De wereld rond in 80 golfverhalen
Slechte golfers hebben het vaakst plezier. Want het gaat hen om de gezelligheid, de vriendschap en het contact. Anekdote uit “Reis om de wereld in 80 golfverhalen”, het boek waarin Jan Heemskerk de lezer meeneemt langs golfbanen over de hele wereld die hij heeft bezocht.
“Golf maakt niet gelukkig”, citeert Heemskerk zijn leermeester, de beproefde professional Peter Ackerley. “Je ziet de pro’s met een zure bek van de allermooiste baan komen. Zelfs als ze een 65 gescoord hebben, zijn ze ontevreden, want het had een 64 moeten zijn. De kleine golfer is het gelukkigst.”
35 jaar narigheid
In welke categorie golfers moeten we Heemskerk scharen? Hij moet op zijn minst ambitieus zijn geweest. Want terugkijkend op zijn eigen golfloopbaan, beschrijft hij het als “35 jaar narigheid”. In 2018 gestopt op het hoogtepunt van zijn loopbaan. “Toen ik clubkampioen werd van de 80-plussers.”
Golfers Magazine stuurde de Cocksdorper, die schreef voor kranten en tijdschriften, hoofdredacteur was van Panorama en Playboy en zelfs gastredacteur van deze krant, 25 jaar de wereld over om columns en reisverhalen te schrijven over golfbanen in de verste uithoeken. Toen hij tijdens het opruimen zijn oude aantekeningenboekjes aantrof, borrelden de herinneringen weer op. Heemskerk, de tachtig ruim voorbij, als het op schrijven aankomt zo mogelijk nog productiever dan voorheen en een kundig stilist, ging er eens goed voor zitten. Met als resultaat een bundel van tachtig golfverhalen, doorspekt met humor, amusement, wetenswaardigheden, hier en daar filosofisch, soms een ondeugende knipoog en kritisch.
Ondeugende monnik
Verhalen niet zozeer altijd over het golfen zelf, wel over de verhalen en verschijnselen er omheen. Zoals op Cyprus, waar de golfbaan is aangelegd op grond van een twaalfde eeuws klooster. De monnik liet zich naar verluidt graag fotograferen met mooie dames, waarbij zijn handen een eigen weg volgden...
Uit Portugal het verhaal over de voormalige koning, volgens de overlevering intelligent, extravagant, spilziek en buitenechtelijk bijzonder actief. Eigenschappen waarin men volgens Heemskerk de geboren golfer herkent.
In Oostenrijk pikte hij het verhaal op over koning Willem Alexander die met Pieter van Vollenhove wel eens een rondje over de baan ging. “De kelner zegt dat de prins tot zijn verbazing geen forse steak bestelde, maar gewoon pommes frites met mayo en ketchup.”
De schrijvende gids neemt ons mee van de mooiste banen in Italië naar Frankrijk en van de Canarische Eilanden diep in Rusland. Verhalen over oogverblindende vrouwelijke caddies, golfgebedjes, visoenen van een naakte vrouw liggend in het zand van een bunker, pal naast de bal, scabreuze ondeugden en fantastische vergezichten, zoals over het Lago Maggiore.
Soms kritisch. In Thailand bekroop de reizende golfverslaggever een gevoel van “golfschaamte” over de “lichtjaarverre verschillen tussen waanzinnige luxe en verfoeilijke armoede”. “Als je daar op prachtige banen speelt, ontkomt je bijna niet aan de gedachte dat hier eerder kleine boertjes hun gezin op de been hielden, dan de overheid zonder pardoen al die boertjes van hun land schopten en in een flat douwden.”
Golf en politiek
Dat golf politiek gevoelig kan liggen tekende hij in Drenthe op uit de mond van oud-minister van Defensie Relus ter Beek. “Minister is een rotbaan als je golft”, verhaalde hij over zijn bezoek aan Dubai, tijdens de Eerste Golfoorlog. Daar lag ook een mooie golfbaan. “Maar daar spelen vond ik een beetje te gek. Ter Beek golft tijdens de Golfoorlog, dat kon niet.”
Resumerend, zoals de recensent van dit boek: je hoeft geen golfer te zijn om dit pareltje met plezier te lezen. Met zelfs een lied over Eierland.
“Als de wind is uitgerust, de rode zon de golven kust; Sta ik op het Slufterduin en zing en lied voor Eierland.”
303 pagina’s, uitgeverij Ezowol.nl, harde kaft en te koop voor €20,- in de boekhandels, op de golfbaan en op internet. (GT)