Nelleke van Heerwaarden van AB Texel overhandigt veldrijdster Denise Betsema de sleutels van de nieuwe bus. Links vader en materiaalman John.
Nelleke van Heerwaarden van AB Texel overhandigt veldrijdster Denise Betsema de sleutels van de nieuwe bus. Links vader en materiaalman John. Foto: Gerard Timmerman

Talent, trainen, techniek en een nieuwe bus

Veldrijdster Denise Betsema is helemaal terug. Zaterdag veroverde ze een derde plaats, woensdag kreeg ze van AB Texel de sleutels van een gloednieuwe bus waarmee ze van en naar de wedstrijden kan.


Door corona is het ook voor Denise een bijzonder seizoen: "Desondanks zijn de voorbereidingen wel relaxed verlopen. Lekker trainen op het eiland. Ik vind dat een groot voordeel. Op de weg achter de scooter aan fietsen om snelheid op te doen. Het 100 km MTB-pad geeft veel mogelijkheden, het strand en de duintjes op en neer. Door modder fietsen, zoals je vaak hebt in wedstrijden, kun je hier niet echt oefenen en de klimmetjes door de prut was ook echt even wennen. De combinatie van fietsen, rennen, klimmen en modder maakt het ontzettend intensief. Maar ik voel me weer helemaal in mijn element. Hopelijk wordt het een lekker lang seizoen. Zonder publiek rijden, met uitzondering van vip’s, geeft wel een andere dimensie. Publiek geeft iets extra’s. Als je je naam vaak hoort, dat stimuleert. Aan de andere kant, zodra het startschot is gegeven, focus ik mezelf volledig op de wedstrijd.”

Haar wedstrijden zijn vaak wel op de tv te volgen, via Sporza, Eurosport en de wedstrijden voor de wereldbeker worden via de NOS uitgezonden.

"Voor en na de wedstrijden is ook bijzonder. Even bij een ander de camper binnenstappen is er niet bij. Na de wedstrijden moet direct het mondkapje op, daar zijn ze heel streng in. Afstand houden, niemand bij elkaar. Ontmoetingen met trainers moet allemaal buiten. En elke tien dagen een coronatest. Het is allemaal anders. Maar, ik ben al lang blij dat het doorgaat.”

Komende zondag staat ze aan de start voor de Superprestige in Gieten. En ook voor daarna staan elk weekend wedstrijden op het programma. Met als hoogtepunt de eerste week van november het EK in Rosmalen. Er zijn dit seizoen nog acht wereldbekers te rijden. In februari het WK en daartussen nog (klassements)wedstrijden.

Haar doel? “Een trui zou heel mooi zijn. De eerste kans in Rosmalen, daarna het NK en dan het WK.”

Talent, heel veel trainen, focus, techniek en het materiaal op orde, factoren die van groot belang zijn voor een topsporter als Denise. Maar ook goed vervoer, om van hot naar her te rijden om mee te doen aan de wedstrijden.

AB Texel is al enige tijd logistiek partner van Denise. "Enkele jaren geleden fietste ik eens met Henri (van Maldegem). Hij zei: “Ik zou AB Texel eens bellen.” Dat viel in goede aarde. Dennis Wetenkamp van AB Texel: “De connectie met Texel en het veldrijden past bij ons bedrijf, waar ook veel mensen werken die zelf fietsen. We sponsoren ook schaatsen en wielrennen. De prut waarin Denise fietst heeft weer een link met bij de agrarische producten die wij vervoeren.”

Met als gevolg dat Denise de afgelopen jaren een bus van AB Texel ter beschikking kreeg om vanaf Texel naar de diverse veldrijwedstrijden te reizen. Denise: “Goed vervoer is essentieel. Voor elke race gaan er drie crossfietsen mee. Bij de moddercrossen heb je die echt nodig, mijn vader (John Betsema, haar materiaalman) heeft het in de materiaalpost dan ontzettend druk. Voor de warming up op de rollenbank gaat er ook een racefiets mee. Daarnaast gaan er gereedschap en allerlei technische spullen mee.”

De vorige bus bus was aan vervanging toe. Woensdag kreeg Denise de sleutels van een gloednieuwe, luxe bus (MAN TGE) in AB stijl, met logo’s, etc. om in stijl naar de wedstrijden af te reizen. Denise: “Fantastisch. Volop ruimte voor spullen. En het lekkere is ook dat ik met mijn benen languit kan. Heerlijk na zo’n wedstrijd.”

De herkenbaarheid van de bus geeft een extra dimensie: “Zóveel auto’s van AB we onderweg tegenkomen. Zoals die keer op weg naar Tsjechië. Kwamen we tijdens een stop naast een AB-truck te staan. Echt lachen. Straks herkennen die chauffeurs mij ook. Dan ga ik terugzwaaien.”