Anders bekeken...
Echte vent...
Komende zondag is het Open NK Burlen in het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Burlen is de lokroep van het edelhert, de hormonen gieren door het lijf en het loeien moet de vrouwtjes lokken. Vaak gaat dit gepaard met vechtpartijen. Een beetje een jager doet een lokroep na en daar zijn nu wedstrijden in.
Deelnemers kunnen de oerkreet nadoen, het gewei er even bij denkend, de ander uitschakelend. Ja, wanneer ben je een echte vent? Deze week kwam uit dat Aleksei Navalny, de Russische oppositieleider vergiftigd is met zenuwgas. Hij werd beroerd in de lucht, opgenomen en verplaatst naar Duitsland, waar uitkwam wat er gepasseerd was. Merkel trok vervolgens aan Poetin zijn gewei. Maar deze verblikte noch verbloosde, hij weet van niets.
Wanneer ben je een echte vent? Afgelopen week lag Grapperhaus' rechterhand in die van zijn geliefde. De lokroep was reeds gelukt. Voor ons aller aanschijn had hij de Nederlandse bevolking verteld how to behave. Een opa en oma die in een park de kleinkinderen zagen na vele weken mochten bekeurd worden en als asociaal betiteld, maar met zijn allen op het bordes elkaar kussend was in zijn geval normaal.
De Nederlandse journalistiek stond flink te schudden op zijn grondvesten, tot in de Tweede Kamer aan toe. Over schuddende grondvesten gesproken. Afgelopen zaterdag waren manlief en ik in Loppersum, het orgel uit onze Maartenskerk is daar in restauratie en wij kwamen met een delegatie om te kijken hoe de werkzaamheden vorderden. Om te proeven aan de bekwaamheid van Mense Ruiter, het restauratiebedrijf, werden wij uitgenodigd in de kerk aldaar, met een echt schitterend orgel. Jan en Hans en de organist van de Martinikerk uit Groningen lieten om beurten hun kunnen horen. Wij luisterden, waren onder de indruk, werden aangeraakt.
Na afloop bezochten wij tante Aaf, ze verloor vorig jaar haar man en dit jaar haar dochter. Ze zat in de lock down in het verzorgingstehuis en mocht niet naar de crematie. Toen ze ons binnen zag komen, begon ze te huilen, in en in verdrietig. We spraken over de moeilijke tijd en zij vertelde: "De mooie herinneringen, samen met Ome Bertus op Texel, hielden me op de been, maar Hennie verliezen, op deze manier. Er waren geen woorden voor. Muziek was haar enige troost”, zo sprak zij.
Deze week hoorde ik het nieuwe liedje van Racoon, na het overlijden van zijn zus wil hij laten horen wat hij werkelijk kan. "Dus zeg me, wie is een echte vent ? Wie loopt weg, wie durft het aan, om voor een ander op te staan, zeg me wie het verste piesen kan." Een prachtig lied. Sommigen willen koste wat het kost heersen, maar de echte vent roert de snaren…
Jozien