Fotopanelen vissers op haven plaatsen
Geboren en getogen op Texel?
Ja, ik ben de jongste dochter van Klaas en Duw Uitgeest en ik ben opgegroeid aan de Maaikeduinweg in De Koog. Getrouwd met Kees, we hebben drie kinderen Koos, Wiep en Toon, twee schoondochters Carola en Marije en vier lieve en grappige kleinkinderen Anna, Nan, Bram en Eva. We wonen in Oudeschild en hebben het visserijbedrijf de TX94 “Avontuur”. Koos zit bij ons in het bedrijf.
Wat voor werk doe je?
Ik ben vorig jaar na bijna 11 jaar gestopt bij VVV Texel. Een fantastisch bedrijf. Heel veel geleerd en een superteam met elkaar. Veel meegemaakt en gelachen. Maar voor mij was het goed om te stoppen en dat ik mijn eigen tijd weer kan indelen. Volgens het thuisfront ben ik een stuk relaxter geworden! Ook belangrijk. Maar nu ik niet meer werk, wil dat niet zeggen dat ik niets doe. Ten eerste hebben we een visserijbedrijf met 5 bemanningsleden waar ik samen met Kees de boekhouding van doe en ik heb nu tijd om ons project op de haven te realiseren. Wij komen al jaren in Frankrijk en iedere keer als wij daar een vissershaven bezoeken, zijn we jaloers hoe alles vis en visserij uitstraalt. Waarom kan dit hier niet op de haven vroeg ik me steeds af. M’n zus Ineke erbij betrokken en het was nu of nooit... Als je nu doordeweeks op de haven komt, kun je niet zien dat het een visserijhaven is en dat willen we veranderen door hier en daar fotopanelen van vissers en info over de visserij te plaatsen. Via het project 'Boeren, Vissers en Buitenlui' – met Brakestein, Schapenboerderij De Waddel, Staatbosbeheer en Kaap Skil – hebben we geld gekregen van het Waddenfonds en STIFT. Voor ons onderdeel “Onze Thuishaven” ben samen met fotograaf René Pop bezig zoveel mogelijk vissermannen op de foto te zetten. Dit is verschrikkelijk leuk om te doen. Zilte Zaken helpt ons met het ontwerpen en uitvoeren. We hopen dat volgend jaar alles klaar is. Omdat we al zoveel mooie foto’s hebben zitten we al te fantaseren om er ook een boek van uit te geven!
Wat doe je verder zoal voor de visserij?
Sinds een aantal jaren denk ik vanuit de visserijsector mee over de Nederlandse viskalender voor het Nederlands Visbureau samen met de vakbladen, verwerkers, groothandels, supermarkt- en horecaleverancier en detailhandel. Voor het HavenVIStijn ben ik op de achtergrond ook actief betrokken. Door de coronacrisis is dat dit jaar geannuleerd en persoonlijk vond ik dit voor een jaartje niet erg. Er is op het ogenblik veel onrust in de visserij; we hebben te maken met het pulsverbod, de Brexit, aanlandplicht, windmolens op zee en nu de coronacrisis. En dan ook nog al die NGO’s die vanalles opeisen. De ellende is dat onze sector wordt geregeerd door Brussel en dat we een minister hebben die tot nu toe nog niets voor de visserij heeft gedaan.
Een boek schrijven over Texelse vissersvrouwen staat ook nog in de planning. Hiervoor moet ik interviews doen en hoop dit de komende maanden op te starten. Het leven van een vissersvrouw was 40 jaar geleden toch wel wat anders dan nu. Zelf heb ik nog meegemaakt dat Kees twee keer per dag een “roepie” gaf over Scheveningenradio naar het thuisfront. Een hoop gekraak op de zender en altijd hetzelfde riedeltje maar als hij dan wat anders zei dan moest iedereen ook doodstil zijn. Bellen naar de kotter deed je alleen in echte nood. Dat is nu niet meer voor te stellen, nu app je even met elkaar. Veel beter natuurlijk.
Vroeger gaf Kees een 'roepie' over de radio, nu app je elkaar even
Wat doe je zoal in je vrije tijd op Texel.
Gezellig met ons gezin en/of vrienden een vissie bakken in de “skuur”. Gelukkig gaat het niet altijd over de visserij bij ons. Iedereen heeft een baan en is actief, Toon is bijvoorbeeld marinier, dus gespreksstof genoeg. Ik teken, schilder en fotografeer graag en het juttersbloed zit in mijn genen, dus ik kom geregeld op het strand. Het liefst in de herfst en winter als het uitgestorven is. Wie heeft dit denk ik dan! En altijd op zoek naar een leuke vondst. Het grote contrast is dat ik ook heel graag bij Wiep in Amsterdam kom waar ik m’n eigen kamertje heb. Lekker op de fiets de stad door crossen. Heerlijk. En dan ook weer blij zijn als je op de boot terug zit naar Texel!
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
De mensen zijn direct en daar hou ik van. Tesselaars groeten elkaar ook altijd, hoi of het vingertje opsteken. We hebben een keertje kennissen met het bluesfestival over gehad die dachten dat we iedereen ook persoonlijk kenden die we goeie dag zeiden. Dat is toch mooi.
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
De boot. Het eilandgevoel.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Ik was heel erg tegen het Ceresproject, natuur creëren die er niet hoort. Maar nu het er is vind ik het een heerlijk strand. Alleen dat geneuzel over de vogeltjes gaat mij te ver. Ik hoop dat iedereen z’n verstand gaat gebruiken en het fietspad weer snel toegankelijk is.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Iedereen die zich op wat voor manier inzet voor de visserij.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Er zijn zoveel mensen afhankelijk van het toerisme. Gelukkig is Texel in deze tijd weer helemaal hot en komen er nu mensen ook voor het eerst naar het eiland toe. Ik hoor van mijn oud-collega’s dat ze het gigadruk hebben met boeken. Dat moet ook, de ondernemers hebben wat in te halen. Vind je het te druk, dan weten de Tesselaars altijd wel plekje te vinden waar geen toeristen komen.
Hoe ga je om met de coronacrisis?
De eerste weken zagen we alleen onze kinderen en nu zien we iedereen weer volgens de regels. Maar de drukte zoek ik niet op. Ik vond het ook wel een relaxte periode, agenda leeg, stil op straat, niets moeten. Mijn moeder zit in het verpleeghuis en daar kun je elkaar gelukkig weer aardig normaal bezoeken. Voor de visserij is/was dit een heftige periode waarin de export zo goed als stil lag en de restaurants niet open waren. Gelukkig werd er door de consument wel meer vis thuis gegeten.
Volgende ‘Eiland Van….’?
Corinne Groszpietsch-Grootelaar, ze heeft al jaren haar eigen kapsalon in Oudeschild en heeft altijd wel iets te vertellen. Een enthousiaste en ondernemende vrouw. Met Corinne vallen er nooit stiltes!