Hoog en laag water, maar verder niks te doen an Skil
“Het dorpshuis dicht, alle verenigingen knock out, er is niets aan en er gebeurt niets. O ja, Eric ging verbouwen!”, schrijft Martha Witte in het voorwoord van dorpskrant "Tusse Òòst en West" van Oudeschild. De tijdelijke sluiting van Spar Kalverboer had een grote impact in Skil: “Wat mis je zo’n dorpswinkel als hij er van de een op de andere dag niet meer is!” Houdt Oudeschild zich staande in coronatijd? We peilden de stemming.
Witte: “De winkel is in deze coronatijd het laatste sociale bolwerk in Skil. Daar horen we de laatste nieuwtjes en op het pleintje spreken en zien we elkaar.” Tot veler opluchting is de vernieuwde supermarkt na twee weken verbouwen onlangs weer heropend.
Weinig te beleven
Maar voor de rest is er niet veel te beleven voor de bewoners uit het vissersdorp. “De koren liggen stil. Het Visserskoor en de Waddenvogels repeteren altijd in het dorpshuis. In september hebben we het wel geprobeerd, met de ramen open mocht het. Maar daarna is iedereen weer afgehaakt. Qua leeftijd zitten de meesten toch in de gevarenzone. Maar wel erg jammer. Ook de soos, koersbal, noem het maar op, het gaat allemaal niet door. Wij stappen op de fiets en gaan een rondje, maar veel ouderen komen de deur niet of amper uit. Voor hen is dit het ergste.”
Dorpskrant
Gelukkig verschijnt dorpskrant “Tusse Òòst en West” (de naam herinnert er aan dat aan de westkant het katholieke deel bij de kerk woonde, aan de oost zat je bij de haven) wél normaal en heeft Skil wat om naar uit te zien. “Iedereen denkt dat we hem niet vol krijgen en is beginnen te schrijven.” Volop werk dus voor de vijfkoppige redactie. Witte: “De krant is dikker dan ooit. We beperken ons tot dorpsnieuws. Voorheen schreven we ook nog wel over de bierbrouwerij. Maar dat gaf zo’n heisa, daar zijn we mee gestopt. Alleen puur dorpsnieuws.
Verenigingsleven
Ook al liggen ze stil, verenigingen blijven trouw schrijven. "Bert (Koning) komt ook altijd met een leuk verhaal (Ouwe Sunderklaas) en natuurlijk Hillie (Keijzer) met haar stukjes (bietenwagens). Ouweskillers die over hun beroep schrijven en veel meer. Zo weten mensen toch een beetje wat er leeft in het dorp. Dit weekend wordt hij rondgebracht, mits onze bezorgers er aan toe komen natuurlijk.”
Dorpshuis
"Toen we van de zomer wat meer vrijheid kregen heeft Ruud Boom, beheerder van het dorpshuis, wel leuke dingen verzonnen op de anderhalve meter. Maar toen de tweede golf kwam, is bijna alles weer gecanceld.” Wel mogen de gymactiviteiten voor het grootste gedeelte doorgaan. “De gymzaal en toneelzaal zijn gecontroleerd op de ventilatie en als je de instructies volgt, dan mag en kan er best veel. Wel moet je de anderhalve meter in acht nemen”, meldt Boom. Maar ja, wanneer kan men in ’t Skiltje het glas weer heffen? Want: geen Ouwe Sunderklaas en geen toneel van 'Nieuw Leven'. Toch een geruststellende mededeling: het ingekochte bier is voorlopig nog niet over datum: houdbaar tot eind juni 2021!
Haven
Niks te beleven… of toch? Op de haven is wat reuring. Zo kiest rondvaartschip TX44 meerdere keren per week het ruime sop. Erik Rossing, die het bedrijf samen met zijn vrouw Karin runt: “We varen woensdag, zaterdag en zondag. Vandaag (woensdag) zitten we, volgens de corona-normen dan, vol. Wij hebben een ruime kajuit, zodat passagiers lekker binnen kunnen zitten. Mensen zijn goedgemutst en blij dat ze een uitje hebben.”
Dorpshuis dicht, verenigingen knock out, er gebeurt niets. O ja, Eric ging verbouwen.
