Wat ik zeggen wou
Mountainbiker
Open brief aan de twee heren mountainbikers, die op zondagochtend 23 augustus j.l. om 10:15 uur ‘s ochtends op het WANDELPAD in De Muy twee wandelaars bijna omver reden. Een van die twee wandelaars ben ik en mijn partner en ik liepen op het WANDELPAD langs de duinenrij. Het is hier niet toegestaan om te fietsen. Jullie hebben mij de stuipen op het lijf gejaagd, door met een vaart van hoe hard gaan jullie: 40 km p/u, op het WANDELPAD uit het niets de bocht om te racen. Zonder sorry te zeggen, zo snel mogelijk en schuldbewust, zijn jullie verder gereden.
Heren: ik ken jullie niet. Zijn jullie gerespecteerde bewoners van Texel? Eerbiedwaardige huisvaders? Mooi beroep met mooie verantwoordelijkheden? En tegelijkertijd aso - mountainbike - hufters? Het gevolg van jullie fietsritje op het WANDELPAD is dat ik na de eerste schrik, vervolgens boos werd, daarna een gevoel van machteloosheid. Wat er nu overblijft is een permanent gevoel van onveiligheid op WANDELPADEN op Texel, want nu weet ik dat er elk moment een paar onverwachte mountainbikers mij de berm in kunnen laten duiken. Ik voel me als wandelaar op WANDELPADEN in levensgevaar en de hele week heb ik er zo’n schrik aan overgehouden dat ik dromen had van beelden van een in de lucht vliegende Jakobsen, alleen was ik het die de lucht in vloog.
Heren: ik ken jullie niet. In ieder geval weet ik dat jullie geen respect hebben voor de regels van Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, de Gemeente Texel, Planet Earth en de bewoners en de natuur zelf. Ook geen respect voor jullie collega mountainbikers en de leden en organisatie Wielersport Texel, en degenen zich wel aan de regels houden door het 100 km lange mountainbike pad te fietsen en die zich niet mountainbikend op WANDELPADEN begeven. Zeker na het overleg van een aantal weken geleden.
Heren: ik ken jullie niet. Zijn jullie gewoon watjes voor wie het echte 100 km mountainbike pad te zwaar en te moeilijk is en je daarom maar je snelheid en km moet maken op makkelijk gras en WANDELPADEN? Als jullie alsnog je excuses aan willen bieden: de redactie heeft mijn e-mailadres en telefoonnummer. Nog mooier zou het zijn als jullie dat in de Texelse Courant doen omdat het niet om mij als onbekende wandelaar gaat, maar om alle wandelaars die jullie de stuipen op het lijf gejaagd hebben en voor wie wandelen op WANDELPADEN een levensgevaarlijke bezigheid is geworden op dit mooie Texel.
Mw. P. Timmerman