Anders bekeken...
De Jacobsladder….
Deze week kwam Francis op bezoek, eerst leek het mee te vallen, maar dinsdagnacht ging ze vervelend doen. Deze Francis had een erg slecht humeur. Alle kussens vlogen in de tuin door de lucht en daarna begon ze met de potten te gooien.
Eigenlijk moet je niet aan m'n planten komen, maar toen ik bijna met de fiets omwaaide was ik er klaar mee. Manlief mailde vanaf zee en ik zocht hem op. Er is een A.I.S., Marine Traffic, ook leuk voor u, lezer om eens te kijken op de computer. Daar kun je de schepen op volgen. Manlief is een "roze” trawler Helena Elizabeth. Ik tikte hem in en op het scherm kwam het signaal. De kust van Engeland in zicht.
Ze hadden het slecht, heel slecht. Windkracht 9 met uitschieters naar 10 is op volle zee niet leuk. Hij maakte een filmpje en het is maar goed dat ik dat vrijdag pas zag. Storm went nooit, nee, het is mooi op een foto, spectaculair op een schilderij, maar bezorgdheid overtreft mijn 'oh-en-ah-reactie' meestal.
Een paar maanden voor ons trouwen, kochten we ons huis. Ik zei: “Bij een grote aankoop hoort iets van kunst." Manlief trok zijn wenkbrauw op, maar toen ik voorstelde om naar Gerd Jan Roos te gaan, ging hij mee. We keken in de stolp en raakten bij hem om een bakkie. “Wat willen jullie als onderwerp op het schilderij?” “De zee natuurlijk.” Geen discussiepunt voor manlief en Gerd Jan en hij raakten uitgebreid in gesprek over de familie Drijver, zijn naam Maarten Jacobus, de kust, de zee en de schepen.
Toen de kunstschilder vroeg: "Wat wil jij graag?”, zei ik: “Ik wil hem graag zien binnenkomen.” Daar lag eigenlijk alles in besloten. Vroeger kwamen veel kotters door het Molengat binnen, nu is de kust veranderd, maar op het strand, De Koog, bij Paal 9, kwamen de schepen die Oost over waren geweest op kleine afstand voorbij. Een mooi gezicht vanaf het strand, ik stond er vaak.
Ik uitte ook mijn bezorgdheid, Gerd Jan, mijn vroegere klasgenoot, luisterde en knikte. “Ja, natuurlijk heb ik vertrouwen, maar bij slecht weer, slaap ik niet rustig, houdt het me bezig.” Zes weken later belde Gerd Jan of we wilden kijken en wat ik zag ontroerde mij. Geen blauwe lucht met witte wolken, maar grijze wolken met zonnestralen. De kotter, klein maar minutieus goed geschilderd vanaf het strand, in het licht.
De Jacobsstralen die als symbool bescherming geven en contact maken tussen hemel en aarde. Zo mooi betekenisvol getroffen. Het schilderij heeft voor ons onschatbare waarde, ik kijk er veel naar en deze week stond Gerd Jan er zomaar even naast, hij luisterde en knikte….
Jozien