Soms discussie
Terugkijkend: “In februari hebben we nog vijf keer gevaren en kwam het stil te liggen. Na de lockdown ging het van de zomer hartstikke goed. Drie keer per dag varen. We mochten honderd man aan boord en zaten drie keer per dag vol. Dan heb je het goed. Doordat musea en andere activiteiten beperkt toegankelijk waren, trokken meer mensen naar de haven. Andere ondernemers hoorde ik wel eens klagen over lastig publiek, bij ons was dat niet. Mensen hielden zich keurig aan de regels. Soms was er aan het loket wel eens discussie. Dan zeiden we: U kunt beter niet mee, want dat werkt niet. Aan boord hanteren we een bandjessysteem. Wie een bandje heeft mag naar binnen, anderen niet. Mensen hielden zich daar keurig aan. Er wordt wel eens gemopperd, maar het algemene beeld van de haven kan niet negatief zijn. Al snap ik wel dat als je normaal gesproken veel scholen hebt, dat het beeld anders kan zijn.”
Horeca
“Een bijzonder jaar, op één of andere manier wel voor iedereen. Dat schept een soort band. We moeten er met z’n alleen doorheen zien te komen”, vertelt Jacco Vermeulen van restaurant De Kombuis. “We zijn aan ons vierde seizoen bezig. De afgelopen jaren zagen we de haven steeds meer in trek komen. Steeds meer mensen en hogere omzet. Dan denk je dat het niet meer stuk kan. Wel dus. In die zin is het, los van alle nadelen, ook wel een leerzaam jaar. Iedereen staat weer met de beentjes op de grond.”
Bizar
“Wij hebben in de voorgaande jaren gelukkig wat vet op de botten gekregen. En (samen met broer Sander, vader Eddy en moeder Annegré zit Jacco in een VOF) we hebben ook de rijwielzaak in Den Hoorn. Maar evengoed is het geen makkelijk jaar. Wat in juni, na de lockdown gebeurde, was echt bizar. We zijn ’s zomers gewend dat de tafeltjes bezet zijn, maar voor een half uurtje zijn er altijd wel een paar vrij, zodat mensen kunnen aanschuiven. Als we nu om tien uur ’s morgens open gingen, dan moesten we zorgen dat twintig minuten later alles paraat stond. Een vol terras en mensen in de rij, soms wel acht stelletjes. Op een gegeven moment heb ik maar van die Efteling-poortjes aangeschaft. De lunch liep naadloos over in het diner. In de keuken hing het scherm vol bestellingen. Keihard buffelen, maar ook heel dankbaar werk.”
Bevoorrecht
“Aan de ene kant mooi hoe snel de economie zich herpakt. Maar de periode was veel te kort om het goed te maken. Anderzijds zijn bedrijven in de stad nog veel slechter af en zijn we op het eiland bevoorrecht. Zeker op de haven. Weer of geen weer, er is altijd volk, we hoeven nooit met de handen over elkaar.”
“We zijn nu helemaal dicht. We hebben wel overwegen om coffee to go of zoiets te doen. Maar dat doet de overbuurman (Veronica) ook al. Zóveel mensen zijn er nu ook niet en dan zit je met z’n allen in dezelfde vijver te vissen. De laatste drie jaar hebben we januari benut om te behangen, schilderen, etc. Alles is al gedaan. We lossen het deze periode verder intern wel op, er is altijd wel iets om te veranderen.”
Zeemanskerkje
Hoe is de situatie bij het Zeemanskerkje? Beheerder Klaas de Vries: “Voor de Waddengemeente houden we om de veertien dagen op zondag een dienst. Afgelopen zondag een dienst ter nagedachtenis van de overleden mensen uit het dorp. Kerkgangers moeten zich tevoren aanmelden. Maar we hoeven niemand teleur te tellen. Als we de hele kerk benutten, kunnen er met respect voor de anderhalve meter vijftig mensen in. Zóveel komen er niet. Bij aankomst wel mondkapjes dragen en handen ontsmetten, als ze zitten mogen die af. Er mag niet worden gezongen. Uitgezonderd eentje. Dat is dat de voorganger of de organist.”
Dorpscommissie
Jacob Keijzer van de dorpscommissie: “We willen graag vergaderen. Maar de jaarlijkse dorpenronde van b en w gaat niet door. Ook allerlei plannen voor ontwikkelingen in het dorp liggen stil. De nieuwbouw, het herstraten en de nieuwe trap over de dijk bij de Heemskerckstraat. Het staat allemaal ‘on hold’.”
Het laatste woord is aan nestor Jaap Bakker, die de humor er in houdt: “Genoeg te doen an Skil! Elke dag hoog en laag water gaat gewoon deur.”
Gerard Timmerman
