Suzanne Maas reisde in 60 uur per schip en trein van Malta naar Texel.
Suzanne Maas reisde in 60 uur per schip en trein van Malta naar Texel. Bron: Zomer Zonder Vliegen

Suzanne Maas: Eilandhoppen voor gevorderden, van Malta naar Texel

In zestig uur van Malta naar Texel, zonder vliegtuig. Oud-Texelaar Suzanne Maas woont al enkele jaren op Malta, het eiland in de Middellandse Zee, 100 kilometer ten zuiden van Sicilië. Best een uitdaging, als je van daaruit naar je vroegere thuiseiland wil zonder vliegtuig. Maar niet onmogelijk.


Suzanne reisde over zee en land van het kleinste land (316 km²) van de Europese Unie naar het grootste eiland (162 km²) van Nederland. Ze vertrok in het holst van de nacht bij haar thuis in Malta en zette goed 60 uur of tweeënhalve dag later voet op haar Texelse geboortegrond.

Suzanne: “Er is iets met reizen per trein en veerboot, het vertragen van de tijd, de relatieve afzondering, de steeds veranderende landschappen en panorama’s en hoe het licht door de dag heen anders wordt. Niet verwonderlijk dat er talloze reisboeken zijn geschreven over epische trein- en bootreizen, maar voor zover ik weet niet over diezelfde reizen per vliegtuig. Wat valt daar ook over te vertellen?”

Genoeg, zo valt te lezen op de website "Zomer zonder vliegen": "Een zonsopgang boven de Middellandse Zee, het silhouet van de machtige Etna en de Siciliaanse kust die zich onder het genot van een cafe cornetto steeds duidelijker aftekent aan de horizon, een heerlijk ontspannende slenternamiddag en een nacht in een stijlvolle B&B in het historische Catania, met trein en al op de ferry van het meest westelijke punt van Sicilië naar het uiterste puntje van de Italiaanse laars, fantastische Calabrische landschappen die voorbij glijden op weg naar Rome, een hogesnelheidstrein naar Milaan en één biertje in het imposante station Milano Centrale later een praatje voor het slapengaan met de medepassagiers op de nachttrein naar Parijs, een eerste keer wakker worden door wat ouderwetse grensperikelen, etc, etc.

Saai of vervelend werd het in elke geval nooit, verloren tijd was het al helemaal niet. Suzanne kon eindelijk die Japanse auteur uitlezen die al zolang op haar nachtkastje lag!

Het uitgebreider reisverslag van Suzanne staat op haar persoonlijke blogpagina