Wat ik zeggen wou
IJsbaan
Over de ijsbaan is inmiddels genoeg gezegd en geschreven. Hoewel ik het met behoud eens ben, schrijf ik daar niet voor. De meeste commotie is ontstaan door emoties en niet door ratio.
Dit resulteert vaak in niet verder komen of niet gehoord worden door bestuurders; in dit geval (een deel van) de gemeenteraad. Job Schepers heeft al duidelijk gemaakt in zijn artikel hoe de politiek dan naar “het volk” kijkt. Dit is overigens niet alleen bij de ijsbaan het geval, maar is al vele malen eerder zo gegaan bij andere besluiten.
Vanuit de ratio bezien, het menselijk denken zonder emotie, kan er toch nog een flinke staart aan dit besluit tot opheffen van het huidige gebruik van de ijsbaan zitten.
We leven in dit land in een democratie en dat betekent dat de macht bij “het volk” ligt. Dit houdt in dat iedereen van 18 jaar of ouder, die ingezetene is van het Koninkrijk der Nederlanden, het recht heeft om bij verkiezingen, via stemming op een persoon die zich verkiesbaar heeft gesteld, deze als zijn of haar volksvertegenwoordiger aan te wijzen. De naam zegt het al, de vertegenwoordiger die de wens en belangen van “het volk” die hem/haar gekozen heeft, zo goed mogelijk moet uitvoeren of verdedigen. De vertegenwoordigers vormen gezamenlijk een partij van mensen met dezelfde wensen en/of belangen. Deze partijen vormen samen (in dit geval) de gemeenteraad. Die neemt bij stemming democratisch besluiten aan of juist niet, hoewel het bij de ijsbaan toch een vreemd verhaal is.
Het komt er dus op neer dat de gemeenteraad er zit omdat “het volk” ze heeft gekozen. U heeft ze daarmee die macht(iging) gegeven. Weliswaar tijdelijk, want dat kunt u ook weer terugdraaien door de volgende keer anders te stemmen. En hopelijk verdwijnen ze daarmee dan weer van het toneel. En daarmee heeft u de macht teruggenomen.
Politici, in dit geval onze gemeenteraad, zijn ook gewoon mensen, net zoals u en ik, met hun eigen (on)hebbelijkheden. En met hun eigen belangen, zoals verdienste voor het werk, achterkamertjes, vriendjes en voorkennis. Want wie stellen zich vooral verkiesbaar? Juist!, bijna allemaal ondernemers. De goede, want die zijn er ook, niet te na gesproken. Laat u niet misleiden door het woord Texel in een naam, want uw belang blijkt toch niet zo groot te zijn als wordt voorgesteld.
Helaas komt het voor de ijsbaan vrijwel zeker te laat, want er zijn al besluiten genomen die waarschijnlijk niet teruggedraaid worden. Voortschrijdend inzicht is meestal niet aan de orde, omdat dat als gezichtsverlies wordt gezien in de politiek. En dit terwijl het echte gezichtsverlies allang is geleden door desbetreffende personen en partijen.
Maar als er nu weer verkiezingen zijn voor een nieuwe gemeenteraad, denk dan goed na wie/ welke partij ook al weer dit besluit heeft genomen. Want waar zijn politici het meest bang voor? Dat is voor AFGANG en nog meer voor UITGANG.
Stem liever op de minst slechte partij, die in ieder geval zoveel mogelijk uw wensen en/of belangen vertegenwoordigt bij besluiten die genomen worden.
Frans van der Reyken
Den Burg