mr Natalie schrijft...
Op weg naar 2050?
Hoewel ik schrijven heerlijk vind, veel schrijf voor mijn werk als advocaat en collega-ondernemers help met het schrijven van boeken, valt het me de laatste tijd zwaar om in de krant over juridische problemen te schrijven. Wat ik bedoel? Hoewel ik begrijp dat als je een juridisch probleem hebt je daar echt mee kan zitten, zie ik helaas dat op dit moment heel veel mensen in de problemen zitten. Juridisch of niet. De horeca is dicht, banen worden weg gereorganiseerd en nieuwbouw wordt wel ingepland door onze gemeente maar nog niet gebouwd… Stel dat we fast forward zouden spoelen naar 2050. Welk verhaal zou je dan aan je zoon, dochter of kleinkind willen vertellen over hoe we hier uit zijn gekrabbeld? Voor een keer zou ik graag een uitstapje willen maken naar een ideaal eiland. Lees je mee..?
Los van de besluiten die op dit moment door de landelijke politiek worden genomen, beslist op ons eiland de lokale politiek wat er wel en niet gebeurt. Het vraagt lef om in de politiek te stappen. En omdat ik politieke besluiten niet altijd begrijp, heb ik het woord maar opgezocht. “Politiek is de wijze waarop in een samenleving de belangentegenstellingen van groepen en individuen tot hun recht komen – meestal op basis van onderhandelingen – op de verschillende bestuurlijke en maatschappelijke niveaus”, aldus Wikipedia.
Terug naar het ideale Texel en het vervoer naar ons eiland met onze Texelse Eigen Stoomboot Onderneming. Het staat me bij dat we in de laatste TESO-vergadering van 2019 hebben gehoord dat TESO wil kijken naar een beweging van kwantiteit naar kwaliteit. Omdat de digitale aandeelhoudersvergadering van 2020 is uitgesteld, weten we nog niet hoe TESO daar nu over denkt. Helemaal na een jaar waarin verlies is geleden door het uitvallen van de vraag. Maar stel dat TESO vanuit praktische mogelijkheden in alle eerlijkheid ziet dat de tijd tussen het laden en lossen een maximum heeft en er daardoor ook een maximum aan de groei zit. Laten we daar voor nu vanuit gaan.
Dan hebben we de Texelse ondernemers, waarvan een zeer grote groep inkomen genereert uit het toerisme en wellicht de wens heeft te blijven groeien. Bijvoorbeeld door stolpen te verbouwen naar vier recreatiewoningen. Bij deze groep zijn er waarschijnlijk diverse ondernemers die nu de financiële middelen hebben om te kunnen investeren en dat ook graag zouden willen doen.
Tot slot hebben we de Texelse families. Bijvoorbeeld de familie waarvan één familielid nu in een scheiding zit en op zeer korte termijn een woning nodig heeft. Of de Texelse familie waar de zoon nog steeds in huis woont ondanks dat hij al jaren op zichzelf zou willen wonen. Hoe mooi zou het zijn als de ondernemers die graag willen investeren zouden kunnen koppelen aan de steeds groter wordende groep Texelaars die graag op het eiland wil blijven wonen maar nog geen huis heeft. Win-win-win zou je zeggen. Als ik dan zie dat er aan de overkant zelfs diverse banken met dergelijke nieuwbouw projecten bezig zijn, zou je zeggen dat daar muziek in zit. Geen appartementen van 40m2, maar woningen waar je echt kan wonen. Waardoor wij als eiland ook de jeugd kunnen blijven behouden en we geen bejaardeneiland worden. Dat is goud waard. Toch?
Op een mooie week.
Aloha,
mr Natalie Sylvette Bakker