Wat ik zeggen wou
Zonneweide
In 2014 beloofde wethouder Hercules dat het eiland dit jaar energieneutraal zou zijn. Van die belofte is 5 procent gerealiseerd, hij deed deze belofte vermoedelijk in verkiezingstijd. De zonneweide bij de Pelikaan komt niet van de grond omdat betrokken partijen blijkbaar niet overtuigd zijn van de noodzaak en urgentie. Achter ons huis ligt ook een braak liggend terrein, uitsluitend zichtbaar vanuit de lucht, alleen de schapen van De Waddel grazen er af en toe. B&W is gevraagd om mee te werken aan een zonneweide met waterstofinstallatie voor de nachturen. Mooi plan met wellicht voldoende stroom voor Oudeschild. Geen schade aan het milieu en onzichtbaar, win win plan dus. Een tijdelijke vergunning voor de levensduur van de panelen kan ook omdat verwacht mag worden dat op termijn waterstof door de gasleiding bij de burger wordt aangeboden. Helaas laat de Gemeente per kerende post weten dat zij niet kunnen meewerken omdat de Provincie dat niet toestaat. Hoezo niet toestaat. Gebeld dus met de provincie en die waren verbaasd, het diplomatieke antwoord was dat de Gemeente ‘op een andere wijze had kunnen reageren’. Groen links was de enige partij die het een prima plan vond. De landelijke overheid is er intussen ook van overtuigd dat waterstof de brandstof voor de toekomst is en gaat er fors in investeren. Voor Texel was een ‘kleinschalig’ pilotproject met waterstof prachtig geweest als voorbeeldfunctie. Waar een wil is is een weg, de techniek is beschikbaar, het ontbreekt alleen aan bestuurders met visie. Indien Theo Hoogerheide, visionair en voormalige directeur van de Teso, had gewacht met het bestellen van dubbeldekkers was Texel geen welvarend eiland geworden.
Overwogen is om via een procedure medewerking af te dwingen voor de zonneweide maar dan ben je tien jaar verder en bovendien ben ik over de datum en heb op dit moment genoeg gezeur met ambtenaren om te voorkomen dat die onze nieuwe boerderijwoning op de Hogeberg laten slopen. Texels Belang is ooit opgericht door ontevreden Tesselaars die met daadkracht en visie wilden besturen, wethouders namen in de beginperiode de beslissingen. Nu wordt het beleid bepaald en voorgekookt door ambtenaren die zelfs het bestemmingsplan veranderen als dat beter uitkomt. Eens in de vier jaar is de mogelijkheid om te stemmen op een partij die betrouwbaar is, beloften waarmaakt, aanspreekbaar is, het bestuur controleert en opkomt voor de belangen van burgers. Helaas wordt het steeds lastiger om te kiezen.
J. Brugemann