Achter de schermen
Kloof wordt ravijn
Zelden werd er door de politiek zo slecht naar 'het volk' geluisterd als met de kwestie rond de ijsbaan. Om het heel lomp te zeggen werd de reet afgeveegd met de wens van het volk. Het klinkt niet netjes, maar dat is het besluit van Texels Belang, VVD en Texel 2010 ook niet. Ik heb werkelijk nog niemand gesproken die na afgelopen zomer heeft gezegd: "Goed idee hoor om nu die ijsbaan om te bouwen tot parkeerzone". Ik behoorde lange tijd zelf tot het kamp van de ijsbaanparkeerders en nog zou ik het een oplossing vinden als op de langere termijn blijkt dat er een ernstig gebrek aan parkeerplaatsen is. Het argument van tegenstanders dat het parkeerterrein naast de sporthal leeg is. is niet alleen valide te noemen, het is een niet te weerleggen argument om het inderdaad al eerder genomen raadsbesluit op de lange baan te schuiven. Voortschrijdend inzicht heet zoiets.
Texel barst momenteel uit haar voegen en de ijsbaan is een plaatsje waar nog altijd weinig toeristen komen en waar de Texelse jeugd deze zomer veel te vinden was. Dat - en niet de paar excuusvleermuizen en nachtvlinders - had een reden moeten zijn voor partijen als VVD en Texels Belang om te zeggen: "Ja, we stappen over ons eigen ego heen. We geven ze gelijk." De arrogantie die deze beslissing uitstraalt, is precies waarom er een dergelijke kloof is tussen politiek en de burger. Je kunt het de burger niet altijd naar de zin maken, dat is een feit. Maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer je in een referendum houdt een ruime meerderheid tegen parkeren op de ijsbaan is. Was het nu zoveel moeite om eerst fatsoenlijke P-routes met dito matrixborden aan te leggen? Dit besluit komt op mij over als een principe: we hadden al besloten, men is te laat.
En dat klopt, de grote protesten kwamen pas toen het kalf verdronken was. De burger is veelal te druk - of te ongeïnteresseerd - om te protesteren. Als er dan een besluit is genomen, huilen we met de wolven. Het geeft daarentegen ook aan dat de raadsleden vaak niet weten wat er onder de bevolking speelt. Hoewel een democratisch gekozen meerderheid dit besluit heeft genomen, vind ik het parkeerbesluit minachting van de kiezer. Voor er misverstanden ontstaan: ik slaap geen nacht minder om die ijsbaan en kwam er al zelden. Maar dat had ik met Ceres ook. We weten hoe het gevoel daar ligt. Groepen als 'Vrienden van het Jac. P Thijssepark' of de 'Partij voor de Bomen' halen mij af en toe het bloed onder de nagels vandaan. Als je het niet eens bent met hun standpunt of een andere visie hebt over de plannen, ben je al snel teuge. Maar ik heb bewondering voor de wijze waarop mensen als Sjakkeliene en Pieternel zich hebben vastgebeten in dit dossier en hoe zij mensen hebben gemobiliseerd. Zo stond er twee maanden geleden nog 140 man op de ijsbaan en hoewel dit geen horde mensen lijkt, is dat een knappe prestatie op een druilerige zaterdagmiddag.
Op de redactie werden we bij tijd en wijlen doodmoe van ingezonden brieven die allemaal exact dezelfde boodschap hadden: "Geen parkeren op de ijsbaan, behoud groen." Een deel leek gemobiliseerd door de 'Vrienden van het Jac. P. Thijssepark', maar zij stonden niet alleen. Wat mij betreft is het doordrukken van dit plan een middelvinger naar de burger en een stukje burgeronvriendelijke principepolitiek. Misschien moeten we een windmolenreferendum ook over de ijsbaan houden. De kloof tussen de burger is een ravijn geworden dat je met een vliegtuig amper over kunt steken.
Job Schepers