"Ik heb altijd geprobeerd de persoon te laten zien"
"Ik heb vooral genoten van het leren kennen van nieuwe mensen en het ontdekken van nieuwe plekken, ondanks dat ik hier geboren ben. Ik was graag nog even doorgegaan, maar ik ben elders nodig." Na twee jaar en bijna tachtig afleveringen komt er een einde aan het programma 'Onze man op Texel' van NH Nieuws-reporter Ron Flens (57). Van de ezels van Theun de Winter tot de Korverskooi bij De Koog, het was een prachtig avontuur van een verslaggever die zelf een duidelijke mening heeft, maar dat altijd van werk gescheiden probeerde te houden.
"Ik ben opgegroeid in Zuid-Eierland, mijn broer woont daar nog steeds. Lange tijd leek het erop dat ik boer zou worden, maar ik koos uiteindelijk een andere weg. Toen ik via NH Nieuws reportages mocht maken op Texel, was ik als een kind zo blij. Ik kwam terug op plekken uit mijn jeugd."
Ron Flens sprak met 'bekende Texelaars' als Theun de Winter, professor De Jager, burgemeester Uitdehaag, Jan-Willem Bakker, Frido Boom en Arnold Langeveld, maar probeerde ook nieuwe mensen voor zijn camera te krijgen. "Ik gebruikte niet alleen mijn eigen netwerk, maar ook bijvoorbeeld de Facebookpagina 'Texel is mijn eiland want...' om mensen met suggesties te laten komen. Dat leverde dan vaak wel weer namen op. Meestal wilden die dan wel meedoen, maar soms reageerden ze ook heel Texels, heel nuchter. Dan vonden ze zichzelf niet belangrijk genoeg voor zo'n item of hoefden ze niet zo nodig 'met hun kop op tv'. Dan moest ik ze wel eens overtuigen."
Op de vraag wat hij de leukste aflevering vond, heeft hij niet direct een antwoord. "Met professor De Jager vond ik het prachtig dat hij net weer verliefd is, dat op zijn leeftijd. Ik vind dat geweldig. We hebben het hier over een man die zich tijdens de koude oorlog inzette voor samenwerking tussen Amerikaanse en Russische ruimteonderzoekers. Hij werd in Moskou onderscheiden met de 'Joeri Gagarin-medaille'. Een groot wetenschapper op het gebied van sterrenkunde, maar aan de andere kant op zijn toen 99-ste nog een enorme genieter van het leven en een warm persoon. Theun de Winter kwam nooit meer op het strand, terwijl veel mensen hem kennen van het schrijven van het nummer 'Terug naar de kust'. Ik kreeg hem zo ver om wel weer eens het strand op te gaan. Voor mij zijn dat momenten die blijven hangen. Ik heb altijd geprobeerd echt de persoon laten zien."
Dan werd er geroepen: 'Hé, daar gaat onze man van Texel', ik vind dat mooi
Landelijk nieuws haalde hij met zijn reportage over de 'horrorwinter' van 1963, het jaar waarin hij zelf werd geboren. "Via een tip kwam ik terecht bij Cor de Wit die destijds opnames maakte met Super 8-camera. Het waren prachtige beelden, die nog niet eerder met het grote publiek waren gedeeld. De beelden zijn geweldig, de krenten uit de pap voor een Texelliefhebber. Ze haalden zelfs het NOS-journaal. Daar geniet ik van ja. En gezien de reacties die ik kreeg, genoten veel meer mensen van die beelden."
Betrokken
Voor zijn laatste reportage ging Ron Flens in gesprek met diverse Texelaars. Hoe denken zij dat Texel er over 25 jaar uitziet. Een vraag die Ron zelf ook bezighoudt. "Ik vrees dat het allemaal nog commerciëler wordt en nog drukker. Ik hoop dat ik ongelijk heb en dat ook de natuur en de rust die Texel zo mooi maken, behouden blijven. Ik zie het oprecht somber in, maar ik hoop dat er ruimte blijft voor kleinschaligheid. Ik blijf hopen op een omslag. Ik begrijp wel waarom dingen zo werken, met nieuwe en grotere vakantiehuizen. Ik begrijp waarom die ondernemer het doet, maar dat betekent niet dat ik het een goede ontwikkeling vind."
Wie Ron een beetje kent, zal het antwoord niet verbazen. Hij kreeg nog wel eens kritiek gekleurd te zijn. "Je doelt dan met name op mijn item over toenemende verstening. Dat is niet mijn beste item geweest, dat vind ik zelf ook. Ik heb mij daar een beetje teveel laten meeslepen. Ik kijk met argusogen naar situaties zoals de Driehoek, waarbij het geld straks naar een bedrijf aan de overkant verdwijnt. Daar heeft Texel uiteindelijk zelf niets aan. Dat is alweer anders met De Krim, die ook nog veel voor het eiland doet."
