Anders bekeken...
Een Bakkiecino…
Vroeg uit de veren om met de eerste pont naar de oudste zoon af te reizen. De kleindochter is jarig en oma zit in het eerste tijdslot.
Om 5 uur loop ik al met Souwtje in het donker, gapend en krakend, ze lag nog zo heerlijk in haar mand.. Als ik terugkom, strooi ik voer in het kippenhok, ze zitten nog warm bij elkaar op stok, Parijs kijkt door het raampje, kippig….
Ik ben ook nog niet echt in topvorm, ik tracht de ogen goed op de weg te houden, maar ben blij als het daglicht bij Den Oever doorbreekt. Een bakkie koffie zou er wel ingaan en in gedachten zie ik een geurende pot, gezet van goudmerk Douwe Egberts.
Mijn moeder spaarde punten, keurig uitknippen en in een laatje bewaren. Na vele potten was daar het moment suprême, er kwam een duur apparaat op het aanrecht. Niet meer bonen draaien in de molen, niet meer opschenken uit de ketel van de kachel, niet meer een lepeltje Buisman toevoegen. Nee gewoon uit een bus, met een afgestreken schepje de koffie door laten lopen, klaar terwijl u wacht.
De eerste keren vielen tegen, moeder Lena hield niet van afgestreken schepjes, dus was het net espresso. Heftig. Dat werd gecompenseerd met warme melk, want je dacht toch niet dat er koffiemelk in huize Tuinema kwam. Koffie verkeerd, café au lait zouden we nu zeggen.
Ik moet lachen als ik er aan terugdenk en ik draai de weg op in Oldebroek. Floor komt naar de deur rennen, de slingers hangen in huis en ze is blij, ze springt door de kamer. Het cadeau wordt uitgepakt en zoonlief vraagt : "Bakkie ma?”
Ik knik en volg de reactie naast me van de kleine meid. Ik was op zoek geweest naar een kinderserviesje, je weet wel van die kleine koppies en een koffiepotje, waar ze heerlijk mee kunnen knoeien en keutelen. Ik kreeg ook een link toegestuurd: "Dit wil ze graag Oma”.
Ik was verbaasd toen mijn bestelling aankwam, het bleek een miraculeus houten koffiezetapparaat. Floor had echter kennis van zaken , in no time had ze voor iedereen “heerlijke koffie”.
De krullen dansten op en neer, ze straalde, helemaal toen moeders met de zelfgemaakte taart met spekkies en kaarsjes binnen kwam. Echt feest…
De volgende dag zit ik in de krant het vervelende nieuws tot me te nemen, de regels worden weer aangehaald, zwaar weer…
Het mobieltje naast me pingelt, een filmpje. Floor in haar hemd als een baristo in de dop, met kopjes en koffiezetapparaat in de weer. "Een bakkiecino voor Oma….”, hoor ik haar zeggen.
De zon breekt door…
Jozien