Het fietspad langs de Zanddijk.
Het fietspad langs de Zanddijk. Foto: Ton Zegers

Fietsstraat onveilig

"In mijn vak krijg ik regelmatig teksten met argumenten te lezen. En ook verweerschriften tegen bezwaren die anderen hebben geopperd tegen voorgenomen besluiten", schrijft A. Rombout (Amsterdam-Texel) in een ingezonden brief.

Wat mij opvalt is dat in het Verweerschrift tegen het verkeersbesluit ten aanzien van de inrichting van de Zanddijk tussen Slufterweg en Muyweg als ‘fietsstraat’ door de gemeente nogal wat oneigenlijke argumenten worden gebruikt. Ten eerste, het verweer gaat niet uit van een ideale situatie, maar houdt rekening met een aantal gegevens (compensatie Natura 2000 e.d.) die de voorgestelde oplossing nogal onaantrekkelijk en zogenaamd onafwendbaar maken.

Ten tweede, met man en macht wordt vervolgens geprobeerd deze oplossing als de ideale af te schilderen en wat krom is recht te praten. Bijvoorbeeld: “Veel van de bezwaarschriften zijn qua tekst gelijkluidend en ingediend door verschillende eigenaren van recreatiewoningen op terreinen die ontsloten worden op het betrokken deel van de Zanddijk.” Nou en? Daarom zijn het wel tientallen bezwaren, elk bezwaar telt, toch?

Of bijvoorbeeld bij de bespreking van bezwaar 3b, waar de reactie is: “Wij gaan ervan uit dat kwetsbare weggebruikers aanmerkelijk veiliger zijn op een goed ingerichte fietsstraat dan op een te smal en kwalitatief slecht fietspad.”

En er wordt in de bezwaren inderdaad ook gevraagd waarom de gemeente voor de ‘second best’ oplossing kiest. Dat vinden deze bezwaarmakers raar. En dan komt het weer: “De gekozen oplossing is – gelet op de omstandigheden en de aanwezige beperkingen – de best mogelijke en feitelijk de enige oplossing.” Heeft de gemeente dan geen kennis genomen van allerlei andere oplossingen, om op een andere manier te compenseren?

Ik houd als gebruiker van deze weg mijn hart vast of de voorgestelde oplossing het 40 jaar uithoudt en ik opteer nog steeds voor een verbeterd fietspad én een autoweg. De gemeente strooit met rapporten waarin het inrichten van fietsstraten (‘shared spaces’) als veilig wordt bestempeld. Er zijn grote verschillen tussen fietsstraten in de stad en die in het buitengebied. Ook komen de laatste beoordelingen van deze ‘shared spaces’ terug op die ‘veiligheid’. Er gebeuren helaas relatief te veel ongelukken.

En ik denk dat de gemiddelde fietser op dit fietspad al blij is als mountainbikers nu eens gebruik gaan maken van die olifantenpaadjes, zodat er op het fietspad wat rust komt voor je bejaarde ouders en je kinderen. En die wandelaars? Tja, wij steken het duin over en vervolgen onze weg door de Muy. Dat goede wandelpad wordt door ons al jaren gemist.