Loyaal zijn naar gasten en elkaar
Hij was sinds 1988 de financiële man achter de schermen bij De Krim. Pieter Duin uit Den Burg begon er toen het nog een camping was en groeide 32 jaar lang mee met het vakantiepark tot wat het nu is.
Hij werkte in de jaren tachtig aanvankelijk bij Bouwbedrijf Duin. De bouw zelf moest hij al op jonge leeftijd staken als gevolg van rugklachten, waarna Pieter op de administratie van het bedrijf aan de slag ging. Hij werkte een tijdje bij Klaas Dirk Koorn op kantoor en maakte in 1988 de stap naar De Krim in De Cocksdorp.
Dat was destijds nog vooral een camping met 450 slaapplaatsen. Pieter kwam op de administratie waar hij de financiën onder zijn hoede kreeg en zich ging bezighouden met de opkomende automatisering. “Destijds hadden we nog grote planborden aan de muur hangen waarop handmatig werd bijgehouden welke gasten er op de camping waren en of er al betaald was. Dat werd nog niet allemaal in de computer bijgehouden.”
Ontwikkelingen
De ontwikkeling van De Krim naar een vakantiepark waar het hele jaar door gasten worden ontvangen, was destijds al wel in gang gezet. De eerste centrale voorzieningen op het park waren net gerealiseerd en de eerste 130 van de vijfhonderd vakantiehuisjes van René Coltof waren in aanbouw toen Pieter er aan het werk ging. In 1990 volgde het eerste subtropisch zwembad en het beheer en de verhuur van Residentie Californië, in 1997 gevolgd door de opening van de toenmalige negen-holes grote golfbaan.
Het betekende een forse groei van de financiële administratie en een toenemende automatisering om alle bedrijfsprocessen op elkaar te blijven afstemmen. Pieter groeide mee met de ontwikkeling van het park, maakte zichzelf de nodige kennis eigen en vroeg waar nodig adviezen van anderen. “De Krim heeft gelukkig altijd de cultuur gehad om voorop te lopen en pilots aan te gaan, dus met de automatisering hebben we gelukkig ook altijd voorop kunnen lopen en zijn we regelmatig een voorbeeld geweest voor anderen die bij ons kwamen kijken.” Het was niettemin soms schakelen en improviseren om alles operationeel te hebben. “Neem als voorbeeld de golfbaan, daar was na de opening vanaf dag 1 een kasstroom en vanaf dag 2 moest er controle zijn. De financiële systemen moesten dus vanaf dag 1 werken, maar konden eigenlijk pas kort voor de opening worden geïnstalleerd. Nou ja, ik was dat gelukkig wel gewend van de bouw. Daar kan de schilder ook altijd pas als laatste aan de slag.”
Gast belde 's nachts uit Zuid-Duitsland om te vragen of de lakenpakketten klaar lagen
Loyaliteit
‘Krimgevoel’ en ‘loyaliteit’ zijn woorden die meermalen vallen tijdens het gesprek. Pieter leerde op De Krim hoe belangrijk het is om loyaal te zijn naar de gasten, naar elkaar en de leveranciers. De loyaliteit naar de gasten leerde hij begin jaren jaren negentig toen hij een paar jaar op het park woonde en buiten werktijd ook beheerder was. “Dan belden er soms ’s nachts gasten om te melden dat ze vanuit Zuid-Duitsland onderweg waren en dan wilden ze weten of de lakenpakketten al voor hen klaarlagen. Het hoort op zo’n moment bij je loyaliteit naar de gasten om goed om te gaan met zulke vragen, anders is dit werk misschien toch minder geschikt voor je.”
Loyaliteit naar elkaar als medewerkers betekende volgens hem oog voor elkaar hebben en erop letten dat het werk goed verdeeld was. “Het kan niet zo zijn dat eentje het druk heeft en de rest al klaar is. Tijdens mijn eigen vakanties zorgde ik ervoor dat ik altijd wel bereikbaar was. Ik had liever dat collega’s even belden als er wat was, zodat ik het snel kon oplossen dan bij terugkomst merken dat er vanalles aan de hand was. Ik vond het ook prettig om ’s avonds of op zaterdag nog even door te werken, zodat ik maandagochtend meteen met de week- en maandoverzichten kon beginnen.”
Loyaliteit naar de leveranciers bestond uit het opbouwen van langdurige relaties en het weten wat je aan elkaar hebt. “Het voordeel daarvan is dat je op drukke momenten op je leverancier kan rekenen. Maar je moet ook een goed gesprek met elkaar kunnen aangaan als de kwaliteit van het geleverde niet goed is. Eigenlijk is het een kwestie van gezond verstand hoe je met elkaar omgaat.”
