Anders bekeken...
O zo snel…
Een stuk of 10 vers gerookte slippies in het vacuüm gedaan en in een doosje naar België gestuurd. Een flink gedicht erbij, dan is broerlief Laurens, de Neerlandicus ook blij. Amai, de volgende dag een loflied, ze hebben gesmikkeld daar in Leuven. En wij voelen ons net Sinterklaas, dat begrijpt u. Dat paardje draafde héééél snel!
Manlief zit nooit met de vis, maar nu wel met de 5 decemberviering in zijn maag. Normaal hebben we de kamer vol, trekken we loodjes, surprises en gedichten, hebben we bezoek van de Goede Doelen Sint, eten we wat lekkers, maar ja…
“Hoe gaan we dat nu doen?”, zijn hoofd is een vraagteken. De raderen draaien. "Wat is het leukst ? Ook voor de kleinkinderen?” “Zou jij geen Sinterklaas willen spelen?” Tot mijn verbazing zegt hij: 'Leuk! Ja, dat wil ik wel!” Gewoon op bezoek en de zak met cadeautjes mee, een half uurtje en dan weer op pad naar de volgende zoon of dochter. Maar hoe komen we aan een pak? Een pak dat manlief maat 56 past?
Een paar dagen later staat hij een tweedehands Sinterklaas pak te passen van Marktplaats. Een hele grote Sint - genaamd Jaques uit Amersfoort - is er klaar mee en heeft het opgestuurd, top!
Alleen de staf ontbreekt nog! We liggen dubbel van het lachen. De grote eelthanden in witte handschoenen met een ring. De baard bijna tot zijn navel, en de mijter die zowaar past op zijn grote hoofd. Een boek moet ik zelf nog maken, maar dat lukt Jozientje wel.
En er moet wat in het boek natuurlijk. Elke dag kijk ik naar het Sinterklaasjournaal, u ook? Het is een feest om te zien, Dieuwertje Blok wordt met het jaar mooier. Ja, de tijd staat haar goed, geweldig, er is zelfs een kade naar haar vernoemd. De Dieuwertje Blokkade. 20 jaar doet ze dit al en ik ben kinderlijk nieuwsgierig naar wat er in de bewegende zak zit. Elke dag komt hij even voorbij, een verstekeling? Onze burgemeester? Opgevist uit het water?
“Weet jij hoe je paard heet eigenlijk ?” vraag ik aan manlief als we in bed liggen. “Amerigo of zo? Maar je denkt toch niet dat ik op een paard ga?! Volgens mij deed Jan Oosterhof dat wel ja en Piet Roeper, de bode van het gemeentehuis, zeker!
Ik moet lachen en antwoord: "O zo snel..” “Je bent mal”, hoor ik nu wat heftiger brommen onder het dekbed: “in galop zeker, ik ben er belazerd.” Ik moet nog harder lachen: 'Nee, zo heet het paard: O zo snel!”
Hij lacht hard mee en zegt dan op Sint zijn bedaarde rustige toon: 'Zorgt u nu maar dat u de staf te pakken krijgt Oma.”
Jozien