Achter de schermen
Spookverhalen
Had ik een week geleden gedacht dat ik een column zou schrijven over spookslaapplaatsen en spookcontainers? Nee, maar het resultaat staat hier wel op papier. “Hoe krijg ik dit in vredesnaam uitgelegd aan mensen die niet dagelijks met slaapplaatsen bezig zijn”, was een gedachte die me vorige week bekroop toen ik over de spookbedden schreef.
Een recreatieve slaapplaats is tot daaraan toe, maar spookslaapplaatsen zitten toch op een ander level. Die zijn ‘wel bestemd, maar niet gerealiseerd’ of ‘wel bestemd en gerealiseerd, maar niet in gebruik’. Dat laatste valt nog wel uit te leggen als ‘daar staat een bed, maar een toerist zul je er niet in zien liggen’. De eerste categorie moet dan maar iets zijn als ‘er zou daar een bed voor toeristen mogen staan, maar het staat er niet en er wordt ook geen gebruik van gemaakt...’
En dan ging het hier specifiek ook nog over de verplaatsing van spookslaapplaatsen van een toeristische accommodatie die al sinds de jaren zeventig niet meer bestaat, maar die nodig zijn om een hotel dat nog niet bestaat elders op het eiland mogelijk te maken… Om in stijl te blijven; al schrijvende begon het ook in mijn hoofd een beetje te spoken…
Dan denk je “zo’n verhaal wordt deze week niet meer overtroffen” en vervolgens word je subiet ingehaald door een stel spookcontainers… Dat begon dinsdagavond met een aantal vissers op zee die melding deden van containers die een groot containerschip op de Noordzee zou zijn verloren. Vissermannen roepen niet zomaar wat, dus dan ga je er ook vanuit dat er wat aan de hand is.
Een euvel: de Duitse Kustwacht meldde vrijdag na twee dagen niets te hebben gevonden en stopte met zoeken. Het Deense Maersk, eigenaar van het schip dat circa tweehonderd containers zou hebben verloren, meldde niets kwijt te zijn. Je krijgt onbedoeld toch het gevoel dat de ‘Vliegende Hollander’ een deel van zijn lading is verloren en dat we nu behalve spookschepen ook spookcontainers hebben die wellicht tot in lengte ter dagen in de overlevering blijven bestaan zolang ze op zee niet gevonden worden.
Voor het geval ergens de vraag rijst hoe het toch komt dat er soms 'spookverhalen' in de krant staan; zie bovenstaand. Als iemand mij nu na het lezen van deze column de vraag zou stellen "of ik zelf soms spoken begin te zien", dan is het antwoord volmondig ‘ja', in de vorm van slaapplaatsen en containers… :-)
Jeroen van Hattum