie edelstenen. Hij is creatief en een heel blij ei. Winne is ook de vader van Daan.