Wat ik zeggen wou Vuurwerk
Uur na uur, uur na uur, urenlang lawaai. Knallen aan een stuk door van omstreeks half twee ‘s middags tot half twee 's nachts. Hoofdpijn tot de volgende dag. Angstig hondengeblaf na iedere knal. Geen politie op straat. Belt niemand? Is de politie doof? Interesseert het niemand? Het lawaai vindt voor de deuren plaats in een drukke woonwijk. Waarom loopt niemand naar buiten en zegt er wat van? Geen vader noch moeder schijnt te reageren. Zijn we allemaal pantoffelhelden? Ook ik? Te veel geluisterd naar: Waar bemoei je je mee. Laat ze toch. Waarom eigenlijk zo blasé? Rotjes mochten ook niet. Illegaal. En toch werden ze afgestoken door kinderen. Soms met een ouder erbij. Goed voorbeeld? Carbidschieten buiten de bebouwde kom was toegestaan op Texel. Waarom vond het dan wel plaats in een woonwijk? Empathisch vermogen was ver te zoeken bij de daders. ‘Lik me reet', was meer hun motto. Hun feestje was belangrijker dan het verbod op vuurwerk. Toch zijn ook deze daders niet de vreselijkste mensen. Heeft ieder individu ook zijn goede en slechte kanten, net zoals u en ik. Ook ik gun hen geluk toe in 2021 en vooral veel wijsheid. En aan de gemeente Texel zou ik willen zeggen: Totaal verbod op vuurwerk. Laat gezond verstand prevaleren. Met een georganiseerd vuurwerkshow is iedereen blij.
Tine Dorothy Kooiman