Wat ik zeggen wou
Texel en de Texelaars
Te koop een vol Boek: Texel en de Texelaars €1000,-. Nou zullen jullie wel denken “is dat niet een beetje veel voor een boek met een paar stickertjes erin?”
Ik zal dat eens kort uitleggen wat dit boek mij heeft gekost en opgeleverd. Ik ben begonnen met boodschappen doen ter waarde van totaal €500,- en al heel snel zag ik dat bij de aankopen van bijvoorbeeld €50,- dat je vijf pakjes kreeg en dat bleken dan vijf pakjes te zijn met allemaal dezelfde dus dat werkte niet helemaal. Ook zag ik "grote” verschillen hoe de kassamedewerkers met het geven van deze kaartjes omgingen. De één deed een greep in de doos en 'asjeblieft', de andere medewerker gaf exact drie pakketjes, ook al had je voor €39,80 gekocht. Maar de lach bleef natuurlijk op mijn gezicht, want dat mocht de pret niet drukken.
Op 30 december zag ik gelukkig dat er een Jumbo Texel Ruilgroep was aangemaakt. Dat bracht enige vooruitgang in het vullen van het boek. Want iedereen wilde natuurlijk zo snel mogelijk dat boek vol hebben. Ik heb 3 dagen berichten gestuurd via FB, WA en Messenger om maar te ruilen en kaartjes te scoren. Maar dan moet je ook deze kaartjes brengen en halen. Aangezien ik nog al ongeduldig van aard ben, bood ik aan om alles te brengen en te halen. Dat heeft me twee dagen kriskras over het eiland gebracht. Van Den Burg naar De Koog, Cocksdorp, Oosterend, De Waal, Oudeschild, Den Hoorn en alles wat er tussen in lag. Tijdens die ritjes kwam het idee om van deze avonturen iets op te schrijven. Waar ik ook kwam, er waren altijd blijde gezichtjes. Dan belde je aan en dan stond er een kleintje die natuurlijk de stickers in ontvangst wilde nemen en daarna kwam één van de ouders erbij om de tegenprestatie af te ronden. Soms meerdere keren op hetzelfde adres en weer de herkennende lach op het gezicht. Een praatje makend over datgene waar we eigenlijk mee bezig waren. Of uitnodigend van 'kom lekker even naar binnen' wat ik dan altijd afsloeg omdat ik geen coronawappie ben. Ook mijn bezoek aan een 'zunige' bewoonster op Klif die ter plaatsen aangaf dat ze van de zes dubbele kaartjes er drie afhaalde omdat ik maar drie voor haar beschikbare nummers in mijn dubbele had. Ach, dacht ik: als we er maar lol in hebben en met dat ik wegreed, stopte de volgende auto alweer achter mij op dat adres.
Er zullen inderdaad mensen wezen die alleen maar thuis wachten op de mensen die bezorgen en daardoor weer enige aanspraak hebben in het nieuwe jaar. Wat me wel opvalt, is dat ik bij alle bezochten adressen veel medewerkers van de Jumbo tegenkom. Ik moet er ook wel bij zeggen dat ik er twee van de AH heb bezocht die ook keurig bij de concurrent het spel meespelen. Iemand die niet bij de supermarkt werkt is Liza van der Burg uit De Koog. Zij had heel veel kaartjes van een bekende ontvangen. Ik mocht komen shoppen en met zeventien kaartjes vertrok ik weer met de afspraak dat ik voor haar vier kaartjes zou vinden die zij maar niet kon krijgen. Gauw weer naar huis en plakken maar weer. Ondertussen achter de computer nieuwe deals maken. Als je dan snel genoeg was had je er weer een paar. Reageerde je op een oude "post” dan was de kans groot dat je achter het net viste.
Dan heb je ook nog de verschillende technieken: Alles geüpdatet houden en zorgen dat je regelmatig boven in de lijst belandde. Dus bewerken, kopiëren, deleten en opnieuw plaatsen. Maar ook ondertussen kijken bij anderen of zij nog beschikbare plaatjes hadden. Het leek wel een dagtaak en langzaam begon ik me af te vragen waar ik mee bezig was. En weer op pad, voor de derde keer naar de Binsbergenstraat. Want als je ergens bekend bent, vergeten ze je ook niet meer. Dat is die knakker die alles komt brengen dus die willen we nog wel even verder helpen. Thuisgekomen merken dat je dezelfde plaatjes hebt ontvangen van de diverse mensen. Word ik in het ootje genomen of heb ik teveel vragen uitgezet bij de diverse aanbieders en verlies ik het overzicht? Nog maar weer alles checken en een nieuwe update maken. Uiteindelijk vult het boek zich langzaam en komt er een eind aan drie dagen bezig zijn. En waarvoor? Voor een boek wat ik natuurlijk niet ga verkopen, ook al staat dit bovenaan genoemd. Ik heb teveel goede herinneringen aan deze drie dagen overgehouden met de gemaakte kilometers en de nieuwe gezichten die ik ben tegengekomen. Ik wens jullie allen een gelukkig 2021 en als iemand nog één sticker aan mij vraagt, zal ik er één op je b*k plakken.
Martin van den Brakel, Den Burg