De Eilandadvocaat en de Perzische prinses
Laila sprak geen vloeiend Engels, maar was wel goed verstaanbaar, toen zij samen met haar in Nederland wonende nicht op mijn kantoor voor advies kwam. Laila was de dochter van een machtige zakenman uit Iran en kwam als een Perzische prinses ieder jaar naar het vrije Nederland op vakantie. In Nederland mocht de hoofddoek af en kon zij met haar nicht en andere vriendinnen relatief onbezorgd vakantie vieren. Geen Iraanse politie die haar als jonge vrouw vertelde wat zij wél en wat zij niet mocht. Maar dit betekende niet dat er in Nederland helemaal geen politie is.
Wat was er gebeurd? Laila was samen met haar nicht gaan shoppen in het centrum van Almere. Toen ze de Zara uitliepen vroeg de beveiliging aan Laila even mee te komen. Laila had oorbellen gepast en deze had zij bij het verlaten van de winkel nog steeds in. De beveiliger vermoedde winkeldiefstal en belde de politie voor deze “heterdaad”. Laila schrok zich rot toen zij daadwerkelijk mee moest naar het politiebureau als verdachte van de diefstal van een paar oorbellen van €1,38. Gelukkig mocht zij na het verhoor naar huis en kon haar nicht haar op het politiebureau in Almere Stad weer ophalen. Laila kreeg een dagvaarding mee en zou zich de volgende maand tegenover de politierechter moeten verantwoorden. Laila was oprecht bang dat zij bij een veroordeling geen visum meer zou krijgen om Nederland in te reizen.
Inmiddels had ik het dossier opgevraagd en hierin stond precies wat er allemaal was gebeurd. De verklaring van de oplettende beveiliger en uiteraard die van Laila. Zij had verklaard dat zij echt per ongeluk de oorbellen niet had teruggehangen. Zij was ze gewoon vergeten uit te doen, maar gelet op de situatie was het geen sterk verhaal. Kledingwinkels hebben veel last van winkeldiefstal en lijden hierdoor ieder jaar grote schade. Winkeldiefstal wordt mede hierom erg serieus genomen en niet licht gestraft. Toch was ik overtuigd van het verhaal van Laila en ik hield mij voor de strafzaak te voorkomen door in overleg te gaan met de officier van justitie. Laila had mij namelijk de bonnetjes gebracht waaruit bleek dat zij al vijf jaar op rij naar Nederland kwam en hier altijd ging shoppen met vriendinnen. Zij deed dan ook dure aankopen in de Bijenkorf en andere luxe winkels. Het stelen van een paar oorbellen van €1,38 was om die reden gewoon niet logisch.
Een paar dagen nadat ik alles aan de officier van justitie had voorgelegd belde deze mij op. Alhoewel zij vond dat er genoeg bewijs was voor een veroordeling, ging de officier van justitie toch op mijn verzoek in: “Wegens gebrek aan voldoende wettig en overtuigend bewijs zal ik de zaak sluiten”. Ik dacht even na en zei: “Daar zal cliënte heel blij mee zijn, maar ook dan kan het zijn dat de strenge regels voor reizen vanuit Iran problemen opleveren. En er is geen gebrek aan bewijs, Laila wilde helemaal nooit stelen. Ik vraag u te seponeren wegens een geheel onterechte verdenking.” Ondanks dat om die reden bijna nooit een strafzaak wordt beëindigd, was het mij toch gelukt haar te overtuigen en diezelfde middag bevestigde de officier van justitie per e-mail het einde van de strafzaak. Laila hoefde niet naar de politierechter en dit incident zou in de toekomst geen probleem opleveren bij een aanvraag voor een visum naar Nederland. Als dank kwamen Laila en haar nicht voor het hele kantoor een grote doos verse baklava brengen. Een heerlijke Oosterse zoete lekkernij en een symbool voor geluk en vrijheid. Vrijheid waarvan Laila één keer per jaar in Nederland een klein beetje kon proeven. Deze keer een klein beetje bitterzoet, maar gelukkig met een goede afloop.
Vincent van der Velde
De Eilandadvocaat