De Eilandadvocaat en de eenzame Kerst
In 1976 schreef André Hazes (senior wel te verstaan) de Kersthit “Eenzame Kerst”. Een smartlap over een gedetineerde die met Kerst zijn eigen kinderen niet mag zien, terwijl zijn vrouw thuis met een nieuwe geliefde bij de Kerstboom zit. De nieuwe geliefde zit nota bene in zijn stoel en dat steekt extra neem ik aan. Ik heb thuis geen “eigen stoel”, maar zit meestal waar er plaats is… met vier kinderen en aanhang is het soms zoeken naar een plekje. Maar iedereen schuift graag voor de ander op, dus het komt meestal goed. Met Kerst in coronatijd zijn wij gezegend met een groot en nog thuiswonend gezin. Ik realiseer mij heel goed dat er heel veel mensen minder gezegend zijn en de Kerst een andere impact heeft dan in 'normale jaren’. Maar ook in ‘normale jaren' is er veel eenzaamheid. Alleen minder zichtbaar en treft het ons niet in grote getalen. In onze praktijk zie ik de cliënten die in voorarrest zitten of kinderen die om welke reden dan ook even niet thuis kunnen wonen. Het is zeker niet vanzelfsprekend dat je dan Kerst samen mag vieren.
Zo stond ik jaren geleden als toegewezen advocaat de vijftienjarige jongen Michael bij. Michael werd alleen door zijn moeder opgevoed en waar zijn vader verbleef was onbekend. Michael had zijn vader nooit gekend en hoewel zijn moeder echt haar best deed, ging het niet altijd even goed. Michael was volgens de hulpverlening onhandelbaar en moest voor zijn eigen bestwil gesloten uit huis worden geplaatst. De bedoeling was dat hulpverlening en therapie Michael en zijn moeder weer zouden herenigen. Beiden stonden ook open voor hulp en wilden niets liever dan met Kerst weer samen zijn. Maar, ondanks alle inspanningen kon en ging het simpelweg niet. Michael, maar ook zijn moeder, vierde dat jaar een eenzame Kerst.
De week voor de kerst ging ik langs bij Michael en bracht ik van kantoor een doosje kerstkransjes mee. Pas een jaar later konden ze Kerst weer samen vieren. Michael was een jaar ouder en met de hulpverlening en de liefde van zijn moeder ging het gelukkig veel beter. Jaren later kwam ik Michael tegen, hij had een goede baan als schilder en wilde voor zich zelf beginnen als ZZP-er. Michael herinnerde het jaar van de uithuisplaatsing nog heel goed: “Ik had toen veel boosheid in mij zitten en geen gevoel voor richting. Uw kerstkransjes stonden symbool voor een nieuw begin. Het waren er precies 12 en iedere dag tot Kerst nam ik er één. Zo had ik toch nog een beetje een kerstgevoel. Als het nu soms tegenzit met werk of thuis, met mijn vriendin, dan denk ik terug aan die kerstkransjes. Die week voor Kerst dat ik echt alleen was en enkel de traktatie had van een kerstkransje en het jaar erop toen het weer beter ging. Doordat ik zelf wilde en het samen met anderen heb gedaan, dan weet ik dat het nu ook weer goedkomt.”
Misschien herkent u in deze anekdote een vergelijkbare situatie. Mensen voor wie het samenzijn minder vanzelfsprekend is en uit kleine dingen kracht putten. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer “gewoon” samen Kerst vieren en liggen de maatregelen en alle tegenslagen ver achter ons.
Ik wens u allen fijne Kerstdagen en bovenal een gezond 2021.
Vincent van der Velde
De Eilandadvocaat