Wisseling
In 2003 maakte hij de wisseling van de wacht mee tussen Iwan Groothuis en Martin Warnaar die kort na het ontstaan bij De Krim aan het roer was komen te staan. Pieter werkte met beiden langdurig samen. “Je kon zien dat Martin vanuit zijn achtergrond een sterke campinggedachte had waarbij een gast al redelijk snel tevreden kan zijn. Iwan had vanuit zijn achtergrond een sterke hotelgedachte en stelde hogere eisen aan de kwaliteit die voor de gast moest worden geleverd.”
Dat leidde vanaf 2003 tot diverse vernieuwingen en veranderingen op het park waar hij bij betrokken was. “Dat begon al met de 65 chalets die Iwan kort na zijn komst liet plaatsen. Toen kregen we op De Krim voor het eerst eigen verblijfsaccommodaties in de verhuur.” Een van de hoogtepunten was in 2008 toen de dertig familiehuizen werden gebouwd en De Krim bungalowpark ‘Hoogelandt aan de Californiëweg overnam. Na de overname regelde Pieter veel achter de schermen waarbij hij al die tijd lid was van het bestuur van de vereniging van eigenaren van 't Hoogelandt.
Bij de bouw van de familiehuizen zat hij vanuit zijn achtergrond in de bouwwereld in de advisering. “Het was in het algemeen prettig om mee te kunnen denken. Het is uiteindelijk aan de directie en de raad van commissarissen om besluiten te nemen, maar het is prettig als een kritische noot gehoord wordt. Als je weet dat iets goed gaat renderen moet je er enthousiast over zijn. Maar als je twijfels hebt, moet je dat ook laten weten als je adviezen geeft.”
STIFT
Ruim tien jaar geleden was hij achter de schermen nauw betrokken bij de oprichting van het toeristisch investeringsfonds (STIFT), waarvoor hij het nodige rekenwerk verrichtte. Pieter noemt het een project waar hij nog steeds een groot voorstander van is. “Het is goed dat de besteding van een deel van de toeristenbelasting bij een organisatie is neergelegd die breder kan kijken dan een gemeente kan doen. STIFT heeft de mogelijkheid om ervoor te zorgen dat er ook andere fondsen en partijen gaan meedoen aan projecten waar STIFT geld aan besteedt. Daardoor zorg je ervoor dat er op meerdere plekken geld vrijkomt dat allemaal aan het eiland ten goede komt.”
De Krim is op het moment van zijn afscheid gegroeid tot een bedrijf met negen locaties en ruim vijfhonderd medewerkers. Dat komt mede door de overname van Hotel Molenbos in 2012 en de fusie met Texelcampings in 2015. Daarmee klinkt op het eiland soms de kritiek dat De Krim een erg grote speler is geworden en valt soms ook het woord expansiedrift.
Volgens Pieter is dat laatste zeker niet het geval. “De Krim is zelf nooit op het overnamepad geweest, we zijn vaak gevraagd of we iets willen overnemen. We hebben door de jaren heen ook geregeld nee verkocht. Een nieuwe exploitatie moet passen en bijdragen aan de diversiteit van het bedrijf. Het is misschien ook goed om voor ogen te houden wat het alternatief is als een exploitatie op Texel in handen komt van een partij aan de overkant. Dan verdwijnen er vaak afdelingen en wordt de boel vanaf de overkant aangestuurd. En dan hoef je als vereniging meestal ook niet meer voor sponsoring aan te kloppen. Wat nu allemaal onder De Krim valt, is allemaal in Texelse handen gebleven.”
Opvolging
Pieter werd begin dit jaar al opgevolgd door Bart van Tongeren die sindsdien als financieel directeur samen met Iwan Groothuis, Jolanda Kamphuis en Yvette van Veen het directieteam van De Krim vormt. “Op die manier kon Bart zich goed inwerken en had ik de tijd om nog een paar grote projecten zoals de jaarrekening af te ronden. Beroepsmatig heb ik daardoor ook niet veel te maken gehad met de coronacrisis toen die uitbrak. Ik heb me verder kunnen bezighouden met het afronden van de projecten die ik nog onder mijn hoede had.”
De vrije tijd die nu aanbreekt, gaat onder meer besteed worden aan het kijken naar vogels, al jaren de grote passie van Pieter. “Vroeger moest ik daarvoor in alle vroegte op pad en nu kan ik gaan kijken op momenten dat het goed uitkomt. Voor de rest ga ik me er eerst eens heel goed in verdiepen hoe het is om een tijdje even helemaal niets te moeten doen.”
Jeroen van Hattum
