Woelmuis
Sund
Geen steen des aanstoots. Geen gekleum bij de boekwinkel, maar bij de open haard plaatjes plakken in het jumboboek. Geen vermanende tekstborden, geen preken op kreupelrijm, maar thuis kijken naar de gebarentolk die je beter begrijpt dan Hugo de Jonge en Mark Rutte. Geen verveelde jongelui die overal doorheen lopen in fantasieloze kostuums, maar verveelde jongelui die overal rotjes afsteken. Geen explosie van knutseldrift, fantasie, zelfspot, moralisme en platte lol, maar thuis voor de zoveelste keer de Texelpuzzel leggen. Geen glimmende juryhoedjes, maar duffe mondkapjes. O, ik had zo graag Sint Corona gespeuld, die ziekmakende valse heks vol haat en afgunst, die iedereen de maat neemt (1,5 meter) en veroordeelt, van wie niks mag, achtervolgd door een dappere ongediplomeerde zuster met een enorme spuit! Dit jaar heeft ze nog macht over Texel, dat monster, volgend jaar krijgen we haar eronder. Samen.
Woelmuis