Anders bekeken...
Mooie boeken in de Kinderboekenweek ! Altijd een reden om naar de boekenwinkel te gaan en te snoepen, voelen dat er een grote roze/gele spek met een klein laagje suiker op je tong langzaam versmelt. Niet te gauw kauwen, niet te snel omslaan, maar de mooie plaatjes op je laten inwerken, ze opslaan in dat deel van de hersenen - de para hypocampus , ons mooie brein.
Het winkeltje van Wonder
Het thema van de Kinderboekenweek was: "En Toen?" Teruggaan in de tijd, naar ridders, naar verhalen van vroeger, bijzonder en spannend. Voor de grotere kinderen bijvoorbeeld 'Oorlogswinter' van Jan Terlouw. Net als het zwart wit zakje op je hand strooien en steeds een beetje likken, ook al vind je het af en toe heel zout of heel zoet.
De beelden van de plaatjes in het hoofd worden versterkt door geluiden, niet alleen bij kinderen, bijvoorbeeld de dierengeluiden, maar ook bij ons volwassenen door muziek. Terug gaan in de tijd met een lied, een vergeet mij lied…
Woensdag ging de film van Threes Anna “De vogelwachter” in première. Prachtige beelden van Freek de Jonge in zijn, onze natuur, onze Slufter, versterkt met mooie muziek. Vogels zien dansen op de wind, Freek zien voetballen op de drooggevallen kust, gelijkend op 'Alleen op de wereld' van Hector Malot , maar dan op ons eigen eiland .
Een soort van stroopsoldaatje die je steeds weer likt en hoopt dat er geen einde aan komt. Dat einde is altijd moeilijk, als die zachte trekdrop is doorgeslikt, als de laatste bladzijde is gelezen en bekeken als de muziek verstilt , als …..
Dan is het de kunst om na te genieten, om terug te denken aan… Niet meteen door naar het volgende maar de herinnering te koesteren. Was het in de rij staan in dat winkeltje van Wonder, samen met je vader, met je dubbeltje en bedenken wat je zou gaan kiezen ook niet een mooi moment?
Onze zintuigen: zien, horen, ruiken, voelen en proeven, geven zin aan ons bestaan. En ze versterken elkaar. Aan ons de taak om daar gebruik van te maken.
Gisteravond was “De beste zangers” op tv, ik kijk en luister er graag naar. Het liedje van Stef Bos gezongen door Miss Montreal, een vergeet mij lied pur sang. “Door de wind” was een treffer. Maar het duo Suzan & Freek met het lied “Pappa” uit 1991, ontroerde me nog meer. Hoe lang ben je weg pap? Oktober 1999? Het Wilhelminapepermunt uit je broekzak, je rustige visie, je Grunningse grapjes, je diepe geloof, je orgelklanken, je stapels ordners, je rekensommetjes, je gesmikkel van mamma’s kippensoep, even ben je terug, even wandelen we samen door het bos, even lees je me voor….. een wonder….
Jozien