Op sociale media ontweek de verslaggever van NH Nieuws de discussie de afgelopen jaren niet, ook niet wanneer hij in discussie raakte met mensen die er totaal anders over dachten. "Ik ben vegetariër en ik denk dat boeren nog zeker wel van deze tijd is, maar dat het soms wel anders kan. Ik heb dat hier op reportage bij Texelse boeren ook gezien. Zo heb ik genoten bij Natuurboerderij Plassendaal, Hoeve Vrij en Blij en De Waddel, maar ik heb ook prima gesprekken gehad met Arnold Langeveld van LTO. We waren het niet altijd eens, maar die mening heb ik buiten de reportages proberen te houden. Ik ben altijd met open armen ontvangen en het is ook prima om het niet eens te zijn. Op sociale media vind ik de toon soms wat ver gaan." Op Facebook reageerde hij wel eens als hij kritiek kreeg op het feit dat hij als journalist een mening had. "De journalist is daarnaast ook gewoon een mens met een mening, dat staat los van zijn werk."
De verslaggever ging als vegetariër bij diverse bedrijven waar dieren voor consumptie worden gehouden en hij bracht zelfs een bezoek aan Boschma Slachtbedrijf Texel in Oudeschild. "Ik mocht alles zien en er werd heel netjes gewerkt. Ik vind het alleen maar mooi dat ik gewoon welkom ben voor een reportage. Het Texelse schapenvlees wordt daar dus direct verwerkt. Schapen staan niet 48 uur te wachten tot ze geslacht worden en bovendien hoeven de dieren niet uren op transport."
"We gaan je zeker missen"
Ron maakt het nieuws van zijn vertrek zelf bekend op diverse Facebookpagina's. De reacties waren eenduidig. 'Onze man op Texel' gaat gemist worden, een beter compliment kan een verslaggever toch niet wensen. "Dat doet me wat. Ik ben ook blij dat ik nog een grote eindaflevering mocht maken, dan kan ik het mooi afsluiten. Ik heb niet het gevoel dat ik hier klaar ben. Ik had nog zoveel mooie uitzendingen willen maken. Wat ik merkte is dat het netwerk ook weer groter werd op Texel. Op een gegeven moment werd ik wel eens nageroepen. 'Hé, daar gaat onze man van Texel', ik vind dat mooi. Als er weer een uitzending was geweest, kreeg ik daar vaak berichtjes over. De lijntjes zijn hier kort, dat maakt het werk dankbaar."
Voordat hij een item maakte, deed Ron altijd grondig zijn voorbereiding, Zo was hij meer dan eens te vinden op de redactie van de Texelse Courant om zich bij te laten praten of appte hij met de redactie of zij nog goede mensen wisten bij een onderwerp. Toch zijn het de onverwachte zaken die de items maakten tot wat ze waren. "Ik had een keer een item bij de Novalishoeve en daar waren twee medewerkers stapelgek op elkaar. Uiteindelijk kwam het gesprek er juist op wat zij zo leuk aan elkaar vonden. Minder informatief, wel prachtige menselijke televisie. Feel good-tv. En dat is deze rubriek ook wel echt geweest, mede door de beelden die ik heb kunnen maken. Ik heb bijvoorbeeld nooit geweten dat de Korverskooi zo mooi was, terwijl ik er vlakbij ben opgegroeid. Dat is echt een stukje paradijs, waar je normaal niet mag komen. Ik heb wel als een voorrecht gevoeld dat ik door mijn werk wel op zulke plekken kwam."
Boos
Zijn gedwongen vertrek naar nieuw gebied werd niet met gejuich ontvangen. "Ik was wel boos ja. Dat heb ik ook uitgesproken. Het was al wel de bedoeling dat ik in de loop van volgend jaar een cultuurprogramma ging doen, maar nu werd ik halsoverkop op nieuws gezet. Ik begrijp wel dat het niet anders kon, dat was het gevolg van de coronacrisis, maar ik had het niet zien aankomen. Het betekent niet dat ik geen plezier meer had in mijn werk en ik heb ook zin in het nieuwe programma wat ik straks ga doen. Ik had 'Onze man op Texel' alleen graag op mijn eigen manier afgerond. Ik verbleef voor mijn reportages altijd bij mijn broer, in het hoogseizoen in een caravan en in het laagseizoen in de vakantiewoning die dan vrij was. Heel Texels. Ondanks dat ik met weemoed kijk naar sommige ontwikkelingen, zie ik de pracht van het eiland nog altijd. Ik mis de rust nu ik weer in veel drukkere gebieden werk."
De reportages van Ron zijn misschien niet in alle gevallen journalistiek te noemen, maar daar moeten de items van de verslaggever ook niet op worden beoordeeld. Ze gaven - vaak naar aanleiding van een nieuwsgebeurtenis of ontwikkeling - een prachtig beeld van het reilen en zeilen op het eiland. Voor veel 'overkantse' kijkers een antwoord op de heimwee naar hun vakantie-eiland, voor Texelaars een kijkje in de keuken bij mensen die ze verder alleen van gezicht kenden. Niet zelden zorgden items voor ellenlange discussies over van het besproken onderwerp op sociale media. Dat leverde op zijn beurt weer regelmatig input voor de redactie van de Texelse Courant. Naast een hoop kijkplezier, heeft Ron Flens een grote bijdrage geleverd aan de beeldbank van Texel voor de toekomst.
Job Schepers
De laatste uitzending van 'Onze man op Texel' wordt op 1 januari om 17:15 uur uitgezonden op NH Nieuws. Later op de avond volgt een herhaling.
