Anders bekeken...
Dolle Denise…
De kleindochter komt trots met een krentenbrood binnenstappen. Ze houdt hem naar me op. "Een dolle Dries Oma!!” Ik schiet in de lach en schoondochter verbetert: "Een dikke Dries ma!” Bakkerij Schuld is een begrip in Oldebroek, Elburg en omstreken. Een mooie bakkerij en winkel bij de molen die het meel zelf maalt. Naast de mooie locatie ook een geweldige bakker, echt ambachtelijk. “Wat geweldig zeg! Die zal vast lekker smaken en wat een grappige naam!”
Op de vraag of ik dolle Dries ken, antwoord ik: "Dries van Wijhe? De schaatser?” Hendrik knikt en vertelt enthousiast over Dries. Hij schaatste niet alleen, maar was ook een monster op de fiets. Hij ziet hem regelmatig gaan en ook al is hij op leeftijd, zijn tempo is nog moordend.
Het legendarische verhaal van Dries moet ik natuurlijk horen. Bij een grote wielerwedstrijd waarin hij op kop lag, gebeurde waar iedere wielrenner nachtmerries over heeft. Hij reed lek en er was geen wagen, geen reservefiets voorhanden. Een jonge moeder met damesfiets en dito kinderzitje, langs het Oldebroeker parcours, kreeg de schrik van haar leven toen Dries op haar afsprong en de fiets met een flinke ommezwaai in een wilde gang zette. U kunt het geloven of niet, maar de thuiswedstrijd werd vol vuur gewonnen, en het brood is naar hem vernoemd. Voila. Prachtig.
Moeilijkheden trotseren en proberen daar het beste uit te halen. Door moeilijke parcours, helemaal onder de prut en uitgeteld de eindstreep halen. Door honderden meters mul zand op je fiets blijven zitten en doorzwoegen. Langs steile hellingen bijna naar beneden schuiven, van je fiets afspringen, en gewoon verder sprinten als een paard in galop, met een stalen ros op je schouder. Manlief en ik kunnen er met ontzag naar kijken. Een moeder met zoveel talent dat ze met de top meedoet.
Ze kwam terug, en overwon waar obstakels lagen in het parcours. Ze trainde en trainde, soms is ze je al voorbij eer je er erg in hebt. We zijn dol op haar, onze Tesselse schone, vriendelijk en charmant, maar verslindend net als Dries.
Ik hoop dat we iets van dat temperament, die vasthoudendheid, van die moeder, op weg met een missie, met ons meenemen. Een moeder die gelooft in wat ze doet en daar alles voor geeft. Een voorbeeld in het volhouden op die lange zware weg, waarin je denkt: zal ik meetellen, zal ik het tot een goed einde brengen, ook in deze moeilijke tijd? Een vrouw vol verwachting.
Ik wens dat we een fractie hebben van haar heldenmoed om samen de eindstreep te halen. Dat zou toch mooi zijn. Vol goede moed naar een feest, van een moeder met kind. Met elkaar in kleine kring genieten van het brood, ons kerstbrood… Gezegende kerstdagen..
Jozien